จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1017

บ่ายสอง ณ ภัตตาคารยวนหมิง

เจียงชื่อมาถึงหน้าประตูโรงแรมตามสถานที่และก่อนเวลาที่ส่งมาในอีเมล ครั้งนี้เขาไม่ได้พามาแค่เมษ แต่พาเริ่นจื่อหลันมาด้วย

ถ้าหนนี้เจียงห้านเฟยมาพบด้วยตัวเอง มีความจำเป็นมากที่ต้องพาเริ่นจื่อหลันมา

โดยเฉพาะหลังจากเริ่นจื่อหลันสันนิษฐานว่าที่เจียงห้านเฟยละเมิดกฎที่ตัวเองตั้ง มาพบเจียงชื่อก่อนไม่ใช่เพียงเพราะใบสั่งยาของเจียงชื่อให้ผลระงับอาการของเหอเจี้ยน แต่น่าจะเพราะ ‘คิดถึงลูก’ มากกว่า

ด้วยเหตุนี้ ครั้งนี้พวกเขาสามคนปฏิบัติการด้วยกัน เพื่อสืบให้รู้ว่าเจียงห้านเฟยคนนี้ใช่พ่อของเจียงชื่อหรือไม่

รถจอด ทั้งสามคนทยอยลงจากรถ

เจียงชื่อเดินนำ ทั้งสามคนมุ่งหน้าไปทางภัตตาคารยวนหมิง

ไม่รอให้พวกเขาเข้ามาใกล้ รปภ.คนหนึ่งโบกกระบองไปมาและคำราม "ออกไป!"

เจียงชื่อยิ้มบางๆ "พวกเรามาทานข้าว"

รปภ.พูดอย่างดูแคลน "วันนี้บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเหมาโรงแรมไว้แล้ว คนอื่นๆห้ามเข้าไป พวกคุณรีบไปเถอะ"

บริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อเหมาโรงแรม?

ถ้าอย่างนั้นก็ถูกแล้ว

เจียงชื่ออธิบาย "พวกเราได้รับคำเชิญจากบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อ ตั้งใจมาร่วมงาน"

"หืม" รปภ.ถามด้วยสัญชาตญาณ "แล้วพวกคุณนำบัตรเชิญมาด้วยไหม"

"เปล่า"

"แล้วพวกคุณมีบัตรทำงานของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งเล่อไหม"

"ไม่มีเหมือนกัน"

รปภ.หัวเราะ "ไม่มีอะไรเลย ทำไมผมต้องปล่อยพวกคุณเข้าไปด้วย อย่าคิดว่าผมไม่รู้นะ พวกคุณเป็นนักข่าวจากหนังสือพิมพ์เล็กๆล่ะสิ ทั้งสามคนท่าทางลับๆล่อๆ ดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดี"

เมษโมโห "นายพูดอะไรวะ"

ถ้าพวกเขาสามคนใส่เสื้อผ้าราคาแพงมา สงสัยรปภ.คงไม่โอหังขนาดนี้

เจียงชื่อเหนื่อยใจ เขาหยิบมือถือออกมาและกดโทรออก

รปภ.ร้อนใจ "นายทำอะไร เรียกพวกใช่มั้ย เรียกคนมาใช่รึเปล่า"

เจียงชื่อเอ่ยราบเรียบ "ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันแค่โทรเรียกหลิวจิ่งหมิงลงมารับเราเข้าไป"

รปภ.หัวเราะลั่น "ไอ้เวรนี่แสดงละครได้เนียนจริงๆ คิดว่าฉันจะหลงกลเหรอ โทรหาผู้จัดการหลิวของเรารึ ถุย ผู้จัดการหลิวของเรารู้เหรอว่านายเป็นใคร ไอ้ขยะ"

เขาโบกมือ รปภ.อีกสี่ห้าคนล้อมเข้ามา ทุกคนถือกระบองไว้ในมือ

ดูท่าทางแล้วถ้าพวกเจียงชื่อไม่ไปอีก ต้องโดนอัดอย่างเลี่ยงไม่ได้

ในขณะที่ฝูงรปภ.เดินไปหาเจียงชื่อด้วยท่าทางดุดัน ทันใดนั้น เสียงคำรามเสียงหนึ่งดังเข้ามา

"หยุดเดี๋ยวนี้เลย!"