ติงเฟิงเฉิงพยักหน้า “เอาเถอะ ไป ฉันจะกลับบ้านไปกับแก ไปพูดกับเจียงชื่อดู”
“เฮ้ ฉันต้องกลับไปประชุมแล้วนะ..”
“จะไปประชุมอะไรอีกล่ะ?ท้ายสุดตอนท้ายก็การประชุม ก็เป็นท่านปู่ติงที่ตัดสินใจอยู่ดี?นำเสนอไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้น มาช่วยพี่รองแก้ปัญหาสิ สำคัญกว่าตั้งเยอะ!”
ติงเฟิงเฉิงดึงติงเฟิงเหยนขึ้นรถด้วยความไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก
หมู่บ้านอพาร์ทเม้นหมิงเยี่ยน เลขที่ 33
รถได้จอดลง
ติงเมิ่งเหยนและติงเฟิงเฉิงเดินเข้าไปในบ้าน ซึ่งถูกซูฉินเห็นเข้า
“เมิ่งเหยน ทำไมวันนี้กลับมาเร็วนักล่ะ?เอ้...เฟิงเฉิงก็มาด้วยเหรอ?”
ติงเฟิงเฉิงถามอย่างกังวลว่า “คุณป้า เจียงชื่ออยู่บ้านไหมครับ?”
“อยู่นะ แต่ยังไม่ตื่นเลยจ่ะ”
“พระอาทิตย์ส่องขนาดนี้แล้วยังไม่ตื่นอีกเหรอ?”ติงเฟิงเฉิงผลักติงเมิ่งเหยน “เร็วเร็วเร็ว รีบไปปลุกเขาตื่นได้แล้ว”
ติงเมิ่งเหยนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับไปนั่งบนเตียง
เธอผลักเจียงชื่อ “ไม่ต้องแกล้งทำแล้ว ตอนเช้านายไม่ตื่นขึ้นมาแล้วหรือไงกัน?เห็นติงเฟิงเฉิงก็รีบทำเป็นนอนเชียวนะ”
เจียงชื่อยิ้มออกมา
“ใครแกล้งหลับกัน?”
“ผมก็แค่ง่วง เลยอยากไปนอนต่อ”
ติงเมิ่งเหยนถาม “ติงเฟิงเฉิงรออยู่ข้างนอก นายจะลุกไม่ลุก?”
เจียงชื่อกล่าวเบาๆ “ไม่ลุก ไม่เจอ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...