จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 861

พระราชวังต้าเยียน

ตำหนักฮองเฮา คืนนี้ ฮองเฮามีอาการแน่นหน้าอก อึดอัดมากจนตื่นคลื่นไส้ในกลางดึก

สาวรับใช้รีบเดินมา "เหนียงเหนียง บ่าวไปเชิญหมอหลวงมาให้ท่านเพคะ？"

ฮองเฮาส่ายหัว "ไม่ต้อง ข้าเป็นเช่นนี้ทุกวัน หมอหลวงมาก็แค่เบิกยาสงบครรภ์เท่านั้น ซื่อจื่อเฟยบอกแล้วว่าลูกของข้ายังเล็ก กินยาพวกนั้นไม่ได้"

“งั้นท่านดื่มน้ำหน่อยเพคะ” เย้นสี่รีบยกถ้วยชามาทันที

ฮองเฮาเอื้อมมือไปรับ จิบไปสองจิบ และรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แต่หลังจากนั้นไม่นานก็อาเจียนอีก อึดอัดยิ่งนัก

"เหนียงเหนียง บ่าวเอาลูกพลัมมาให้ท่าน ปกติท่านเสวยลูกพลัมไปสักสองสามลูกก็จะสบายขึ้นหน่อย" เย้นสี่กล่าว

“อืม!” ฮองเฮาพยักหน้า

เย้นสี่รีบออกไป แต่ค้นหาไปทั่วห้องครัวก็ไม่เห็นลูกพลัมพวกนั้น ปกติจูเอ๋อร์เป็นคนดูแลลูกพลัม คืนนี้จูเอ๋อร์ออกวังไป ดังนั้นเย้นสี่จึงต้องไปเอาที่ห้องพระเครื่องต้น

หลังจากนั้นไม่นาน เย้นสี่ก็กลับมาพร้อมกับตะกร้าลูกพลัม "เหนียงเหนียง ฝ่าบาททรงสั่งให้หลังครัวเตรียมลูกพลัมที่สดใหม่ที่สุดไว้ให้ท่านโดยเฉพาะเลย ท่านรีบเสวยสักสองสามลูกเพคะ"

ฮองเฮาเสวยลูกพลัมหลายลูกติดต่อกัน จากนั้นก็ดีขึ้นเล็กน้อย ลิ้มรสลูกพลัมในปาก นางก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ทำไมนางถึงรู้สึกว่า มันแตกต่างจากที่จูเอ๋อร์เอามาในปกติ เหมือนว่าอันนี้จะเปรี้ยวกว่า

“เย้นสี่ ลูกพลัมนี้เจ้าเอาจากไหนมา？” ฮองเฮาถาม

“ทูลเหนียงเหนียง บ่าวไปหาในห้องครัวไม่ดี ดังนั้นจึงไปที่หลังครัวของห้องพระเครื่องต้น ขันทีน้อยบอกว่าพึ่งเอามาใหม่ในคืนนี้ พึ่งถึงได้หนึ่งชั่วยาม” เย้นสี่ตอบ

ฮองเฮาคิดว่าอาจเป็นเพราะเป็นของที่พึ่งเอามาใหม่ถึงได้เปรี้ยวเยี่ยงนี้ จึงไม่ได้คิดอะไรมาก

หลังจากรุ่งสาง จูเอ๋อร์เข้าวังมา เห็นบนโต๊ะของฮองเฮามีลูกพลัม ถามเย้นสี่ว่าเกิดอะไรขึ้น และให้คนเปลี่ยนลูกพลัมนั้นไปทันที

เมื่อฮองเฮาเสวยอีกที ลูกพลัมนั้นก็มีรสหวานกว่าเดิมเล็กน้อย

แต่ลูกพลัมที่จูเอ๋อร์นำมาให้ในทุกครั้งนั้นล้วนหวานกว่าที่เย้นสี่นำกลับมาในคืนนั้น เหมือนว่าหลังกินลูกพลัมไปแล้ว ฮองเฮาก็ไม่รู้สึกอึดอัดขนาดนั้นแล้ว

ฮองเฮาก็ไม่ใช่คนที่ไม่มีกุศโลบาย ทันใดนั้นก็ให้คนจับตามองจูเอ๋อร์ไว้เลย ลูกพลัมชนิดเดียวกันแต่รสชาติกลับแตกต่างกัน ต้องมีอะไรผิดปกติแน่

เหมือนที่คาดเดาเอาไว้ สามวันต่อมาก็ถูกคนพบว่าจูเอ๋อร์วางยาพิษในลูกพลัม

ฮองเฮาก็สั่งให้คนจับกุมตัวจูเอ๋อร์ไว้ทันที "ข้ารู้สึกว่าข้าปฏิบัติต่อเจ้าไม่เลวนัก เจ้าอยู่กับข้ามาหลายปี จากตำหนักเย็นจนถึงวังหลังในปัจจุบัน เหตุใดเจ้าถึงวางยาพิษคิดร้ายข้า？"

จูเอ๋อร์คุกเข่าลงทันที และร้องขอความเมตตา "เหนียงเหนียงท่านเข้าใจบ่าวผิดไปแล้ว บ่าวจงรักภักดีต่อท่านยิ่งนัก จะวางยาพิษในลูกพลัมได้อย่างไร？"

"เด็กๆ ไปเชิญหมอหลวงหลิว!" ฮองเฮาทำเสียงเชอะ

องครักษ์ไปเชิญทันที และในไม่ช้าก็พาหมอหลวงหลิวมา หมอหลวงหลิวทำความเคารพต่อฮองเฮา "ถวายบังคมฮองเฮาเหนียงเหนียง!"

“ไม่ต้องพิธีรีตอง หมอหลวงหลิวเจ้าดูลูกพลัมนี้ ถูกคนวางยาพิษหรือไม่？” ฮองเฮากล่าว

เย้นสี่ที่ตื่นตระหนกเกินไป จึงค่อยได้สติและยกลูกพลัมถาดนั้นมาทันที

หมอหลวงหลิวรีบหยิบเข็มเงินออกมาและลองไปหลายครั้ง แต่เข็มเงินไม่ได้เปลี่ยนสี

จูเอ๋อร์แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก "เหนียงเหนียง ท่านเป็นเจ้านายของบ่าว บ่าวจะคิดร้ายท่านได้อย่างไรกันเพคะ"

“แล้วเจ้าใส่อะไรลงไปในลูกพลัม？” ฮองเฮาถามอย่างเย็นชา

"นั่นเป็นน้ำตาลไอซิ่ง ลูกพลัมเปรี้ยวเกินไป บ่าวจึงแช่ลูกพลัมเหล่านี้ไว้ในน้ำตาล เช่นนี้เมื่อเหนียงเหนียงทานแล้วก็จะไม่เปรี้ยวขนาดนั้น" จูเอ๋อร์อธิบาย