จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1010

เจียงชื่อยิ้มไม่พูดจา รออย่างอดทน

ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง มีอีกสองคนเดินเข้ามา พวกเขาคือหมอที่ผ่านสองด่านที่เหลือ ดังนั้น ตอนนี้มีหมอทั้งหมดสี่คนอยู่ในห้องนี้

จากนั้น ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามา เขากระแอมทีหนึ่งและเอ่ยขึ้น "หมอทุกท่านที่เคารพ ผมขออนุญาตแนะนำตัวนะครับ กระผมแซ่หลิว ชื่อจิ่งหมิง เป็นผู้จัดการของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ"

"ประธานเจียงมีบุญคุณกับผมมากมายดั่งขุนเขา ที่เชิญทุกท่านมาวันนี้ก็เพื่อรักษาประธานเจียง"

"ผมขอไม่เปลืองน้ำลายกับเรื่องไร้สาระแล้วนะครับ หลังจากนี้รบกวนทุกท่านด้วย"

สิ้นเสียง ก็เห็นเงาหนึ่งเดินมาจากประตูอีกด้าน และนั่งลงบนเตียง

บุคคลนั้น ก็คือประธานบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ--เจียงห้านเฟย!

นาทีนี้ หัวใจของเจียงชื่อเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง

เขาจากกับพ่อมาเกือบสิบปี ในที่สุดก็มีโอกาสได้พบหน้า หวังว่าพระเจ้าจะไม่ล้อเล่นกับเขา คนตรงหน้าต้องเป็นพ่อของเขานะ!

"เชิญ" หลิวจิ่งหมิงผายมือทำท่าทาง 'เชิญ'

โซคราติสตื่นเต้นมากที่สุด เขาลุกขึ้นเดินไปเป็นคนแรก อีกสองเดินตามเข้าไป

เจียงชื่อสูดหายใจเข้าลึก สงบอารมณ์ตัวเอง และเดินตามเข้าไปด้วย

พวกเขาเลิกม่านออก เดินเข้าไปที่ข้างเตียง

เจียงชื่อข่มความตื่นเต้นในใจ หันมองคนที่นั่งอยู่บนเตียง แต่พอมองไปใจก็หล่นวูบ

คนคนนี้ ไม่ใช่พ่อเลย!

แม้จะไม่ได้เจอกันเกือบสิบปี แต่รูปลักษณ์ของพ่อฝังอยู่ในหัวของเจียงชื่อมาตลอด ต่อให้มีการเปลี่ยนแปลง ก็ไม่มีทางมากขนาดนี้

คนตรงหน้าคือคนละคนกับพ่อ

"ฉัน...คิดผิดไปเหรอ"

"หรือว่าแค่ชื่อแซ่เดียวกันเท่านั้น แต่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลยเหรอ"

เจียงชื่อผิดหวังสุดๆ