จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 217

ติงเฟิงเฉิงนั้นรู้ดีอย่างชัดเจน เขาจะมีความสามารถไปแข่งกับนักแข่งมืออาชีพได้อย่างไรกัน？กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เกาหัวไปมาด้วยความงุ่มง่าม

“เอ่อ...ผมคิดว่าน่าจะไม่จำ...”

งูเห่าจ้องไปที่ติงเฟิงเฉิง ด้วยท่าทางที่เหมือนงูพิษ ทำให้ติงเมิ่งเหยนนั้นตกใจกลัวจนกลืนคำเหล่านั้นลงไป

งูเห่านั้นยิ้ม พูดว่า “ผมก็คงไม่ให้ท่าติงเสียเวลาเปล่าหรอกครับ ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ ผมจะให้ค่าคำเชิญท่านเป็นจำนวนสิบล้าน！”

สิบล้าน？

ไม่ว่าแพ้หรือชนะด้วย？

ติงเฟิงเฉิงนั้นถูกล่อลวง ช่วงนี้เขาจนมาก ขาดเงินไม่คล่องมือ

เห็นด้วยดีกว่าถูกเหยียดหยาม ถ้าแพ้ก็แพ้ไปเลยไม่มีอะไร อีกอย่างคู่แข่งก็คือนักแข่งมือฉมังของทีมมืออาชีพ ไม่เห็นจะมีอะไรน่าอาย

ถึงแพ้ ก็ได้ตั้งสิบล้าน คุ้ม！

ติงเฟิงเฉิงถามอย่างถ่อมตนว่า “ไม่ว่าจะแพ้ ก็ให้สิบล้านจริงๆเหรอครับ？”

งูเห่ายิ้ม พร้อมกับโบกมือไปมา จากนั้นมีคนเสนอเรื่อง《สัญญาความเป็นตาย》ขึ้นมา

“ลงนาม《สัญญาความเป็นตาย》ไม่ว่าท่านจะแพ้หรือชนะ งู่เห่าอย่างผมจะเสนอเงินให้สิบล้านเป็นค่าคำเชิญอย่างแน่นอน”

“ถ้ายังแพ้อีก ก็ต้องออกไป และไม่กลับเข้ามาในเขตเจียงหนานอีก”

“แต่ถ้าท่านแพ้….”

ติงเฟิงเฉิงตะลึง “ถ้าผมแพ้แล้วทำไม？”

“เหอะเหอะ ได้ยินว่าท่านติงนั้นเป็นคนที่มีชื่อเสียงโดดเด่นเป็นอย่างมากในเขตเจียงหนาน หากท่านแพ้ ผมก็ไม่ต้องการอะไร เพียงแค่ให้ท่านถอดโล่จารึกของบรรพบุรุษตระกูลติงออก แล้วนำมามอบให้แก่ผมเท่านี้เอง”

“คือ...”

ก่อนที่ติงเฟิงเฉิงจะได้พูดอะไร ติงจ้งก็พูดขึ้นมาก่อนเลยว่า “ไม่ได้！แผ่นจารึกตระกูลติงคือสิ่งที่บรรพบุรุษเราตกทอดมาให้ มันคือหน้าตาของตระกูลติง จะให้ได้ยังไงกัน？ถ้าให้แผ่นจารึกไป พวกเราตระกูลติงจะทำอย่างไร？！”