จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 138

บทที่ 138 ลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมีย

เมื่อกี้เขาพึ่งดูถูกเจียงชื่อว่ายากจนไปปาวๆ สุดท้ายโดนตบซะหน้าหันแล้วไหมล่ะ

แต่เขาคิดยังไงก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมลูกเขยแต่งเข้าบ้านเมียคนหนึ่ง กินข้าวบ้านเมีย มีอะไรมาขับรถดีขนาดนี้ได้?

เช่ามา?

เป็นไปไม่ได้

รถโรลส์ลอยซ์รุ่นลิมิเต็ด คุณจะไปเช่าที่ไหนกันล่ะ?

หรือว่ารถนี่ติงเมิ่งเหยนเป็นคนซื้อ?

ยิ่งเป็นไปไม่ได้ ติงเมิ่งเหยนมีปัญญาที่ไหนกัน? ต่อให้เป็นติงจ้งก็ไม่มีทาง

แถมรถแบบนี้ไม่ใช่ว่าคุณมีเงินแล้วจะซื้อได้นะ ไม่มีฐานะอำนาจระดับหนึ่ง ทางบริษัทเขาไม่ขายให้คุณหรอก?

เจียงชื่อยื่นมือไปเอานามบัตรซุนจวิ้นเฟิงมา พลางหัวเราะว่า “ประธานซุนดูจะเกรงใจไปหน่อยไหมครับ? วิ่งมาส่งนามบัตรให้ผมถึงที่ วางใจเถอะ ผมจะรักษาอย่างดีเลย”

ซุนจวิ้นเฟิงแทบอยากมุดดินหนีเลย

เดิมเขาคิดจะเลียแข้งเลียขาคนใหญ่คนโต ส่งนามบัตรให้อีกฝ่ายพอจำเขาได้ ต่อไปไม่แน่อาจมีโอกาสได้ร่วมงานกัน

ใครจะคิดว่าในรถกลับเป็นเจียงชื่อ?

เชียงชื่อถามเสียงเรียบว่า “จริงสิ ประธานซุน รถคันนี้ของผมน่าจะดีกว่ารถ BMW X6คันนั้นของคุณหน่อยมั้งครับ?”

ซุนจวิ้นเฟิงทำหน้าปั้นยาก นี่มันแกล้งถามชัดๆเลยไหม?

รถโรลส์ลอยซ์รุ่นลิมิเต็ด ราคาเกินร้อยล้าน ต้องดีกว่ารถ BMW X6อยู่แล้วสิ!

ตอนนี้ซุนจวิ้นเฟิงเข้าใจแล้วว่า เมื่อกี้เจียงชื่อพูดคำพูดพวกนั้นทำไม น่าเสียดายที่ตัวเขาไม่เชื่อ ยังหัวเราะเยาะอีกฝ่ายว่าจะไปนั่งรถไฟฟ้า

เหอะเหอะ ตอนหัวเราะเยาะอีกฝ่ายหนักแค่ไหน ตอนนี้หน้าซุนจวิ้นเฟิงก็เจ็บแค่นั้นล่ะ

เจียงชื่อสะบัดนามบัตรเล็กน้อย “อันนี้ผมรับไว้ละกัน ต่อไปมีอะไรจะโทรหาคุณนะ บ๊ายบาย”

พูดจบ เจียงชื่อขับรถจากไป

เหลือซุนจวิ้นเฟิงยืนลำพังท่ามกลางลมหนาว