จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1011

แต่เจียงชื่อรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย ในความทรงจำของเขา เจียงห้านเฟยพ่อของเขาเป็นคนที่หมกมุ่นกับการวิจัย ไม่คิดอะไรมากมาย ไม่มีเล่ห์กล

ในด้านนี้ เจียงโม่น้องชายของเขาเหมือนกับพ่อมาก

เจียงชื่อสิ เนื่องจากต้องไปเป็นทหารอยู่นานนับปี เรื่องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น ใส่ร้ายไปมา กลเล่ห์เพทุบายเต็มท้องเขา

แต่จะว่าไป คนเราเปลี่ยนกันได้

ไม่ได้เจอกันมาเกือบสิบปี ใครจะรู้ว่าเจียงห้านเฟยจะไม่เปลี่ยนแปลงจากคนดีเป็นคนร้าย

มีแต่ต้องได้พบหน้าจริงๆเท่านั้นจึงจะรู้ว่าใช่พ่อหรือไม่

เจียงชื่อตั้งสติ เตรียมไปดูอาการเหอเจี้ยน นี่ถือเป็นการทดสอบขั้นที่สองของเจียงห้านเฟย มีแต่รักษาเหอเจี้ยนจนหายเท่านั้นถึงจะมีสิทธิ์ไปรักษาเจียงห้านเฟย

เพื่อบรรลุเป้าหมาย ต้องรักษาโรคของเหอเจี้ยนให้ได้

นาทีนั้น สีหน้าโซคราติสเปลี่ยนไปอย่างมาก ตะคอกใส่ผู้จัดการ--หลิวจิ่งหมิงอย่างกราดเกรี้ยว "รังแกกันเกินไปแล้ว! บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อของพวกคุณสามหาวขนาดนี้เชียวหรือ ไม่เห็นคนอื่นอยู่ในสายตาเลยรึ"

หลิวจิ่งหมิงผงะเล็กน้อย "คุณโซคราติส ผมไม่ค่อยเข้าใจสิ่งที่คุณพูด"

"ไม่เข้าใจ? เหอะๆ ใครไม่รู้บ้างวะว่านี่เป็นการทดสอบขั้นที่สอง เห็นพวกเราเป็นไอ้โง่กันรึยังไง?" โซคราติสตบหน้าอกตัวเอง "ผมเป็นหมอระดับท็อปของโลกเชียวนะ ที่มารักษาเจียงห้านเฟยก็เพราะมีเพื่อนฝากฝังมา ที่ผมมารักษาเขาถือเป็นเกียรติของเขา โลกนี้มีคนมากมายที่ขอร้องผม ผมยังไม่ไปเลย"

"พวกคุณสิ ไม่พาผมไปเจอคนไข้ที่แท้จริง แต่เอาตัวทดลองมาให้ผมรักษา"

"ทำไมเรอะ ไม่เชื่อใจผมเรอะ"

"ผมมีศักดิ์ศรีนะ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อใจผม ผมไม่อยู่รับใช้แล้ว"

สีหน้าหลิวจิ่งหมิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เพียงแต่ถามเรียบๆ "คุณโซคราติส คุณจะทำอะไรกันแน่ครับ"

"ทำอะไร? ง่ายมาก" โซคราติสชูนิ้วขึ้นมาสองนิ้ว "ไม่ให้ฉันรักษาเจียงห้านเฟยตัวจริง ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละ"

หลิวจิ่งหมิงถอนหายใจ "ทั้งหมดนี้เป็นกฎที่ประธานเจียงตั้งขึ้นครับ ห้ามเปลี่ยนแปลงเด็ดขาด"

"ถ้าอย่างนั้นผมไปแล้วนะ!"

เขาโบกมือ "เด็กๆ เชิญคุณโซคราติสออกไป"

"ครับ!!!"

ทันใดนั้น การ์ดสามสี่คนเดินเข้ามาคุมตัวโซคราติสและเดินออกไปข้างนอกโดยไม่สนว่าโซคราติสจะตะโกนโหวกเหวกขนาดไหน ก็ไม่มีใครแยแส

ต่างจากท่าทีนอบน้อมก่อนหน้านี้ลิบลับ

ดูท่า ความเป็นมิตรที่บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อแสดงให้เห็นเป็นเรื่องโกหกทั้งหมด หากเป็นคน "ไร้ประโยชน์" สำหรับพวกเขา ก็จะถูกสละทิ้งโดยไม่ไว้หน้า

หลิวจิ่งหมิงพูดกับสามคนที่เหลือด้วยรอยยิ้ม "ถ้าอย่างนั้น ขอให้ทั้งสามท่านรักษาเหอเจี้ยนต่อด้วยนะครับ"

พวกเจียงชื่อเดินเข้าไป

พวกเขาพากันตรวจสอบอาการเหอเจี้ยน และสอบถามรายละเอียดในชีวิตประจำวัน

สรุปก็คือ โรคของเหอเจี้ยนประหลาดมากจริงๆ