จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 977

“ฮองเฮาตั้งครรภ์ลูกชายที่เกิดจากภรรยาเอกของข้า เรื่องมงคลเช่นนี้ย่อมต้องร่วมยินดีเฉลิมฉลองกันทั่วหล้า เด็กๆ ถ่ายทอดคำสั่งลงไป จัดงานเลี้ยงที่พระราชวังสามวัน!” เป่ยหมิงฉี่ตรัสด้วยความพอพระทัยอย่างยิ่ง

“เพคะ!”

“ต่อไปพวกเจ้าจะต้องปรนนิบัติฮองเฮาให้ดี ระมัดระวังให้มาก ห้ามประมาทเลินเล่อแม้แต่น้อย ปรนนิบัติได้ดีข้าจะให้รางวัลอย่างงามทุกคน ปรนนิบัติไม่ดี ข้าจะตัดหัวของพวกเจ้าซะ!” เป่ยหมิงฉี่เอ่ยปากอย่างแสดงอำนาจและน่าเกรงขาม

“เพคะ!” เหล่าคนรับใช้ตกใจแทบตาย ย่อมไม่กล้าละเลยอยู่แล้ว

“เอาล่ะ ออกไปให้หมด”

“เพคะ!” ทุกคนถอยออกไปกันหมด ตำหนักบรรทมที่กว้างใหญ่เหลือเพียงเป่ยหมิงฉี่กับฮองเฮารั่วเฟิงซีเท่านั้น

“ฮองเฮารีบนั่งลงเร็ว ตอนนี้เจ้าเพิ่งตั้งครรภ์ ต้องพักผ่อนให้มากๆ ต่อไปก็ไม่ต้องคิดมากเรื่องของหกตำหนักแล้ว มีอะไรก็สั่งให้บ่าวรับใช้ไปจัดการก็พอ” เป่ยหมิงฉี่กล่าวด้วยความห่วงใย

ฮองเฮารั่วเฟิงซีตื้นตันใจอย่างยิ่ง “ขอบพระทัยฝ่าบาทที่เป็นห่วง”

ในตอนเย็นเป่ยหมิงฉี่กินข้าวกับรั่วเฟิงซี คีบผักให้นางด้วยความเอาใจใส่อย่างยิ่ง แล้วก็อยู่ค้างที่ตำหนักบรรทม จนกระทั่งวันรุ่งขึ้นถึงได้จากไป

ฮ่องเต้เพิ่งจากไปได้ไม่นาน กัวกงกงหัวหน้าขันทีก็พากลุ่มคนรับใช้วังยกกล่องใหญ่เข้ามาสิบกว่ากล่อง

“บ่าวคำนับฮองเฮาเหนียงเหนียง ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นรางวัลที่ฝ่าบาทพระราชทานให้เหนียงเหนียง!” กัวกงกงคำนับด้วยความเคารพนบนอบ

“ขอบคุณฝ่าบาทแทนข้าด้วย” รั่วเฟิงซีตอบ

“พ่ะย่ะค่ะ” คนรับใช้วังยกรางวัลทั้งหมดไปที่ตำหนักบรรทมพระราชวัง ถึงได้จากไป

“เหนียงเหนียง ฝ่าบาทดูแลและห่วงใยพระนางจริงๆ ถึงกับให้คนส่งรางวัลมาให้มากมายขนาดนี้?” สาวใช้คนสนิทที่อยู่ด้านข้างกล่าวด้วยความประหลาดใจ

รั่วเฟิงซีปลื้มใจอย่างมาก “เก็บรางวัลพวกนี้ให้เอาไว้ให้หมดเถอะ”

“เพคะ!”

หน้าประตู สาวใช้ตัวน้อยเข้ามารายงานทันที “ทูลเหนียงเหนียง ซูเฟยกับหยวนจาวหยีและคนอื่นๆมาขอเข้าเฝ้า บอกว่าจะมาแสดงความยินดีที่เหนียงเหนียงทรงพระครรภ์”

(จาวหยี เป็นชื่อตำแหน่งของพระสนม)

“ให้พวกนางเข้ามาเถอะ”

“เพคะ!”

สนมทุกคนพากันเดินเข้ามา คำนับด้วยความเคารพนบนอบ “คำนับฮองเฮาเหนียงเหนียง ขอแสดงความยินดีกับฮองเฮาเหนียงเหนียง”

“ไม่ต้องมากพิธี ประทานที่นั่ง!” รั่วเฟิงซีที่นั่งอยู่ในตำแหน่งหลักเอ่ยปากขึ้นมาด้วยความน่าเกรงขาม

“ขอบพระทัยเหนียงเหนียง!” สนมทุกคนนั่งลงบนที่นั่ง

“สองสามวันก่อนหม่อมฉันอัญเชิญพระพุทธรูปมาหนึ่งองค์ เดิมทีต้องการจะมอบให้เหนียงเหนียงในวันเกิด ตอนนี้เหนียงเหนียงทรงพระครรภ์แล้ว ควรค่าให้ชื่นชมยินดีและเฉลิมฉลอง หม่อมฉันก็เลยมอบให้ก่อนล่วงหน้า!” ซูเฟยกล่าวด้วยความอ่อนโยน

“ซูเฟยมีใจแล้ว” รั่วเฟิงซีตอบกลับไป

“เหนียงเหนียง ยายของหม่อมฉันเคยมอบสร้อยปะการังมรกตให้หม่อมฉันหนึ่งเส้น ตอนนั้นให้คงอู๋ไต้ซือเบิกเนตร มีสรรพคุณช่วยให้จิตใจสงบและนอนหลับสบาย หม่อมฉันส่งมาให้เหนียงเหนียงโดยเฉพาะ หวังว่าเหนียงเหนียงจะได้พักผ่อนอย่างเต็มที่” หยวนจาวหยีกล่าวราวกับมอบของขวัญล้ำค่า

“ขอบคุณหยวนจาวหยีมาก”

“เหนียงเหนียงเกรงใจแล้ว หากเหนียงเหนียงต้องการสิ่งใดบอกหม่อมฉันมาได้เลย” หยวนจาวหยีรีบตอบทันที

ซูเฟยชำเลืองมองไปทางหยวนจาวหยีอย่างเย็นชา ผู้หญิงคนนี้แทบจะทนรอไม่ไหวแล้วจริงๆ ฮองเฮาทรงพระครรภ์ ดูแลจัดการตำหนักทั้งหกเหนื่อยกายเหนื่อยใจ จำเป็นต้องมีคนช่วยฮองเฮาเหนียงเหนียงดูแลจัดการตำหนักทั้งหก

“หม่อมฉันไม่มีความสามารถ หากเหนียงเหนียงต้องการสิ่งใด หม่อมฉันไม่มีปฏิเสธอย่างแน่นอน” ซูเฟยคล้อยตาม

“พวกเจ้าทั้งคู่มีใจแล้ว ตอนนี้ข้าเพิ่งจะตั้งครรภ์ ยังสามารถรับมือได้ รอให้อีกหน่อยอายุครรภ์มากแล้ว หากไม่สามารถดูแลวังหลังได้ทั่วถึงจะต้องรบกวนทั้งคู่อย่างแน่นอน” รั่วเฟิงซีตอบอย่างยอมถอยเพื่อก้าวไปข้างหน้า

“เหนียงเหนียงสั่งการมาได้เลย”