จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1004

ที่แท้ก็เป็นหมอหนุ่มที่ชอบผูกมิตร

เจียงชื่อชอบคนหนุ่มแบบนี้ เขาประสานมือเช่นกันและตอบด้วยรอยยิ้ม "ผมชื่อเจียงชื่อ เป็นศิษย์ก้นกุฏิของคุณท่านซินแห่งคลินิกเหรินจื้อ เขตเจียงหนาน

เจียงชื่อที่เก็บตัวมาตลอด เอิกเกริกเป็นครั้งแรก

ไม่มีสาเหตุอื่น เพียงเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองก็มีความสามารถ มีสิ่งที่สืบทอดมาเหมือนกัน แบบนี้จะได้เพิ่มโอกาสได้รับเลือก

เขาคิดไว้อย่างดี แต่หลังจากพูดแบบนั้นออกไป สีหน้าโม่หยวนก็เปลี่ยนไปทันที

โม่หยวนยืดตัวตรง มองเจียงชื่ออย่างเย็นชาและพูดด้วยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร "เขตเจียงหนาน? เขตเจียงหนานที่พ่อลูกตระกูลสือดูแลอุตสาหกรรมแพทย์ทั้งหมดน่ะเหรอ"

คำพูดเขาเหน็บแนมอย่างเห็นได้ชัด

เจียงชื่อพยักหน้า

โม่หยวนถากถาง "พ่อลูกตระกูลสือทำแต่เรื่องชั่วร้าย ขายหน้าหมออย่างเราจนสิ้น ประธานเจียงดีกับเราขนาดนี้ และนับถือวิชาแพทย์ของพ่อลูกตระกูลสือสุดๆ"

"แล้วยังไงต่อ?"

"พ่อลูกตระกูลสือเป็นพวกคนชั่ว! วิชาแพทย์ห่วยแตก ไร้จรรยาบรรณแพทย์ ผิดต่อความหวังดีของประธานเจียง"

"ขยะแบบนี้ยังได้เป็นพี่ใหญ่ในเขตเจียงหนัน เป็นผู้นำของทั้งอุตสาหกรรม เหอะๆ ผมว่าหมอทุกคนในเขตเจียงหนันมีแต่พวกเดรัจฉาน!"

โม่หยวนถลึงตามองเจียงชื่อ "ขยะอย่างพวกคุณยังมีหน้ามาเข้าร่วมการคัดเลือกหมอของประธานเจียงอีกเหรอ เหอะๆ พวกคุณคงจะปะปนเข้ามาเพื่อหลอกเงินผู้อื่นสินะ!"

"ไสหัวไปนะ ไสหัวไปเดี๋ยวนี้เลย!"

"ศูนย์รับรองของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อไม่ได้มีไว้ให้ขยะชั้นต่ำอย่างพวกคุณ!"

แต่ละประโยคที่ด่าแรงขึ้นเรื่อยๆ

เจียงชื่อขมขื่นในใจ นี่เขาแบกรับความผิดแทนพ่อลูกตระกูลสือหรือนี่

ยังไงซะโม่หยวนก็ยังเด็กและใจร้อน โดนกวนประสาทไม่กี่คำก็ทนไม่ไหว

"คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัวแพ้นาย?"

"เหอะๆ!"

"ได้ นายอยากอยู่ต่อใช่มั้ย งั้นฉันจะให้นายอยู่ต่อ"

"เดี๋ยวจะคัดเลือกกันแล้ว ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าวิชาแพทย์ที่แท้จริงเป็นยังไง ถึงตอนนั้นนายอย่ามาร้องไห้แล้วกัน!"

เจียงชื่อโบกมือ "ถ้าอย่างนั้นผมจะตั้งตารอ หวังว่าคุณไม่ได้โม้ไปเองนะ"

โม่หยวนกัดฟัน ไม่พูดอะไรอีก เพียงแต่สาบานเงียบๆในใจว่าจะให้เจียงชื่อได้เห็นกับตาว่าวิชาแพทย์ของเขาเก่งกาจขนาดไหน

จากนั้นค่อยสั่งคนไปไล่เจียงชื่อออกไป เพื่อระบายความแค้นในครั้งนี้!