จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 359

แน่นอนว่าซีเหมินจุ้นไม่ได้เป็นคนโง่ ดังนั้นเขาจึงคาดเดาบางสิ่งได้จากสภาพแวดล้อมที่เขาเห็น จากนั้นเขากลืนน้ำลายแล้วถามอย่างลองเชิงว่า "เจียงชื่อ ดูเหมือนว่าคุณไม่ได้เป็นแค่เจ้าของบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่งกับอี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์สินะ"

เจียงชื่อมองไปที่เขาแล้วตอบเบาๆ ว่า "คุณ ลองทายดูสิ ว่าตัวตนที่แท้จริงของผมคือใคร?"

ซีเหมินจุ้นมองทิวทัศน์ภายนอกผ่านหน้าต่างกระจก เขารู้ดีว่าที่ที่คือสถานที่ของระดับผู้บริหารสูงสุดถึงจะมีคุณสมบัติอยู่ได้ ต่อให้เป็นมหาเศรษฐีอย่างซุนหย่งเจินก็ไม่มีคุณสมบัติที่จะมาสร้างตึกอาคารสำนักงานที่นี่ได้

ดังนั้น......

"ผมเดาว่าคุณน่าจะมียศตำแหน่งระดับสูงในเมืองเจียงหนานแห่งนี้"

เจียงชื่อพยักหน้าตอบ "ใช่"

ซีเหมินจุ้นยิ้มอย่างขมขื่น "ถึงว่าที่ผ่านมา คนในข้าราชการของผมถูกคุณจัดการทุกคน ที่แท้คุณก็เป็นคนที่มียศถาบรรดาศักดิ์นี่เอง แต่ที่ผมไม่รู้ก็คือคุณอยู่ในระดับไหนเท่านั้น?' "

"สำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์เหรอ? สำนักงานทรัพยากรน้ำเหรอ? กรมโยธาธิการและผังเมืองเหรอ? หรือว่าสำนักงานรักษาความปลอดภัย?"

เจียงชื่อส่ายหัวตอบ "ไม่เลย"

"โอ้? แล้วคุณเป็น?"

"ผมจะใบ้ให้คุณนะ ผมเพิ่งถูกย้ายมาที่นี่เมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ ตามความเข้าใจของคุณ ผู้บริหารระดับสูงของเมืองที่เพิ่งถูกย้ายมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้ คือใคร?"

"ไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้?"

ซีเหมินจุ้นครุ่นคิดในใจ ผู้นำที่ถูกย้ายมาเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้นั้นมีไม่มาก และเขาก็รู้จักทุกคน แต่ไม่มีใครที่สอดคล้องกับเจียงชื่อเลย

จริงด้วย มีอยู่คนหนึ่งที่ซีเหมินจุ้นไม่เคยเจอตั้งแต่ที่เขาคนนั้นถูกย้ายเข้ามาที่นี่

จนกระทั่งทุกวันนี้ซีเหมินจุ้นยังไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย

แต่ ไม่มีทาง เป็นไปไม่ได้ที่เจียงชื่อจะเป็นถึงคนในระดับนั้น

"เขาผู้นั้นเป็นผู้ที่เพิ่งกลับมาจากเวสเตอร์แลนด์......"

ซีเหมินจุ้นถึงกับตกตะลึงเมื่อพูดถึงคำว่าเวสเตอร์แลนด์ เวสเตอร์แลนด์? เจียงชื่อก็เพิ่งกลับมาจากเวสเตอร์แลนด์ไม่ใช่หรือ?

แต่ดูเหมือนซีเหมินจุ้นไม่เคยรู้ว่าเจียงชื่อมียศตำแหน่งอะไรในเวสเตอร์แลนด์

ที่ผ่านมาเขาคิดว่าเจียงชื่อเป็นเพียงพลทหารชั้นผู้น้อยเท่านั้น หรือมากสุดก็แค่หัวหน้าหน่วยเล็กๆ คนหนึ่งเท่านั้น ถ้าเขาเป็นระดับผู้นำสูงสุด ไม่มีทางกลับมาเงียบๆ แบบนี้หรอก

"ตลกสิ้นดี ผมต่อสู้กับคุณมานานขนาดนี้ แต่กลับไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณ"

จากนั้นเขาก้มหัวลง "คนที่เราฆ่ากลับเป็นน้องชายแท้ๆ ของผู้บริหารระดับสูงอีกด้วย บริษัทเทียนติ่ง ซุนหย่งเจิน หมดกัน ทุกคนหมดกัน ไม่มีทางสู้ได้อย่างแน่นอน"

ด้วยสถานะของเจียงชื่อ การที่จะฆ่าพวกเขาทั้งหมดนั้น มันง่ายเหมือนกับการบีบมดให้ตายเท่านั้น

จนกระทั่งบัดนี้ ซีเหมินจุ้นถึงรู้ตัวว่าอะไรคือความสิ้นหวัง อะไรคือการตายสถานเดียว

อันที่จริงเขาควรรู้ตัวตั้งนานแล้ว ความล้มเหลวครั้งแล้วครั้งเล่า ผู้ใต้บังคับบัญชาที่มากมายนี้ ผู้คนมากมายจากหน่วยงานต่างๆ ที่คอยช่วยเหลือเจียงชื่อ แล้วเขาจะเป็นแค่คนธรรมดาได้อย่างไร?

แต่รู้ตัวตอนนี้มันสายเกินไป สายเกินไปจริงๆ!

หัวใจของซีเหมินจุ้นในขณะนี้เหมือนกับเถ้ากระดูก เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่เรือลำเล็ก ส่วนเจียงชื่อนั้นเป็นท้องทะเลที่กว้างใหญ่และพร้อมจะกลืนกินเขาได้ทุกเมื่อ

มันเป็นอำนาจความแตกต่างที่สิ้นเชิง

เจียงชื่อพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่ายว่า "ตอนนี้ บอกทุกอย่างที่คุณรู้ แจกแจงให้ละเอียดถี่ถ้วน เพราะนี่เป็นเพียงทางเดียวที่คุณจะอยู่รอดได้"