จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 119

บทที่119 ความยุติธรรม？

ต่างพูดกันว่าเสือร้ายนั้นไม่กินลูกตัวเอง ความรักของแม่นั้นแสนจะยิ่งใหญ่ คนนั้นไม่ว่าจะร้ายกาจขนาดไหน ก็ไม่ร้ายกาจกับลูกของตัวเอง

แต่ความจริงแล้วฮัวเสี่ยงหรงได้ทำลายบรรทัดฐานค่าของคนไปแล้ว

เดิมทีเธอก็ไม่ได้สนใจไยดีลูกสาวของตน เธอสนใจแต่เพียงจะได้รับอะไรที่เพิ่มขึ้น หาเงินได้มากขึ้น

ถ้าหากให้คนอื่นรู้ว่าเธอเคยแต่งงาน เคยมีลูกสาวแล้วล่ะก็ ภาพของหญิงสาวที่แสนสวยงามบริสุทธิ์ก็จะหายไป แล้วจะหลอกเงินจากผู้ชายพวกนั้นได้อย่างไร?

ดังนั้น พูดถึงฮัวเสี่ยงหรงแล้ว ลูกสาวของอดีตสามีนั้น ก็เหมือนกับเป็นศัตรูของเธอ!

เน่ร์เจิงเป็นทหารที่มีสมรรถภาพสูง สภาพจิตใจแข็งแกร่ง เรื่องมาถึงขนาดนี้ ขณะที่รู้ว่าฮัวเสี่ยงหรงพูดจาร้ายกาจกับลูกสาวตัวเอง ความโมโหภายในใจก็อดที่ลุกเป็นไฟไม่ได้

“เธอมันแม่ใจร้าย แม้แต่ลูกสาวคุณเองยังใจร้ายได้ขนาดนี้ คุณยังเป็นคนอยู่อีกมั้ย?”

“เฮ้ คุณพูดได้อย่างไรกัน?” ฮัวเสี่ยงหรงพูดอย่างลนลาน “ลูกสาวอะไรกัน? คุณอย่าพูดมั่ว ๆ ฉันไม่เคยมีลูกสาว!”

เน่ร์เจิงยิ้ม ฮึฮึ “ช่างเถอะ เสี่ยวหวินเป็นลูกของฉัน ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”

ฮัวเสี่ยงหรงดีใจ “ไม่เกี่ยวข้องกันก็ดีแล้ว ฉันก็ไม่อยากจะเกี่ยวข้องอะไรกับพวกคุณพวกสวะ”

เธอยกมือขึ้นข้างหนึ่ง นิ้วมือทั้งห้านิ้วสวมใส่แหวนเพชรทั้งสิ้น

“เห็นแล้วหรือยัง?”

“แหวนเพชรนะ! ห้าเม็ด! ตอนนี้ฉันเป็นหญิงสาวในฝันของชายทุกคน”

“เพียงแค่ฉันพูดคำหวานออกไปว่า พี่ชายที่แสนดี อีกเดี๋ยวเงินจำนวนมากมายก็มาถึงมือฉันในทันที ทุกวันในห้องทำงานของฉันมีดอกไม้นับร้อยส่งมาให้ คุณรู้มั้ย?”

ฮัวเสี่ยงหรงพูดกับเน่ร์เจิงต่ออีกว่า “คุณดูตัวคุณสิ มองไปไหนก็เป็นได้แค่พ่อครัว ยังเป็นพ่อครัวมือเดียวอีก ทั้งชีวิตคงไม่มีอนาคต ถ้าหากในตอนนั้นไม่ใช่ฉันที่ตัดคุณคนไร้ประโยชน์ออกไปจากชีวิต เกรงว่าตอนนี้คงเป็นแม่บ้านของครอบครัวที่น่าสงสาร วัน ๆ คงอยู่กับฟืนถ่าน ข้าวสาร น้ำมัน น้ำชา น้ำส้ม เครื่องปรุงจำพวกนั้น”

“เน่ร์เจิง คุณว่าคุณทำไมถึงไร้ประโยชน์อะไรอย่างนี้?”