จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 637

“ข้าก็ไม่มีวิธีอื่นแล้ว ท่านลั่วบอกว่าเขาคิดไปสองปีก็ยังคิดหาวิธีไม่ออก ข้านึกได้ว่าท่านใส่ใจเสี่ยวเหยียนกับเสี่ยวเทียนมากขนาดนั้น จึงทำเช่นนี้” หยุนถิงอธิบาย

"ข้าทำให้เจ้าเป็นห่วงแล้ว!" จวินหย่วนโยวกล่าวโทษตัวเอง

“ไม่เลย นี่ไม่ใช่ความผิดของท่าน หากไม่ใช่เป็นเพราะข้า ท่านก็คงไม่เป็นเช่นนี้” หยุนถิงรู้สึกปวดใจยิ่งนัก

"ซื่อจื่อ เป็นเรื่องดีที่ขาของท่านหายดีแล้ว พวกข้าควรฉลองกัน" รั่วจิ่งพูดขึ้นทันที

"จริงด้วยท่านพี่ ต้องฉลองดีๆสักหน่อย!" หยุนถิงกล่าว

"ฉลอง ฉลอง!" จวินเสี่ยวเทียนตะโกน เจ้าตัวน้อยเพิ่งร้องไห้ขี้มูกโป่งมา และตอนนี้ใบหน้าอ้วนท้วนของก็ดูมอมแมมยิ่งนัก ตลกมากเลย

"ได้ ฟังที่เสี่ยวเทียนบอก ฉลอง!" จวินหย่วนโยวยิ้มมุมปาก และหยิบผ้าเช็ดหน้าไหมออกมาแล้วเช็ดหน้าให้เจ้าตัวน้อย

"ท่านแม่ เช็ด!" จวินเสี่ยวเหยียนพูดเลียนแบบ

หยุนถิงยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ และเช็ดหน้าตามจวินเสี่ยวเหยียน

เหอหลี่เก๋อที่ล้มลงกับพื้น ถูกองครักษ์ลับจับตัวไว้"ซื่อจื่อ ซื่อจื่อเฟย จะจัดการกับผู้หญิงคนนี้อย่างไร？"

เหอหลี่เก๋อตกใจกลัวในทันที และรีบมองไปที่หยุนถิง"จี๋ญ่าเจ้าเป็นคนขอให้ข้าช่วยเอง ข้าไม่ได้ทำร้ายเสี่ยวเหยียน ข้ายังกลัวว่านางจะเป็นหวัดเอาผ้าห่มหอบออกไปด้วยซ้ำ เจ้าจะกลับคำไม่ได้นะ?"

หยุนถิงมองไปที่องครักษ์ลับคนนั้น"ปล่อยนางไป ข้าเป็นคนขอให้นางช่วยเอง"

องครักษ์ลับปล่อยมือทันที เหอหลี่เก๋อเกือบล้มลงกับพื้น ดีที่หยุนถิงดึงนางไว้"ระวัง!"

เหอหลี่เก๋อจึงค่อยยืนอย่างมั่นคงได้"อย่าลืมสิ่งที่เจ้าตอบตกลงกับข้าไว้"

“ไว้ใจได้ ข้าจะให้คนส่งไปให้เดี๋ยวนี้เลย!” หยุนถิงตอบ

เหอหลี่เก๋อจึงค่อยพอใจ หันหลังและเดินกะโผลกกะเผลกไป สามีของจี๋ญ่าน่ากลัวเกินไปแล้ว นางไม่อยากอยู่ต่อแล้ว

“เจ้าตอบตกลงอะไรกับนาง？” จวินหย่วนโยวถาม

"มอบกล่องเครื่องประดับให้นาง" หยุนถิงอธิบาย

จวินหย่วนโยวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นแขนที่อุ้มจวินเสี่ยวเทียนไว้นั้นก็รู้สึกว่ามีความอุ่นอะไรบางอย่างไหลลงมา จากนั้นก็เริ่มหยดลงตามบนฝ่ามือ------

หยุนถิงเห็นทาท่าเหมือนอาการท้องผูกของเขา ก็รีบถาม "ท่านพี่ เป็นอะไรไป？"

"เสี่ยวเทียนฉี่"

"ฮ่าฮ่า เจ้าตัวแสบนี้ ขอมาอุ้มเอง!" หยุนถิงยื่นจวินเสี่ยวเหยียนให้หลิงเฟิงแล้วยื่นแขนออกไปอุ้มจวินเสี่ยวเทียน

จู่ ๆ จวินหย่วนโยวก็ถูกลูกชายฉี่ใส่ อายยิ่งนัก แต่เมื่อเห็นท่าทางที่น่ารักและสบายของเจ้าตัวน้อย เขาก็ตำหนิไม่ลง ทำได้เพียงกลับไปแล้วเปลี่ยนชุด

หยุนถิงอุ้มจวินเสี่ยวเทียนกลับไป เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ลุูก ล้างตูด จวินเสี่ยวเทียนก็เล่นต่อไป

หยุนถิงกำลังคิดว่าคืนนี้จะฉลองให้ซื่อจื่ออย่างไรดี แต่จู่ๆ ก็มีจดหมายนกพิราบสีขาวร่อนลงมานอกกระโจม หยุนถิงก็จำได้ทันทีว่ามันเป็นจดหมายนกพิราบของกองทัพขนหงส์ และรีบเอามันมา

จวินหย่วนโยวที่เปลี่ยนเสื้อผ้าที่สะอาดแล้ว เดินมาก็เห็นหยุนถิงที่ขมวดคิ้วอยู่ กังวลเล็กน้อย"เกิดอะไรขึ้น？"

หยุนถิงยื่นจดหมายมา"ข้าให้คนของกองทัพขนหงส์สืบว่าทำไมเมื่อสองปีก่อนท่านถึงได้ถูกคนควบคุม ใครกันแน่ที่เป็นผู้ควบคุมท่านอยู่เบื้องหลัง และตอนนี้พวกเขาสืบได้แล้ว มีผู้ที่ชำนาญด้านดนตรีปรากฏตัวขึ้นที่จวนผิงหนานอ๋อง”