จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 139

บทที่ 139 วุ่นไปหมดแล้ว

พอกลับถึงบ้าน ติงเมิ่งเหยนแทบหัวใจทะลุนอกอกแล้ว พอรถจอดลงก็รีบเปิดประตูวิ่งออกไปทันที

เจียงชื่อเดินตามหลังเธอพลางหัวเราะหึๆออกมา

ทั้งสองเดินเข้าบ้านตามหลังกันไปติดๆ

ซูฉินเห็นสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิงของติงเมิ่งเหยน ก็ถาม “เมิ่งเหยน ไปทำอะไรมาน่ะ?”

ติงเมิ่งเหยนเบ้ปากบอก “เจียงชื่อรังแกหนู!”

“อ๋า? รังแกลูกยังไงล่ะ?”

“เขารังแกหนู ขับรถเร็วจะตาย ทำหนูตกใจหมดแล้ว”

ซูฉินมองบนใส่เจียงชื่อหนึ่งที “เราก็จริงๆเล้ย ขับรถเร็วขนาดนั้นทำไม? เกิดอุบัติเหตุขึ้นมาจะทำยังไง?”

ติงฉี่ซานเดินออกมาจากในห้อง “นี่เธอน้าพูดอะไรอย่างนั้นน่ะ? อยู่ดีๆพูดเรื่องอุบัติเหตุทำไม? พวกลูกๆเล่นสนิทสนมกันเท่านั้น เธอจะรู้อะไรล่ะ?”

ติงเมิ่งเหยนมองติงฉี่ซานอย่างพูดไม่ออก

ช่วงนี้ติงฉี่ซานรักใคร่เจียงชื่อมาก อะไรก็พูดตามเจียงชื่อไปหมด เอาเข้าไป

ทั้งครอบครัวกำลังคิดจะกินอาหารเย็น ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังรัวๆ โทรศัพท์ในบ้านดังขึ้นมา

ติงฉี่ซานเดินออกไปรับสาย

“ฮัลโหล หา...พ่อ หาเมิ่งเหยนเหรอ?” ติงฉี่ซานยื่นโทรศัพท์ให้ติงเมิ่งเหยน

“คุณปู่ มีอะไรหรอคะ?”

ตอนแรกติงเมิ่งเหยนสีหน้ายังเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม พอฟังปลายสายพูดไปนานๆเข้า ก็เปลี่ยนละ สีหน้ายุ่งยากใจโผล่ขึ้นมา

อีกฝ่ายพูดไม่ถึงสามนาทีก็วางสายไป

ติงเมิ่งเหยนโกรธจนกระทืบเท้าหลายที เบ้ปากนั่งทิ้งตัวลงโซฟา