จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 711

โม่ฉือชิงตกใจจนตัวสั่น พร้อมพูดขึ้นว่า “เจ้าวางใจ ข้าไม่เป็นภาระอย่างแน่นอน จะช่วยเจ้าสู้จนได้รับชัยชนะให้ได้”

“พอเถอะ ขอเพียงเจ้าเอาชีวิตให้รอด ก็ขอบคุณฟ้าดินแล้ว” โม่หลานพูดบ่นขึ้นมา

“คนที่แบ่งทีมเสร็จแล้วไปรับของทางด้านนั้น” หยุนถิงชี้ไปด้านข้างพร้อมพูดขึ้นมา

โม่เหลิ่งเหยียนกำลังยืนอยู่ตรงหน้าสิ่งของ ทหารหลายสิบคนรับผิดชอบแจกของ ทุกอย่างไปเป็นอย่างเรียบร้อย

ตรงหน้าซวนอ๋อง ใครกล้าไม่เชื่อฟัง

พวกทหารเข้าแถวอย่างเป็นระเบียบ รับของเสร็จแล้ว ก็ไปยังค่ายของตนเองเพื่อเตรียมการรบ

“โม่เหลิ่งเหยียน เจ้าก็เข้าร่วมกับพวกเราไหม มีเจ้าอยู่ด้วย เราจะได้ชัยชนะอย่างแน่นอน?” ฟู่อี้เฉินถามขึ้นมา

โม่เหลิ่งเหยียนส่ายหัว พร้อมพูดขึ้นว่า “ข้ารับผิดชอบดูแลความปลอดภัยของฮ่องเต้ หากข้าเข้าร่วมด้วย ไม่เป็นการฆ่าพวกเขาได้ง่ายๆหรือ บั่นทอนความกระตือรือร้นของทหารจะไม่ดี”

คำพูดประโยคนี้มีอำนาจ อวดดี ไม่มีใครกล้าสงสัย

ซวนอ๋องเป็นถึงเทพสงครามพิชิตอาณาจักรสี่แคว้น ยังเป็นเทพสงครามภายในใจประชาชนแคว้นต้าเยียน หากเขาเข้าร่วมด้วย พวกทหารคงไม่มีทางรอด

“ดูเจ้าพูดสิ ข้าให้เจ้าเข้าร่วมกลายเป็นเหมือนเอาเปรียบพวกเขาเสียอย่างนั้น ไม่เล่นก็ช่าง ข้าพาพวกเขาไปเล่นเอง” ฟู่อี้เฉินเม้นปากพูดขึ้นมา

“อย่างเจ้า จะพาทุกคนไปตายด้วยกันหรือ?” เสียงอวดดีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา หยุนหลีขี่มาวิ่งมา

วันนี้พี่สาวใหญ่บอกกับนางว่า ในค่ายทหารมีเรื่องสนุก ดังนั้นหยุนหลีจึงมาดู

เสวี่ยเชียนโฉวก็ตามหลังนางมาด้วย มีซวนอ๋องอยู่ด้วย เสวี่ยเชียนโฉวไม่วางใจที่จะจากไป

ฟู่อี้เฉินหันมามอง พร้อมพูดขึ้นว่า “หยุนหลีเจ้าพูดว่าอะไร ข้าแย่ขนาดนั้นเลยหรือ?”

“ไม่ใช่แย่ คือแย่อย่างมาก ไม่รู้ว่าหนานชวนชอบอะไรในตัวเจ้า” หยุนหลีพูดขึ้นมา พร้อมเดินมาถวายความเคารพฮ่องเต้ แล้วพูดขึ้นว่า “ฮ่องเต้ ข้าก็อยากเข้าร่วม”

“ดี ในเมื่อมาเพื่อร่วมสนุก งั้นก็เข้าร่วมเถอะ” ฮ่องเต้พูดอนุญาต

“ขอบพระทัยฮ่องเต้”

หยุนหลีรีบไปรับของ มองเห็นโม่เหลิ่งเหยียนพอดี จึงพูดขึ้นมาว่า “ซวนอ๋อง เจ้าก็จะเข้าร่วมหรือ?”

“ข้าไม่เข้าร่วม ปกป้องความปลอดภัยของฮ่องเต้” โม่เหลิ่งเหยียนพูดตอบ

“งั้นน่าเสียดายมาเลย ยังคิดว่าจะได้สู้เคียงคู่กับเจ้า” หยุนหลีพูดบ่นขึ้นมา

“รับมือให้ดี ระวังตัวด้วย” โม่เหลิ่งเหยียนพูดขึ้นมา จากนั้นก็หยิบของด้วยตนเอง ตั้งใจยื่นให้กับหยุนหลีหนึ่งชุด หยุนหลีดีใจอย่างมาก รีบรับมาพร้อมพูดขึ้นว่า “ขอบพระทัยซวนอ๋อง”

“ไม่ต้องเกรงใจ”

เสวี่ยเชียนโฉวที่อยู่ด้านหลัง สีหน้ามืดลงทันที ต่างพูดกันว่าซวนอ๋องเป็นคนเจ้าระเบียบที่สุด ไม่เคยลำเอียง กลับกระทำผิดกฎเพื่อหยุนหลี ถึงแม้ว่าควรดีใจที่หยุนหลีได้ของมาเพิ่ม แต่ในใจเสวี่ยเชียนโฉวกลับรู้สึกไม่ดี

เมื่อถึงคิวเสวี่ยเชียนโฉวรับของ โม่เหลิ่งเหยียนแค่ยืนด้านข้าง ไม่ขยับเขยื้อน เป็นทหารที่อยู่ด้านข้างหยิบของให้เขา

การเลือกปฏิบัตินี้ แตกต่างกันมากจริงๆ

ทุกคนได้รับของหมดแล้ว ต่างไปรวมตัวกันที่ทีมของตนเอง

เสียงส่งสัญญาณดังขึ้นมา ทีมคนทั้งสามกองต่างเคลื่อนไหวขึ้นมา รีบฉวยโอกาสโจมตีฝ่ายศัตรูก่อน แย่งชิงอาหารแล้วพื้นที่

โม่ฉือชิงติดตามอยู่ข้างหลังโม่หลานตลอด มองดูนางวางแผนการสู้รบกับทุกคน รอบคอบระมัดระวัง อดไม่ได้ที่จะภาคภูมิใจ

จู่ๆ มีคนมาโจมตี โม่หลานรีบหันไปส่งสัญญาณมือให้กับคนด้านข้าง ทุกคนผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี รีบหลบซ่อนตัวทันที

โม่ฉือชิงไม่มีฝีมือการต่อสู้ และไม่มีประสบการณ์ จึงหลบหนีไม่ทัน เท้าสะดุดล้มลงไปกองบนพื้นด้านข้าง

ลูกธนูยางถูกยิงลอยมา ในขณะที่กำลังจะยิงถูกโม่ฉือชิง โม่หลานตวัดดาบในมือ ฟันลูกธนูนั้นหล่นลงพื้น