จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 157

ใจของเจียงชื่อเต้น ‘ ตึกตัก ’ รู้สึกไม่มีความสุข

บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้อง

นั่นเป็นบริษัทที่เจียงชื่อพยายามจะกำจัด และเป็นบริษัทที่เจียงชื่อต้องการจะขึ้นมาแทนที่ ทำไมต้องเป็นที่นี่ด้วย!

เจียงชื่อรู้สึกขมขื่น เขาหัวเราะเบาๆ แล้วถามขึ้น “ คุณน้าหลันครับ ทำไม น้าถึงไปบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องล่ะครับ? ”

“ บอกนายตามตรงเลยก็แล้วกันนะ เพราะว่าบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องได้เซ็นสัญญาที่ดีมากกับสามีของน้า ทำให้เขากลับประเทศมาเพื่อสร้างภาพยนตร์ น้าก็เลยตามกลับมาด้วย จึงถือโอกาสมาเป็นครูสอนการแสดงที่บริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมผ้าข้องด้วยเลย ”

“ สามีของน้าเป็นผู้กำกับเหรอครับ? ”

“ ใช่จ้ะ ”

เจียงชื่อส่ายหัวทำอะไรไม่ถูก ดูๆแล้ว ในอนาคตอาจต้องเผชิญหน้ากับสามีของเริ่นจื่อหลันเป็นแน่

นี่คือสิ่งที่เขาไม่อยากเห็นมาก

ในขณะที่คิดอยู่นั้น อยู่ๆก็มีชายสองสามคนทางเจียงชื่อ และเริ่นจื่อหลัน แล้วพูดขึ้น “ หลบไปๆ เราจะใช้ที่นี่ ”

เจียงชื่อตะลึงไป “ ที่นี่เป็นที่สาธารณะ ทำไมผมต้องหลบด้วย? ”

“ ทำไมงั้นเหรอ? อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเราจะถ่ายหนังที่นี่ และดาราดังอย่างโหลวซินเยว่ก็จะมาที่นี่ด้วย คนกระจอกงอกง่อยอย่างพวกคุณยังไม่รีบออกไปอีก? ”

“ อยากให้ผมต่อยให้คุณไปไหม? ”

เรื่นเริ่นจื่อหลันขมวดคิ้วเล็กน้อย “ ทำไมคนของอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ถึงได้ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองอย่างนี้นะ ”

เจียงชื่อรู้สึกร้อนผ่าวเหมือนโดนเผาไปทั้งหน้า “ คือ.......อันที่จริงแล้วก็ไม่ใช่ทั้งบริษัทบันเทิงและวัฒนธรรมอี้หรอกนะครับที่เอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ ”

“ นี่ พวกคุณสองคนน่ะหยุดนะ หยุดไปเลย พูดอะไรกัน? นี่กำลังดูถูกอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ของเราเหรอ? จะลองเอาสักยกไหมล่ะ? ”

เจียงชื่อทำอะไรไม่ถูกจริงๆ

โดนหมาที่ตัวเองเลี้ยงไว้กัดเข้าให้ ความรู้สึกนี้มันช่างซับซ้อนมากจริงๆ

เขาไม่ได้พูดอะไร ยืนขึ้นปัดสะโพก แล้วเดินไปอีกทางกับเริ่นจื่อหลัน เขาก็อยากจะดูเหมือนกันว่าจะถ่ายหนังอะไรที่นี่

ไม่นานนัก ทุกอย่างถูกเคลียร์ให้ว่างเปล่า

ฉากทั้งหมดเซตเสร็จแล้ว ทั้งช่างกล้อง ช่างไฟ ช่างเครื่องเสียง ทั้งหมดได้เตรียมพร้อมหมดแล้ว

อุปกรณ์ทุกอย่างโอเคแล้ว เตรียมพร้อมเปิดกล้อง

มีหลายสิบคนในที่นี้ ที่รอการมาถึงของนางเองโหลวซินเยว่

โหลวซินเยว่เป็นนักแสดงลำดับที่สองที่เพิ่งเซ็นสัญญากับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ เขาเป็นที่รู้จักดีในวงการนี้ เป็นที่นิยมมากในหมู่ของแฟนๆผู้ชาย

แม้ว่าจะไม่มีทักษะการแสดงใดๆ แต่ก็ถือว่ามีชื่อเสียงอยู่มาก

ดังนั้น มีหลายบริษัทมากที่อยากเซ็นสัญญากับเธอ

ท้ายที่สุดแล้ว อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ ก็ได้เซ็นสัญญากับเธอด้วยเงินจำนวนมาก และวางแผนจะปั้นให้เป็นศิลปินแนวหน้า

โหลวซินเยว่ ตอนนี้เป็นคนดังตัวเล็กๆ แต่ว่าทำตัวเยอะใช่ย่อย ทำให้พนักงานทุกคนที่นี่ต่างรอเกือบครึ่งชั่วโมง ก่อนจะมาถึงอย่างเอ้อระเหยลอยชาย

และไม่มีแม้แต่คำขอโทษใดๆทั้งนั้น

โหลวซินเยว่หาวขึ้น เดินไปที่ใจกลางของกองพร้อมกับพูดขึ้น “ ขออภัยด้วยนะ เมื่อคืนหลับดึกไปหน่อย วันนี้ก็เลยตื่นสาย มาช้าไปนิดๆหน่อยๆ ทุกคนคงไม่ได้รอเก้อหรอกเนอะ? ”

ยังไม่ได้รอเก้ออีกเหรอ?

ตามกฎแล้ว ก่อนที่จะเปิดกล้องนักแสดงทุกคนจะต้องอยู่ที่กองแล้ว เพื่อที่จะแต่งหน้า ซ้อมบทกันก่อน

ในที่สุด หลังจากอดทนรอมาเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ก็ได้เริ่มถ่ายทำอย่างเป็นทางการสักที

เริ่นจื่อหลันที่อยู่ข้างๆส่ายหน้าไปมา “ คุณภาพของนักแสดงคนนี้ต่ำมากจริงๆ เพราะว่าราศีมีนักแสดงอย่างนี้อยู่ จึงทำให้วงการนี้เน่าเฟะไปหมด ถ้า้เกิดอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์ใช้นักแสดงแบบนี้ หนังเรื่องนี้ก็ไม่ต้องดูแล้ว มันจะออกมาแย่มากอย่างไม่มีที่ติเลย ”

เจียงชื่อรู้สึกเขินอาย อยากที่จะอธิบาย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายอย่างไร

ทั้งสองดูกันต่อไป

อารมณ์ของโหลวซินเยว่นั่นรุนแรงมาก ทุกคนในกองต่างเอาใจเธอเพียงคนเดียว เพิ่งแสดงไปแค่สองสามที คนทั้งกองก็ต้องไปนวดเท้าให้เธอ เทชาให้เธอ ‘ ลำบากแล้ว ’ เธอลำบากอะไรกัน?

สิ่งที่น่าหงุดหงิดที่สุดคือ เธอจำบทไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!