จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 742

ร้านเนื้อย่าง ผู้คนที่ห้อมล้อมยังรออยู่กัน และไม่รู้ว่าซื่อจื่อเฟยพาคนพวกนั้นไปพระราชวังแล้วเป็นอย่างไรบ้าง เรื่องเป็นยังไงกันแน่

ในขณะที่ทุกคนพากันคุยซุบซิบ ก็เห็นองครักษ์หลายคนคุมตัวพวกคนที่มาก่อกวนเมื่อครู่ รวมถึงศพนางกำนัลคนนั้นตระเวนประจานด้วยกัน

ทุกคนมองอย่างตกใจ เสียนอ๋องถึงได้วางใจ องครักษ์นั้นผ่านหน้าประตูร้านเนื้อย่างพอดี เสียนอ๋องเลยออกมาถาม

“ฝ่าบาทลงโทษพวกเขาอย่างไร?”

“ทูลเสียนอ๋อง พวกเขาใส่ร้ายทำร้ายร้านเนื้อย่างของคุณหนูหยุนสาม สาวใช้ผู้นี้โดนลงโทษโบยจนตายแล้ว คนพวกนี้ออกมาตระเวนประจานแก่ธารกำนัล จากนั้นก็จับส่งเข้าคุกหลวง ชาตินี้ห้ามออกมาอีก” องครักษ์ผู้หนึ่งตอบ

ทุกคนได้ยินกันหมด พากันชี้นิ้วด่า ดูถูก รังเกียจคนพวกนั้นกันหมด

“ข้าก็บอกแล้วว่า ร้านเนื้อย่างของคุณหนูสามไม่มีปัญหาหรอก ข้ามากินที่นี่นับครั้งไม่ถ้วนแล้ว เจ้าพวกใจดำพวกนี้ สมน้ำหน้ามีจุดจบเช่นนี้” มีคนหนึ่งพูดขึ้นอย่างสาแก่ใจ

“ก็ใช่ไง วัตถุดิบที่เหลือในตอนกลางคืนของร้านเนื้อย่างนี้จะทิ้งหรือไม่ก็มอบมันให้กับขอทานคนยากไร้แถวนี้ ไม่เคยขายเนื้อและผักข้ามคืนเลย”

“สมควรจับคนพวกนี้สับเป็นหมื่นๆชิ้น กล้าทำเรื่องเช่นนี้ออกมาได้ ฝ่าบาทลงโทษได้อย่างชาญฉลาดนัก”

“พวกเรากินกันต่อ หากเพราะคนพวกนี้แล้วละเลยเวลากินเนื้อย่าง มันสิ้นเปลือง”

“พวกเจ้าดูเสียนอ๋องสิ จนถึงตอนนี้ยังไม่เป็นไรเลย ยิ่งพิสูจน์ชัดว่าเนื้อย่างไม่มีปัญหา”

ทุกคนรู้สึกเคียดแค้นคนพวกนี้นัก อันที่จริงมีหลายคนในนั้นสงสัยหยุนซู ตอนนี้ก็เลยอับอายขายหน้ายิ่งนัก

“ทุกท่าน เหตุไม่คาดฝันในวันนี้ใครก็ไม่อาจคาดคิดมาก่อน แต่ข้าสามารถรับรองกับทุกคนได้ว่า วัตถุดิบของร้านเนื้อย่างนี่สดใหม่ทั้งหมด ไม่เคยขายของค้างคืนเลย ทุกท่านที่มาทานอาหารในวันนี้ข้าคิดครึ่งราคา ถือเสียว่าข้าเลี้ยงแล้วกัน” หยุนซูพูดอย่างใจป้ำ

ทุกคนพากันโห่ร้อง ร้องว่าคุณหนูสามใจป้ำนัก ใจกว้าง หัวใจกว้างขวาง

เสียนอ๋องยิ่งนับถือหยุนซูยิ่งนัก “คุณหนูสามใจกว้างขนาดนี้ ทำให้ข้าเลื่อมใสยิ่งนัก ดูท่าต่อให้วันนี้ไม่มีข้า คุณหนูสามก็ต้องพลิกร้ายกลายเป็นดีได้แน่”

“เสียนอ๋องเกรงใจไปแล้ว วันนี้ขอบคุณเสียนอ๋องนักที่ช่วยเหลือ หากไม่รังเกียจขอให้ข้าได้ทำหน้าที่เจ้าของร้านที่ดีเถิด” หยุนซูบอกอย่างเกรงใจ

การปรากฏตัวของเสียนอ๋อง ช่วยนางทำให้ทุกคนใจเย็นลง ช่วยเพิ่มเวลาจนพี่หญิงใหญ่มา หยุนซูย่อมซาบซึ้งในตัวเขาอยู่แล้ว

“คุณหนูหยุนสามถ่อมตนไปแล้ว ข้าได้ยินมาว่า ร้านเนื้อย่างนี้ได้รับแต่คำชม เพียงแต่วันนี้ข้ายังต้องกลับไปต้มยาให้เสด็จแม่ วันหลังจะมาลองชิมด้วยตนเองแน่นอน” เสียนอ๋องบอก

หยุนซูก็เห็นห่อยาที่เขาถือมาแต่แรกแล้ว “ได้”

เสียนอ๋องพึ่งออกไป รั่วจิ่งก็พาคนควบรถม้ามา บนรถม้ามีหลายลังนัก

“คุณหนูสาม นี่เป็นการชดเชยจากฝ่าบาทให้ท่าน เพชรนิลจินดา ผ้าไหมผ้าแพร ซื่อจื่อเฟยบอกว่าให้ท่านจัดการได้ตามใจชอบเลย!” รั่วจิ่งบอก

ผู้คนที่มากินอาหารที่ห้องโถงชั้นหนึ่งและคนที่ผ่านไปมา พากันห้อมล้อมเข้ามา และชื่นชมคุณหนูสามช่างมีบุญยิ่งนัก มีพี่หญิงใหญ่ที่ใจป้ำ อยากได้พี่หญิงใหญ่แบบนี้บ้าง

หยุนซูมองเห็นของห้ากล่องเต็ม นางที่เฉลียวฉลาดย่อมเดาได้ว่านี่เป็นการชดเชยจากฝ่าบาท ดังนั้นพี่หญิงใหญ่ถึงได้ให้คนนำมามอบให้นาง

“รั่วจิ่ง รบกวนเจ้านำของเหล่านี้คืนให้พี่หญิงใหญ่เถอะ ข้าไม่ต้องการของพวกนี้หรอก” หยุนซูปฏิเสธ

“คุณหนูสามท่านอย่าทำข้าลำบากใจสิ หากท่านไม่รับไว้ ซื่อจื่อเฟยไม่ให้ข้ากลับจวนซื่อจื่อนะ ข้าคงได้แต่มากินนอนที่ร้านเนื้อย่างของท่านแล้ว” รั่วจิ่งทำท่าน่าสงสารทันที

“รับรองกินอิ่ม!”

“ข้ากินจุมากนะ ท่านไม่กลัวข้าทำท่านล่มจมรึ?” รั่วจิ่งแกล้งถาม