จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 386

วันรุ่งขึ้น เจียงชื่อเดินทางไปที่อาคารสำนักงานของตระกูลติงพร้อมกับติงเมิ่งเหยนเพื่อเตรียมร่วมเป็นพยานในความสำเร็จของโครงการนี้ร่วมกัน

ทันทีที่เข้าไปในสำนักงาน ผู้คนมากมายก็เข้ามาแสดงความยินดีกับติงเมิ่งเหยน

วันนี้เป็นวันที่ติงเมิ่งเหยนเข้าใจถึงคำว่า 'ความสำเร็จ' มากที่สุด เธอรับคำชื่นชมของผู้คนไปตลอดทั้งทางเดิน ทุกคนต่างยกย่องในความสามารถของเธอ เพราะเธอสามารถรับมือกับหมู่บ้านตี้เหา หมู่บ้านที่เข้าหาได้ยากที่สุด

เพียงระยะทางสั้นๆ จากหน้าประตูสำนักงานไปถึงออฟฟิศ เธอก็ใช้เวลามากกว่าสิบนาทีแล้ว

หลังจากเดิน 'ข้ามน้ำข้ามภูเขา' มา ในที่สุดติงเมิ่งเหยนก็ได้มาถึงออฟฟิศของเธอ จากนั้นเธอวางกระเป๋าไว้บนโต๊ะด้วยความเหน็ดเหนื่อย ซึ่งยังไม่ทันได้เริ่มงานเลยเธอก็เหนื่อยจนแทบจะหมดแรงแล้ว

เจียงชื่อยิ้มพูด "ดูเหมือนว่าคุณจะกลายเป็นคนดังไปแล้วนะ ใครเห็นก็ต้องเรียกคุณว่าท่านรองประธานติงอย่างเคารพด้วย"

ติงเมิ่งเหยนกลอกตาใส่ "ฉันเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว คุณยังมาล้อเลียนฉันอีก"

ในขณะที่ทั้งสองคุยกันอยู่ เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น

"เชิญค่ะ"

ประตูถูกเปิดออก เลขาของติงเมิ่งเหยนเดินเข้ามาพร้อมกับเอกสารในมือแล้วยื่นให้กับเธอ

"ท่านรองประธานติงคะ นี่คือแผนพัฒนาหมู่บ้านตี้เหาที่ท่านประธานเร่งดำเนินการให้ในเมื่อคืนนี้ค่ะ แล้วก็ข้อมูลที่เกี่ยวกับพื้นที่ในการสร้างสุสานก็ระบุไว้ในเอกสารนี้อย่างชัดเจนแล้วนะคะ"

"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"

เลขาก็หันเดินออกไป

ติงเมิ่งเหยนแกว่งแฟ้มเอกสารแผนพัฒนาในมือแล้วถามด้วยรอยยิ้มว่า "แล้ว คุณจะตอบแทนฉันยังไงดี?"

เจียงชื่อแสร้งไอแล้วครุ่นคิดอยู่สักพัก จากนั้นพูดว่า "จริงจังนะ คืนนี้ผมจะทำอาหารเย็นสุดหรูให้กับคุณ คุณอยากทานอะไรก็เลือกได้ตามต้องการเลย เป็นยังไงล่ะ?"

ติงเมิ่งเหยนพยักหน้าอย่างพึงพอใจ "อื้ม ค่อยยังชั่ว"

เมื่อพูดจบ เธอก็เปิดแผนพัฒนาดูทีละหน้า ในตอนแรกใบหน้าของเธอยังเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แต่เธอยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกผิดปกติ จากนั้นสีหน้าของเธอก็ค่อยๆ เปลี่ยนไป