จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 822

พอคำพูดนี้ออกมา ทำทุกคนตกตะลึง ทั่วทั้งห้องโถงราวกับหม้อระเบิด

“อูเหอ พูดเช่นนี้หมายความว่ากระไร หรือว่าฮูหยินเจ้าทะเลเป็นตัวปลอม มีคนแอบอ้างงั้นรึ?” คนหนึ่งในนั้นทนไม่ไหวถามออกมา

“เซียวหลันมิใช่เมียคนก่อนของอูเหอรึ ตอนนั้นแต่งงานกับอูเหอในฐานะน้องสาวของฮูหยินเจ้าทะเล เพียงแต่ได้ยินว่าตายไปหลายปีแล้ว”

“ข้าได้ยินมาว่า ตอนแรกอูเหอก็ดีกับเซียวหลันอยู่หรอก ต่อมากลับทรมาน ทุบตี ด่าทอ เหยียดหยามนางต่างๆนานา เรียกได้ว่าอยู่ไม่สู้ตาย!”

“เดือนก่อนอูเหอยังลอบมาโจมตีเกาะของเรากลางดึกอยู่เลย ทำเอาข้าต้องใช้กำลังทหารทั้งเมืองถึงทำเขาล่าถอยไปได้!”

“แต่ถึงเขาจะสารเลวแค่ไหน ก็ไม่ถึงกลับใส่ร้ายฮูหยินเจ้าทะเลกระมัง ทุกปีฮูหยินเจ้าทะเลน่ะดีต่อเขานะ ยังประทานอาหารให้เขาอีก!”

“ที่เขาว่าไม่มีลมก็ไม่มีคลื่น หรือว่าฮูหยินเจ้าทะเลจะเป็นตัวปลอมจริงๆ?”

ทุกคนพากันวิพากษ์วิจารณ์ ต่างมีสีหน้าเหลือเชื่อ คิดกันไปต่างๆนานา

วี่หนานเสวียนขมวดคิ้ว พลันนึกถึงคำที่พี่หญิงรองบอกเขาก่อนหน้านี้ อันที่จริงเขาไม่ใช่ไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงของท่านแม่ เพียงแต่ไม่ได้คิดอะไรมาก

“ท่านแม่ อูเหอพูดเช่นนี้หมายความว่าอะไร ทำไมเขาต้องใส่ร้ายท่านด้วย?” วี่รั่วยีที่ยืนเงียบมาตลอดพลันเอ่ยขึ้น

ทุกคนพากันมองมาอย่างสงสัย

เซียวหลันเดือดดาลยิ่งนัก สีหน้าโกรธแทบควันออกหู ดวงตาคู่งามถลึงตามองอูเหออย่างแข็งขึ้ง “อูเหอ เจ้ากล้าใส่ร้ายฐานะของข้า ช่างบังอาจยิ่งนัก

หลายปีมานี้ข้าเห็นแก่ที่พี่ชายเจ้าเสียสละชีวิตเพื่อเกาะเทียนหลง เลยให้โอกาสเจ้ามาตลอด แต่ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเช่นนี้

วันนี้เป็นวันเกิดของข้า เจ้ากลับอกตัญญูเช่นนี้ ช่างชั่วร้ายยิ่งนัก วันนี้ข้าจะไม่ละเว้นเจ้าเด็ดขาด

ใครก็ได้ คุมตัวอูเหอไปคุก เฝ้าไว้อย่างเข้มงวด ตรวจสอบดูโทษของเขาในหลายปีนี้ ข้าจะต้องตัดสินอย่างเป็นกลาง คืนความยุติธรรมให้กับทุกคนแน่นอน!”

คนอื่นพากันชมเชยสติปัญญาของฮูหยินเจ้าทะเลไปตามๆกัน ในที่สุดอูเหอจะโดนจัดการสักที ทุกคนรู้สึกสาแก่ใจยิ่งนัก

องครักษ์เข้ามาคุมตัวอูเหอไว้ทันที จะพาเขาออกไป

แต่อูเหอกลับมีสีหน้าเย้ยหยันพลางว่า “พวกเจ้าช่างตาบอดเสียจริง นางมิใช่---“

เพียงแต่อูเหอยังพูดไม่ทันจบ ก็มีสีหน้าซีดเผือด ทั่วร่างราวกับถูกมดนับหมื่นนับพันขบกัด เจ็บจนอูเหอใบหน้าบิดเบี้ยว

“อ๊าก!” อูเหอร้องออกมาอย่างทรมาน และยิ่งถลึงตามองเซียวหลันอย่างเคียดแค้นเข้าไปอีก

“เจ้าสตรีชั่วร้ายน่าตายนัก กล้าวางยาในอาหาร---“

“ใครก็ได้ อุดปากอูเหอไว้ แล้วพาตัวอูเหอออกไปได้แล้ว!” เซียวหลันตะคอกดังอย่างเดือดดาล ตัดบทคำพูดของอูเหอ

อูเหอดิ้นรนขัดขืนอย่างสุดชีวิต แต่ก็โดนองครักษ์อีกคนซัดจนสลบไป จากนั้นก็โดนพาตัวออกไปเลย

ห้องโถงที่กว้างใหญ่พลันเงียบลงทันที หากเป็นคนอื่นพูด อาจจะทำให้ทุกคนสงสัย แต่ชื่อเสียงอูเหอน่ะแย่เกินไป ไม่มีใครเชื่อเขาหรอก

คนพูดไม่คิดอะไร หากคนฟังกลับคิดว่ามีอะไร คิ้วตางามของวี่รั่วยีขมวดขึ้นน้อยๆ

ปกติท่านแม่ให้ความสำคัญกับอูเหอมาตลอด จู่ๆกลับมาผิดใจกัน หรือว่าจะมีคนปลอมเป็นท่านแม่จริงๆ

หลายปีมานี้วี่รั่วยีเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าท่านแม่ไม่เหมือนเมื่อก่อน นางยังเคยแอบสืบอย่างลับๆ แต่สืบอยู่เป็นปีก็ไม่พบเบาะแสอะไรเลย ดังนั้นต่อมาวี่รั่วยีเลยล้มเลิกไป

ตอนนี้พอมาฟังอูเหอพูดเช่นนี้ วี่รั่วยีครุ่นคิดในใจหลายตลบ

เซียวหลันเคยเป็นคนสนิทที่ท่านแม่เชื่อใจมากที่สุด ติดตามข้างกายท่านแม่แต่เล็ก รู้นิสัยความเคยชินและความชอบของท่านแม่ทุกอย่าง หากนางปลอมตัวเป็นท่านแม่ ย่อมไม่มีช่องโหว่แน่ แต่เหตุใดนางต้องทำเช่นนี้ด้วย แล้วท่านแม่ตัวจริงไปที่ไหนกัน?