จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 355

“หากข้าเข้าวังไป เช่นนั้นซื่อจื่อท่านก็ถูกสวมหมวกสีเขียวแล้วสินะ?” หยุนถิงถามกลับ

“หมวกสีเขียว?” จวินหย่วนโยวถาม

"ก็คือการโดนสวมเขา หากเจ้าตกลง ข้าก็จะเข้าร่วมการงานเลือกนางสนม？" หยุนถิงจงใจแกล้งถามกลับ

เหมือนที่คาดไว้เลย สีหน้าของจวินหย่วนโยวมืดครึ้มลงในทันที "อย่าแม้แต่จะคิด"

“ท่านเป็นคนจะถามข้าเองไม่ใช่หรือ?” หยุนถิงตอบกลับ

จู่ ๆ จวินหย่วนโยวก็รู้สึกว่าเขาหาเรื่องใส่ตัวเอง จึงจูบหยุนถิงอย่างเผด็จการ เพื่อปิดปากนาง

หยุนถิงหมดคำพูด ซื่อจื่อนี้ไม่เอาไหนจริงๆเลย ต้องการผลักจวินหย่วนโยวออก แต่กลับถูกจวินหย่วนโยวกอดไว้ในอ้อมแขนอย่างเผด็จการ

รถม้าวิ่งตรงไปที่จวนซื่อจื่อ จวินหย่วนโยวอุ้มหยุนถิงไว้ แน่นอนว่าก็ต้องไปนอนต่อ

ส่วนลานหนึ่งในพระราชวัง ชางหลันเย่ฟังการสนทนาของขันทีน้อย โดยกล่าวว่าหยุนเฉิงเซี่ยงได้คิดหาวิธีที่จะแก้ปัญหาหายนะของมันฝรั่ง แถมวิธีก็สุดยอดมาก

แน่นอนว่าฉลาดดั่งเขา ก็รู้อยู่แล้วว่านี่ไม่ใช่หยุนเฉิงเซี่ยงคิดออกมา แต่เป็นหยุนถิงต่างหากที่คิดออกมา ต้องรู้ว่าหยุนถิงเป็นอัจฉริยะด้านการทำธุรกิจ

แม้ว่าช่วงนี้หยุนถิงไม่ได้มาหาเขาเลย แต่ก็มักจะให้คนส่งอาหารและเสื้อผ้าให้เขาบ้าง อาจเป็นเพราะคิดว่าเขาอยู่อย่างลำบากสินะ

แน่นอนว่า เสื้อผ้าเหล่านั้นชางหลันเย่ไม่ได้สวมเลย แต่กลับเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า

เพราะ เสียดาย

..............

ด้านนี่ พระราชวังแห่งแคว้นเป่ยลี่

หลังจากเหนื่อยล้ามาทั้งคืน จักรพรรดิแห่งแคว้นเป่ยลี่ก็นอนจนถึงเที่ยงของวันถัดไป และสั่งห้ามให้คนมารบกวนไว้โดยเฉพาะ ดังนั้นไม่ได้เข้าร่วมการประชุมราชการเช้าเลย

มองดูหญิงงามหยาดเยิ้มในอ้อมแขน เนื่องจากได้รับการหล่อเลี้ยง แก้มของซ่างกวนหรูในตอนนี้ดูแดงยิ่งนัก แต่เดิมผิวพรรณที่ขาวอยู่แล้วก็ดูชุ่มชื้นและมีฝ้าฟางเล็กน้อย

ใบหน้าที่งดงามโดดเด่น งามยิ่งนัก แม้จะหลับอยู่ เพียงแค่มองนางเช่นนี้ก็สะดุดตาและสบายตามากแล้ว

สายตาของเป่ยจิ่วฉิงหยุดลงที่ริมฝีปากบางสีแดงและบวมของซ่างกวนหรู รู้สึกเอ็นดูเล็กน้อย เมื่อคืนตัวเองรุนแรงมากเกินไปจริงๆ

หญิงงามที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้ ต่อไปควรได้รับการโปรดปรานดีๆ เมื่อนึกถึงฉากที่ตัวเองเข้าด้ายเข้าเข็มกับซ่างกวนหรูอย่างเร่าร้อนในเมื่อคืนนี้ ร่างกายของเป่ยจิ่วฉิงก็มีปฏิกิริยาอีกครั้ง

เขาพลิกตัวและกดซ่างกวนหรูไว้ด้านล่าง จากนั้นก็ระบายอีกครั้ง

ซ่างกวนหรูซึ่งเหนื่อยมากจนผล็อยหลับไปนั้น รู้สึกเมื่อยล้าไปทั้งตัว ราวกับว่ามีหินก้อนใหญ่วางอยู่บนตัวของ แต่ซ่างกวนหรูเหนื่อยเกินไป อยากลืมตาขึ้นแต่กลับลืมไม่ได้เพราะง่วงเกินไป ทำได้เพียงจำใจต้องแบกรับไว้

ในใจของนางด่าว่าเป่ยจิ่วฉิงไอ้แก่นี้แทบตาย ไม่รู้จักทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรีสักนิดเลย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน เป่ยจิ่วฉิงถึงจะส่งเสียงฮึดฮัดปลดปล่อยอย่างพอใจ จากนั้นก็เรียกขันทีคนสนิทเข้ามารับใช้เขาบ้วนปากล้างหน้าและเปลี่ยนเสื้อ

หลังจากสวมเสื้อคลุมมังกรเสร็จ เป่ยจิ่วฉิงมองดูซ่างกวนหรูที่ยังไม่ตื่น ระหว่างคิ้วนั้นล้วนเต็มไปด้วยความพึงพอใจและความได้ใจ "ถ่ายทอดราชโองการของข้า แต่งตั้งซ่างกวนหรูเป็นหรูเฟย และมอบตำหนักหรูเย็นให้ ส่วนนางกำนัลและขันทีเจ้าไปเลือกด้วยตนเอง ห้ามสะเพร่า ห้ามให้นางถูกรบกวนให้ตื่น ให้นางนอนนานหน่อย”

“พ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาท”หลิวกงกงจดจำไว้อย่างเคารพนบนอบ

หลังจากฝ่าบาทเสด็จออกจากวังบรรทม ก็เสด็จไปที่ห้องโถงด้านข้างเพื่อจัดการเรื่องต่างๆ

นางสนมในวังหลังต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่เลย โดยเฉพาะเหล่านางสนมที่เคยได้รับความโปรดปรานก่อนหน้านี้นั้นต่างก็หึงยิ่งนัก

“พวกเจ้าได้ยินหรือยัง เมื่อคืนนี้ฝ่าบาททรงโปรดปรานคุณหนูหรู แม้แต่การประชุมราชการเช้าก็ยังไม่ไป นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย” นางสนมคนหนึ่งพูดอย่างฉุนเฉียว

"ยังจำเป็นต้องถามหรือ คุณหนูหรูคือหญิงงามอันดับหนึ่งในแคว้นต้าเยียน ฝ่าบาทลุ่มหลงและเพลิดเพลินในความสุขจนลืมบ้านและภาระหน้าที่ไป"