จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 101

บทที่101 ฉันนี่แหละ

สถานการณ์ในตอนนี้นั้นค่อนข้างกระอักกระอ่วนมาก

เหยียนก้วนอวี่กับเลขาตกตะลึงอย่างมากจนอ้าปากค้างอยู่ตรงนั้น มองไปที่เจียงชื่อที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ และพูดไม่ออกเป็นเวลานาน

ถ้อยคำที่เตรียมไว้เป็นชุดก่อนหน้านี้ แต่ในเวลานี้กลับลืมไปแล้ว

ใครจะไปคิดว่าชายหนุ่มที่เลอะเทอะคนนี้ จะเป็นผู้บริหารระดับสูงของเขตเจียงหนาน?

ไม่ว่าจะเป็นภาพลักษณ์หรืออายุของเขา ล้วนแตกต่างจากการจินตนาการของเหยียนก้วนอวี่อย่างสิ้นเชิง

เขาเริ่มสงสัยในชีวิตแล้วด้วยซ้ำ

ถ้ามีคนบอกเขาว่าคนคนนี้คือผู้รับผิดชอบ เหยียนก้วนอวี่ก็คงไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน แต่สิ่งนี้ถูกพูดจากปากของมู่หยางอี บวกกับการเดินทางที่ราบรื่นตลอดทางของเจียงชื่อ โดยรวมแล้วก็เป็นที่แน่นอนว่าเขาเป็นผู้รับผิดชอบ

แค่……

มันยากที่จะเชื่อจริงๆ!

เจียงชื่อก็รู้เรื่องนี้เช่นกัน เขาแตะจมูกตัวเองด้วยความอักอ่วน และจงใจเปลี่ยนเรื่อง “รองผู้อำนวยการเหยียนคุณมีเรื่องจะคุยกับฉันไม่ใช่เหรอ?”

“อ๋อ ใช่ ใช่แล้ว”

ทันใดนั้นเหยียนก้วนอวี่ก็นึกจุดประสงค์ของการมาในครั้งนี้ได้ ไม่ว่าฝั่งตรงข้ามจะมีภาพลักษณ์แบบไหนก็ตาม สิ่งสำคัญคือเขาเป็นผู้บริหารระดับสูง ดังนั้นเขาควรส่งโปรเจกต์ให้เจ้าตัวดูก่อนเป็นอย่างแรก

เขาหยิบแผนที่เตรียมไว้ออกจากกระเป๋าอย่างระมัดระวัง และส่งให้เขาด้วยความเคารพ

เจียงชื่อเช็ดมือด้วยกระดาษทิชชู่ก่อนที่จะรับแผนก่อนมา

เขาเปิดและดูอย่างละเอียด

ในใจของเหยียนก้วนอวี่เป็นทุกข์อย่างมาก มีเสียงจากใจเขาบอกว่ามันต้องล้มเหลวแน่ๆ โปรเจกต์ในครั้งนี้จะต้องถูกปฏิเสธอย่างแน่นอน

อย่าเพิ่งพูดถึงความแพงและความลำบากของโปรเจ็กนี้เลย ยังไม่ได้รับผลประโยชน์ใดๆอีกด้วย เพียงแค่การที่เขาไปดุด่าเจียงชื่อตอนอยู่บนบันไดในเมื่อกี้ ก็มีความทุกข์มากพอให้พวกเขาดื่มแล้ว

วันนี้หากพวกเขาสามารถเดินออกจากอาคารอย่างราบรื่นได้ก็ถือว่าบุญแค่ไหนแล้ว ยังหวังอยากจะให้โปรเจ็กได้รับการอนุมัติน่ะเหรอ?