บทที่100 ผู้บริหารระดับสูงเขตเจียงหนาน
เขาหายใจออกยาว ๆ “อย่าพูดเหลวไหล”
เจียงชื่อเขยิบตัวแนบชิดตรงมุมด้วยความอึดอัด ส่ายหน้ายิ้มเจื่อน ๆ
สักครู่หนึ่ง ลิฟท์เปิดขึ้นที่ ชั้น 16
เจียงชื่อแย่งเดินออกไปเป็นคนแรก เหยียนก้วนอวี่และเลขาขมวดคิ้วพร้อมกัน บังเอิญจริง ๆ? คนนี้ก็มาชั้น16เหมือนกัน?”
เลขาตำหนิตนเองพูดว่า “ช่างโชคร้ายจริง ๆ เดินทางมาพร้อมกับพวกสกปรกเลอะเทอะ วันนี้เกรงว่าเรื่องคงจะไม่ราบรื่นเสียแล้ว?”
สองคนเดินตามกันมาถึงหน้าประตูเขตสำนักงานผู้บริหารระดับสูง
เปิดประตูเข้าไป
เจียงชื่อเตรียมที่จะเข้าไป เลขาอดรนทนไม่ไหว จึงตำหนิไปว่า “ผมว่าคุณไม่เข้าใจพิธีรีตองกันบ้างเลยเหรอ? มองไม่เห็นหัวหน้าผมเหรอ? ไม่คิดจะให้หัวหน้าเดินเข้าไปก่อน? แย่งเดินอยู่ข้างหน้า จะให้หัวหน้าเดินตามมองดูก้นสกปรกของคุณงั้นเหรอ?”
เจียงชื่อยิ้มอย่างเลี่ยงไม่ได้ ผายมือให้พวกเขาเดินเข้าไปก่อน
เลขาส่งเสียงฮึในลำคอ พูดกับเหยียนก้วนอวี่ว่า “รองผู้อำนวยการเหยียน คุณรีบเข้าไปก่อน อาศัยช่วงที่อากาศข้างในยังไม่ปนเปื้อนกลิ่นเหม็นพวกสกปรกเลอะเทอะนี้”
“อืม”
เหยียนก้วนอวี่เดินเข้าไปด้านใน เขาไม่อยากรอเข้าไปพร้อมกับเจียงชื่อ กลิ่นเหม็นเช่นนี้ มันช่างเหม็นเกินรับได้
รอจนให้เหยียนก้วนอวี่เดินเข้าไป เลขาขมึงตาใส่เจียงชื่อ “คุณเป็นคนทำงานในอาคารสำนักงานใหญ่ผู้บริหารระดับสูง ทำไมถึงไม่ระมัดระวังเรื่องมารยาทการสวมใส่เสื้อผ้าล่ะ? ทั้งสกปรกทั้งเหม็น ทำอย่างนี้ทำให้ผู้บริหารระดับสูงต้องขายหน้ารู้ไหม?”
“นี่เป็นความใจกว้างของผู้บริหารระดับสูง ถ้าหากเปลี่ยนเป็นฉันแล้วล่ะก็ ไล่คุณออกไปนานแล้ว ไปไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้ แย่มาก ๆ”
พูดจบ เลขาไม่ได้คิดอะไรอีก หันหลังเดินเข้าไปในเขตสำนักงาน รีบวิ่งตามเหยียนก้วนอวี่ให้ทัน
สองคนเดินเข้าไปในสำนักงานตามลำดับ
มู่หยางอีผายมือให้ทั้งสองคนนั่งลง จากนั้นสั่งให้คนนำน้ำชามาเสิร์ฟบนโต๊ะหน้าพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...