จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 1018

เสียงนี้....

เหล่ารปภ.คุ้นเคยกันมาก ไม่ต้องหันกลับไปมองก็รู้ว่าเป็นเสียงของหลิวจิ่งหมิง

แอบเหลือบมองด้วยหางตาก็เห็นว่าเป็นหลิวจิ่งหมิงจริงๆ

"ผู้จัดการหลิว คุณลงมาได้ยังไงครับ" หัวหน้ารปภ.รีบเดินเข้าไป

เพิ่งเดินมาถึงตรงหน้า หลิวจิ่งหมิงก็ตบไปฉาดใหญ่ ฟาดโดนหน้าของหัวหน้ารปภ.อย่างจัง เจ็บแสบไปหมด

"ผู้จัดการหลิว นี่คุณ?"

หลิวจิ่งหมิงแค่นเสียงเย็น "ไม่เข้าใจอีกเหรอ คุณหมอเจียงเป็นแขกผู้มีเกียรติที่ท่านประธานของเราเชิญมาด้วยตัวเอง แกกลับจะลงมือทำร้ายเขา เหอะๆ เอาใหญ่แล้วนะ"

หัวหน้ารปภ.ตกใจมาก

นี่คนพวกนี้รู้จักหลิวจิ่งหมิงจริงๆหรือนี่ ไม่ใช่นักข่าวจากหนังสือพิมพ์เล็กๆที่มาแอบถ่าย

"เข้าใจผิด เข้าใจผิดกันครับ" หัวหน้ารปภ.ร้องขอความเมตตาใหญ่

หลิวจิ่งหมิงโบกมือ "แกไม่ต้องพูดกับฉัน ไปขอให้คุณหมอเจียงให้อภัยซะ ถ้าคุณหมอเจียงไม่ยอมให้อภัยแก จุดจบเป็นแบบไหนแกรู้ดีแก่ใจ"

หัวหน้ารปภ.รีบวิ่งไปอยู่ตรงหน้าเจียงชื่อ คุกเข่าลงหน้าเจียงชื่อดังตุ้บโดยไม่ลังเล

เขาน้ำหูน้ำตาไหล "คุณหมอเจียง ผมผิดไปแล้วครับ ผมมีตาหามีแววไม่ โปรดให้อภัยคนสารเลวที่ตาไม่ดีอย่างผมด้วยนะครับ"

เจียงชื่อหัวเราะเฝื่อนๆ "ฉันก็บอกแต่แรกแล้วว่าให้คุณไปหาผู้จัดการหลิว ทำไมถึงไม่ฟังล่ะ"

หัวหน้ารปภ.โอดครวญในใจ

ถ้าคุณใส่เสื้อผ้าแบรนด์เนม นาฬิกาแบรนด์เนม ฉันจะไม่ไปตามได้ยังไงเล่า

เอากับเขาสิ เสื้อผ้าที่สวมใส่ทั้งตัวรวมกันแล้วไม่ถึงหนึ่งพันหยวน เหมือนคนมีสกุลที่ไหน ย่อมต้องโดนดูถูกอยู่แล้ว

ใจคิดแบบนี้ แต่ปากพูดไม่ได้

หัวหน้ารปภ.โขกศีรษะไม่หยุด รปภ.คนอื่นๆคุกเข่าตามเช่นกัน

เจียงชื่อโบกมือ "ลงโทษพวกคุณให้หลาบจำหน่อยแล้วกัน ตั้งแต่ตอนนี้ไป คุกเข่าจนถึงตะวันตกดิน เรื่องนี้ก็จะจบ"