จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 218

งูเห่าพูด “ที่ควรพูดก็ได้พูดออกมาหมดแล้ว งั้นผมขอตัวก่อน ผมจะรอโทรศัพท์จากท่านนะครับ บอกเวลากับสถานที่มาให้ด้วย”

เมื่อพูดจบ เขาก็กลับหลังหัน เดินจากไป

ติงเฟิงเฉิงตะลึงงัน ไม่รู้ว่าต้องพูดอะไรดี

ทักษะการขับรถของเขานั้นแย่มาก จะไปสู้กับนักแข่งมืออาชีพได้อย่างไรกัน？แต่ก็ไม่สามารถ’หนี‘ได้อีก สัญญาชีวิตและความตายก็ได้ลงนามไปแล้ว ถ้าแพ้ก็จะถูกถอดแผ่นจารึกอีก

จะทำยังไงดีล่ะ？

อย่างไรก็ตาม ตัวติงจ้งนั้นก็ดูเหมือนว่าจะเชื่อมั่นในตัวเขาเป็นอย่างมาก

เขาตบไปที่ไหล่ของติงเฟิงเฉิง “เฟิงเฉิง สู้ๆนะ อย่าทำให้ปู่ผิดหวังล่ะ ถ้าแกเอาชนะพวกนั้รได้ในครั้งแรก แกก็จะชนะพวกเขาได้อีกในครั้งที่สอง！”

“กล้ามาหยามเกียรติตระกูลติงงั้นเหรอ เหอะเหอะ ทำให้เขารู้ว่าตระกูลติงนั้นเก่งกาจแค่ไหน！”

“เฟิงเฉิง สู้ๆนะ ปู่ก็อายุมากแล้ว ตำแหน่งหัวหน้าตระกูลก็ต้องส่งต่อให้แก ในบรรดาผู้คนมากมายนี้ จะมีก็แต่แหวนโม่เท่านั้นที่เก่งกว่าแก แต่นั่นก็เป็นแค่คนนอก ปู่ให้ความสำคัญกับแกมากกว่านะ”

“แกต้องไม่ทำตัวเหลวแหลกเหมือนเจียงชื่อ วันๆเอาแต่ทำให้ปู่โมโห เข้าใจใช่ไหม？”

ติงเฟิงเฉิงหัวเราะออกมา

เพียงแต่รอยยิ้มนั้นมันช่างดูน่าเกลียดกว่าการร้องไห้นัก

ม้าหมื่นตักวิ่งตึกตักในใจของเขา ใจจริงก็อยากจะบอกว่าตัวเขานั้นไม่มีทักษะบ้าๆนี่อยู่เลยแม้แต่น้อย แต่ติงจ้งนั้นมองเห็นความสำคัญของเขา ถ้าเขายอมรับว่าทำไม่ได้ล่ะก็ มันก็จะถือเป็นการตบหน้าติงจ้งไม่ใช่หรือ？

จะพูดไม่ได้

ติงเฟิงเฉิงกัดฟันอย่างช่วยไม่ได้พร้อมกับพูดว่า “ท่านปู่ วางใจเถอะ ผมจะไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน”

“ดี นี่สิถึงจะเป็นหลานชายของฉัน”

ติงจ้งนั้นหัวเราะก่อนจะเดินจากไป คนอื่นๆก็เช่นกัน กลับไปประชุมที่ก่อนหน้านี้ยังทำไม่เสร็จต่อ

ติงเมิ่งเหยนเองก็เตรียมจะออกไป แต่ติงเฟิงเฉิงก็ได้มากอดแขนของเธอเอาไว้และพาออกไป