จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 849

แคว้นชางเยว่

ชางหลันเย่ได้รับข่าวว่าหยุนถิงและจวินหย่วนโยวกลับมาจากเขตทะเลไร้ขอบอย่างปลอดภัย ตื่นเต้นจนหัวเราะออกมา

ช่างดีจริงๆ ในที่สุดพวกเขาก็กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว หลายเดือนมานี้ชางหลันเย่รู้สึกเป็นกังวล และเป็นห่วงมากมาโดยตลอด

ถือจดหมายที่เจว๋เฟิงเขียนให้กับตัวเอง มองดูสิ่งที่หยุนถิงกับจวินหย่วนโยวได้เห็นและได้กระทำ ชางหลันเย่ทั้งตื่นเต้นและประหลาดใจ สุดท้ายกลายเป็นความชื่นชม

สมกับที่เป็นหยุนถิง ห้าวหาญมากจริงๆ มีสติปัญญาเฉียบแหลม ถึงกับสามารถประดิษฐ์เรือใต้ทะเล แถมยังระเบิดเกาะสองเกาะในชั่วข้ามคืน ความสามารถนี่ช่างยอดเยี่ยมจริงๆ

“ฝ่าบาท เข้านอนเร็วหน่อยเถอะ พรุ่งนี้เป็นวันคัดเลือกสนมของพระองค์ ยังต้องตื่นแต่เช้าตรู่” ขันทีที่อยู่ด้านข้างกล่าวเตือนสติ

“ตกลง!” ชางหลันเย่ลุกขึ้นกลับไปยังตำหนักบรรทม

ร่างกายของเสด็จแม่แย่ลงไปทุกวัน ถึงแม้จะมียาแก้พิษและยาบำรุงของหยุนถิง แต่เพราะนางถูกพิษมาตลอดทั้งปี ถึงแม้จะแก้พิษแต่หัวใจก็ได้รับความเสียหายไปแล้ว อย่างมากยังมีเวลาอีกหนึ่งปี

ความปรารถนาของหมิงเฟยในอดีต ไท่เฟยในตอนนี้ ก็คือหวังว่าจะได้เห็นชางหลันเย่แต่งงานมีลูก

ดังนั้นเพื่อที่จะให้เสด็จแม่สมความปรารถนา ชางหลันเย่จึงรับปากเลือกสนม

ชางหลันเย่ที่นอนอยู่ไม่ว่าอย่างไรก็นอนไม่หลับ ลุกขึ้นไปหยิบกระดาษข้อความที่หยุนถิงเขียนให้เขาแกล้งตายในตอนนั้นออกมาจากกล่อง ในความมืดมิดเขาไม่ได้จุดเทียน อาศัยแสงจันทร์มองดูข้อความบนกระดาษข้อความอยู่อย่างนั้น

ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เขาในฐานะที่เป็นไท่จื่อแห่งแคว้นชางเยว่ถูกกำหนดไว้แล้วว่าไม่อาจทำตามใจตัวเอง หากไม่มีหยุนถิง เกรงว่าชาตินี้ทั้งชาติเขาก็ไม่สามารถกลับมาได้

ผู้หญิงที่มีสติปัญญาฉลาดเฉลียวและน่าทึ่งเช่นนั้น ราวกับดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดในท้องฟ้ายามค่ำคืน และก็มีเพียงจวินซื่อจื่อเท่านั้นที่สามารถสละทุกอย่างได้เพื่อนาง และเขาแบกภาระมากมายเกินไป มีสิ่งที่พัวพันมากมายเหลือเกิน ระหว่างหยุนถิงมันถูกกำหนดแล้วว่าเป็นไปไม่ได้

สำหรับเขาแล้วหยุนถิงคือผู้พระคุณ คือเพื่อน คือคนรู้ใจ คือการดำรงอยู่เหนือความเป็นความตาย

ดังนั้นชางหลันเย่จึงฝังความรักนี้เอาไว้ในส่วนลึกของหัวใจ ขอเพียงนางสบายดีก็อยู่เหนือทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว

คืนนี้ ชางหลันเย่ไม่ได้นอน กำกระดาษข้อความนั่นนั่งอยู่อย่างนั้นทั้งคืน

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น นางกำนัลเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้กับชางหลันเย่ ชางหลันเย่แต่งตัวเต็มยศมุ่งหน้าตรงไปยังพระตำหนัก

เพราะวันนี้เป็นวันคัดเลือกสนม เหล่าขุนนางแต่ละตระกูลล้วนพาลูกสาวของตัวเองมากันแต่เช้าตรู่ หวังว่าจะถูกฝ่าบาทเลือก

และบรรดาคุณหนูพวกนั้นแต่ละคนก็มีเอกลักษณ์เฉลียวฉลาดเช่นกัน แต่งกายกันอย่างประณีตงดงาม หวังจะดึงดูดความสนใจของฝ่าบาท

ฝ่าบาททรงเยาว์วัยและหล่อเหลา ร่างกายแข็งแรงมีกำลัง มีสติปัญญาเฉียบแหลม กำหนดยุทธศาสตร์การต่อสู้ในแนวหลัง โค่นล้มหยางเฟยกับองค์ชายรองด้วยกำลังของตัวเอง ยิ่งกตัญญูและภักดีต่อหมิงเฟย ทำให้แคว้นชางเยว่อยู่เย็นเป็นสุข ย่อมเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดในใจของสาวน้อยทุกคนเป็นธรรมดา

ชางหลันเย่เดินออกมาจากตำหนัก ก็เห็นบรรดาหญิงสาวทุกคนที่ยืนอยู่ด้านนอกพระตำหนัก เขากวาดมองผ่านผู้หญิงเหล่านั้นด้วยสีหน้าเย็นชา ไม่มีการแสดงออกทางสีหน้าใดๆ

ไท่เฟยเร่งมาถึง ชางหลันเย่ทำความเคารพทันที “กระหม่อมคำนับเสด็จแม่!”

“ไม่ต้องมากพิธี วันนี้เป็นวันสำคัญในการคัดเลือกสนมของเจ้า ข้ามาชมความครึกครื้น” หมิงไท่เฟยเอ่ยปาก

“พ่ะย่ะค่ะ เชิญเสด็จแม่นั่งลงเถิด” ชางหลันเย่ประคองหมิงไท่เฟยขึ้นไปนั่งบนที่นั่งสูง

กงกงที่อยู่ด้านข้างเห็นฝ่าบาทพยักหน้า ก็ยื่นมือไปตีฆ้อง “เริ่มพิธีคัดเลือกสนม ทุกคนเข้าแถวแสดงความสามารถของตัวเองตามลำดับ!”

“เพคะ!” หญิงสาวทุกคนเรียงแถวกันทันที พากันแสดงความสามารถที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง

ดีดพิณ วาดภาพ เล่นหมากรุก เขียนอักษร ท่องบทกลอน------สามารถพูดได้ว่ามากมายหลากหลาย

ไท่เฟยยังถามคำถามสองสามคำเป็นครั้งคราว แต่ชางหลันเย่กลับมีสีหน้าเย็นชาตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่พูดอะไรสักคำเดียว

จนกระทั่งหญิงสาวทุกคนแสดงจบแล้ว หมิงไท่เฟยถึงได้เอ่ยปากขึ้นมา “ฮ่องเต้ เจ้ามีผู้หญิงที่ถูกตาต้องใจหรือไม่?”