จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 899

กู้สวิ๋นอวี่หน้าบวมปูดอย่างมาก แถมยังมีรอยปานดำ เพราะบวมหนักมาก ปากก็เลยบิดเบี้ยวไปด้วย พูดจาเลยฟังไม่ค่อยชัด

“สภาพท่านนี่อัปลักษณ์นัก น่าเกลียดจัง!” จวินเสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างๆเดินเข้ามา บอกอย่างรังเกียจ

“น่าเกลียดกว่าขอทานหน้าบ้านข้าเสียอีก!” จวินเสี่ยวเทียนเสริม

พอได้ยินคำพูดของเด็กสองคน กู้สวิ๋นอวี่สีหน้ายิ่งไม่น่าดูหนักขึ้น ไม่พอใจอย่างมาก แต่พวกเขาพูดความจริงทั้งนั้น

“ขอร้องซื่อจื่อเฟยช่วยข้าด้วย หากไม่อาจฟื้นฟูรูปโฉมได้ ข้ายอมตายดีกว่า” กู้สวิ๋นอวี่อ้อนวอน

หยุนถิงมองดูใบหน้ากู้สวิ๋นอวี่อย่างละเอียด อาการแบบนี้นางคุ้นเคยอยู่ คล้ายกับว่า—

จวินเสี่ยวเหยียนรับรู้ได้ถึงสายตาที่ท่านแม่มองนาง พลันร้อนตัวขึ้นมาทันใด “ท่านพ่อ ข้าอยากกินของว่าง ท่านไปเป็นเพื่อนข้าหน่อยเถอะ”

“ได้!” จวินหย่วนโยวไม่สงสัยเลย หายากนักที่ลูกสาวจะขอร้องเขา เลยรีบรับปากแน่นอนอยู่แล้ว

“ท่านพ่อ ข้าไปด้วย”

จวินหย่วนโยวมือซ้ายจูงมือจวินเสี่ยวเหยียน มือขวาจูงมือจวินเสี่ยวเทียนจากไป

หยุนถิงเห็นยัยหนูทำอย่างนี้ แน่ใจในการคาดเดาของตนทันที แต่สีหน้ากลับเรียบเฉยพูดว่า “ข้าจับชีพจรให้เจ้าก่อนแล้วกัน”

กู้สวิ๋นอวี่รีบยื่นมือให้ทันที หยุนถิงจับชีพจรให้นาง ผ่านไปครู่หนึ่งถึงพูดขึ้นว่า “เจ้าโดนพิษแล้ว พิษนี้ไม่ถึงกับชีวิต แต่จะทำให้เจ้าคันคะเยอยิ่งนัก ใบหน้าบวมปูดอย่างหนัก ข้าจะจ่ายยาให้เจ้า เจ้าอดทนกินต่อเนื่องทุกวันนะ ไม่เกินเจ็ดวันก็หาย”

“ดียิ่งนัก ขอบคุณซื่อจื่อเฟย ขอบคุณมาก!” กู้สวิ๋นอวี่บอกอย่างตื่นเต้น

หยุนถิงออกใบสั่งยาให้นาง กู้สวิ๋นอวี่รีบไปให้สำนักหมอหลวงจัดยาให้ทันที

“หยุนถิง ขอบคุณเจ้ามาก!” เป่ยหมิงฉี่บอกอย่างซาบซึ้ง

“ไม่ต้องเกรงใจ เรื่องแค่นี้เอง”

“งั้นเจ้าพักผ่อนนะ ข้าไม่รบกวนละ” เป่ยหมิงฉี่ลุกขึ้นจากไป

หยุนถิงรีบไปหาจวินเสี่ยวเหยียนทันที “ยัยหนู เป็นฝีมือเจ้าใช่หรือไม่?”

จวินเสี่ยวเหยียนใบหน้าแข็งเกร็งตื่นเต้นพลางก้มหน้าลงต่ำ “ท่านแม่ ข้าไม่ได้ตั้งใจนะ ข้าแค่ให้เจ้าดินน้อยสั่งสอนนางเท่านั้น ใครให้นางบอกว่าจะแย่งท่านพ่อไปล่ะ”

“ท่านแม่ ท่านพ่อเป็นของข้ากับเสี่ยวเหยียน จะให้นางแย่งไปไม่ได้เด็ดขาด” จวินเสี่ยวเทียนเสริม

หยุนถิงเห็นสีหน้าขึงขังบึ้งตึงของเด็กสองคน พลันนึกถึงการล้อเล่นของกู้สวิ๋นอวี่ก่อนหน้านี้ ดูท่าเด็กสองคนคงคิดว่าเป็นเรื่องจริง

หยุนถิงยกมือขึ้นดึงจวินเสี่ยวเหยียนและจวินเสี่ยวเทียนเข้าในอ้อมกอด “พวกเจ้าวางใจเถอะ ท่านพ่อเป็นพ่อของพวกเจ้า และเป็นสามีของแม่ตลอดไป ใครก็แย่งไปไม่ได้”

หากมีใครกล้าคิดแย่ง ข้าจะต้องไม่ปล่อยนางเอาไว้แน่ ดังนั้นพวกเจ้าวางใจได้ ท่านพ่อจะเป็นพ่อของพวกเจ้าเท่านั้น หากเขากล้าไปหาคนอื่น ข้าจะหักขาเขาเสีย!”

เดิมจวินหย่วนโยวที่อยู่ข้างๆกำลังซาบซึ้ง ได้ยินประโยคสุดท้าย สีหน้าบึ้งตึงทันที

“ถิงเอ๋อร์ เจ้าใจร้ายไปหรือไม่?”

“หากท่านกล้าไปกับหญิงอื่นจริงๆ ก็ไม่ใช่สามีข้าแล้ว ข้าย่อมไม่มีทางยั้งมือแน่” หยุนถิงแค่นเสียงเย็น

“เจ้าเห็นข้าเป็นใคร ในโลกนี้มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่ต้องตาข้า ทั้งหัวใจและดวงตาข้ามีเพียงเจ้าเท่านั้น ข้าชอบเพียงแค่เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเทียน ใครก็แย่งข้าไปไม่ได้ และข้าก็ไม่มีทางไปกับใครหน้าไหนทั้งนั้น

เสี่ยวเหยียนและเสี่ยวเทียนวางใจได้ พ่อรักพวกเจ้าที่สุด หากใครกล้ามารังแกพวกเจ้า พ่อจะสั่งสอนนางอย่างสาสมเลย ต่อไปไม่ว่าคนอื่นจะพูดอย่างไรก็ไม่ต้องสนใจ พ่อจะเป็นพ่อของพวกเจ้าตลอดไป” จวินหย่วนโยวรับประกัน

จวินเสี่ยวเหยียนยื่นมือกอดจวินหย่วนโยว “ท่านพ่อดีที่สุดเลย ข้าชอบท่านพ่อ”

รับรู้ได้ถึงร่างกายอ่อนนุ่มของนังหนู ทั้งๆที่แขนเล็กขนาดนี้ แต่กลับกอดตนด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด หัวใจของจวินหย่วนโยวก็ละลายหมดแล้ว