จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 11

บทที่ 11 เหล้าคนรัก

“นายบอกว่า สำนักงานการประปาเหมือนกันงั้นเหรอ ทำไมถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้?”

“ตามที่ฉันคิดนะ นี่เป็นการแสดงเรื่องน่าขันของสำนักงานการประปา โดยจงใจใช้ของที่เป็นขยะสุด ๆ มาทำเป็นฟูก เพื่อขับ ‘ความยิ่งใหญ่’ ของจ้าวถงให้เด่นขึ้นไปอีก”

“มีเหตุผล คราวนี้สำนักงานการประปาได้หน้าได้ตาสุด ๆ ไปเลย”

ใบหน้าจ้าวถงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น ใส่กุญแจลงในกล่อง และส่งมอบให้เจ้าภาพ

เจ้าภาพวางกล่องไว้ตรงกลางอย่างระมัดระวัง แม้ว่าของขวัญของจ้าวถงจะ “เล็ก” ที่สุด แต่ตำแหน่งของมันกลับโดดเด่นที่สุด

จ้าวถงกลับไปที่นั่ง และยกขาขึ้นนั่งไขว่ห้าง

“เหล่าติง ของขวัญชิ้นนี้ของฉันเป็นยังไงบ้าง?”

ใบหน้าของติงฉี่ซานเขียวคล้ำ ก้มหน้าไม่พูดไม่จา

“ฮ่าๆ ๆ ๆ เป็นอะไรไป ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมานายชอบแข่งกับฉันมาตลอดหรอกเหรอ?”

“ดูสิว่าคราวนี้นายจะสู้กับฉันยังไง”

“ติงฉี่ซาน ฉันบอกนายชัด ๆ เลยว่า กลับไปคราวนี้ฉันต้องได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้อำนวยการอย่างแน่นอน และนายก็ใกล้จะต้องไสหัวออกไปแล้ว”

“นาย กับลูกเขยขยะนั่นเอาจริงๆแล้วก็เป็นคนประเภทเดียวกันนั่นแหละ มีประโยคที่พูดกันว่ายังไงนะ? ไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน ก็อยู่ร่วมกันไม่ได้ ฮ่าๆ ๆ ๆ”

เมื่อเผชิญหน้ากับการถากถางอย่างรุนแรงของจ้าวถง ติงฉี่ซานก็โต้กลับไปได้เลยสักคำ

เขา แพ้โดยสิ้นเชิงเกินไป

ท่ามกลางฝูงชน

ติงเมิ่งเหยนตัวสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเห็นพ่อของเธอถูกรังแกเช่นนี้แต่กลับทำอะไรไม่ถูก เธออยากจะขึ้นไปตบจ้าวถงสักฉาด

ในเวลานี้ เจียงชื่อจับมือของเธอเอาไว้อย่างเงียบ ๆ

“อย่าโกรธเลย”

“ยังไม่ให้โกรธอีกเหรอ?” ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้วแน่น “คุณดูสิว่าไอ้เลวนั่นรังแกพ่อของฉันยังไงบ้าง?”

เจียงชื่อพูดเรียบ ๆ ว่า “ยังจำที่ผมเคยบอกว่าชอบดูตัวตลกแสดงละครมากที่สุดได้ไหม?”

“คุณหมายความว่าไง?”

“ง่ายมาก จ้าวถงกระโดดโลดเต้นไปมาได้ไม่นานหรอก”

ติงเมิ่งเหยนงงงวยมาก “เขาให้คฤหาสน์สิบล้าน ส่วนพ่อของฉันให้เหล้าสามหยวนหกเหมา ไม่ว่าจะมองยังไง จ้าวถงก็ล้วนทำให้ผู้บริหารพอใจได้ อนาคตคงตำแหน่งขึ้นพรวดพราดกว่านี้ ส่วนพ่อของฉัน อาจถูกไล่ออกเพราะเหตุนั้น ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเอาตัวรอดไปวัน ๆ ได้ยังไง คุณยังจะบอกว่าจ้าวถงกระโดดโลดเต้นไปมาได้ไม่นานอีกเหรอ คิดอะไรอยู่กันแน่? ”

เจียงชื่อยิ้มพร้อมกล่าวว่า “เป็นเพราะจ้าวถงให้คฤหาสน์ไป ถึงได้ทำให้เขาสร้างปัญหาให้กับตัวเอง เขา โง่เกินไปแล้วจริง ๆ”

“ยังไง?”

“รอดูเถอะ การแสดงดี ๆ กำลังจะเริ่มขึ้น การแสดงของตัวตลกจบลงแล้ว”

ไม่นาน ของขวัญของทุกคนก็ถูกส่งมอบจนเสร็จ

ของขวัญของคนส่วนใหญ่มีราคาแพงมาก แสนกว่า หลายแสนมีอยู่เต็มไปหมด แต่ของขวัญเหล่านี้เมื่ออยู่ต่อหน้าคฤหาสน์หลักสิบล้านของจ้าวถง ล้วนดูหม่นหมองไร้รัศมี

เกือบทุกคนต่างเชื่อว่า ผู้ชนะในครั้งนี้ต้องเป็นจ้าวถงอย่างแน่นอน

เจ้าภาพงานกล่าวว่า “เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารคนสำคัญ ครั้งนี้ทำให้ทุกท่านสิ้นเปลืองแล้วจริง ๆ น้ำใจของทุกท่านผมจะต้องนำไปถึงอย่างแน่นอน โปรดวางใจ”

ทันทีที่สิ้นเสียง ท่ามกลางฝูงชน โทรศัพท์มือถือของเจียงชื่อสั่นขึ้นมา

เขาวางสายทื่อ ๆ จากนั้นแก้ไขข้อความsmsส่งไป แล้วนั่งดูต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา มู่หยางอีถึงได้เดินออกมาอีกครั้ง

เจ้าภาพตะลึงไปชั่วขณะ “ท่านผบ.มู่หยางอี ท่านมีอะไรจะสั่งอีกหรือครับ?”

มู่หยางอีหัวเราะเบา ๆ “ฉันได้ยินจากด้านหลังว่าทุกคนส่ง ‘น้ำใจ’ มามากมาย เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารระดับสูง เพราะงั้นเลยมาดูหน่อย”

เจ้าภาพยิ้ม “น้ำใจของทุกคนล้วนอยู่ที่นี่ เชิญท่านรับชมครับ”

ภายใต้สายตาของทุกคน มู่หยางอีเดินไปยังบริเวณของขวัญ