จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 388

ในขณะที่คนของติงจ้งทั้งสามกำลังได้ใจ และในขณะที่ติงเมิ่งเหยนกำลังรู้สึกโกรธอยู่นั้น เสียงฝีเท้าที่คมชัดก็ดังขึ้น

ตามด้วยชายคนหนึ่งที่ติงจ้งเกลียดที่สุดก็ได้ปรากฏตัว

เจียงชื่อ!

เขายืนอยู่ข้างติงเมิ่งเหยนด้วยสีหน้าอันนิ่งสงบที่ไม่เคยเปลี่ยน จากนั้นเอื้อมมือออกไปเพื่อจับมือที่เย็นจนสั่นของติงเมิ่งเหยน

"สวัสดีตอนเช้าครับคุณปู่"

ติงจ้งตวาดอย่างเย็นชา "ไม่เช้าแล้ว ตอนนี้สิบโมงกว่าแล้ว"

เจียงชื่อยิ้มอ่อนๆ แล้วพูดคำพูดที่ทำให้ทุกคนรู้สึกประหลาด

"คุณปู่ ขอบคุณมากนะครับที่ใจดีกับน้องชายผม ถึงกับเตรียมพื้นที่ในการสร้างสุสานถึงสองที่เลย"

สองที่?

ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างงงวย

ติงเฟิงเฉิงยิ้มพูดอย่างเย้ยหยันว่า "เจียงชื่อ นี่แกเพ้ออะไรอยู่?"

"ไม่ใช่เหรอครับ" เจียงชื่อแกล้งพูดย่างไม่เข้าใจ "จะสร้างหมู่บ้านตี้เหาให้เป็นสุสานก็ที่หนึ่งแล้ว และตอนนี้ยังยกที่ดินอีกที่ให้ผมด้วย มันก็สองที่แล้วไม่ใช่เหรอครับ?"

ติงจ้งหัวเราะอย่างเสียงดัง

"เจียงชื่อ สมองแกมีปัญหาเหรอ?"

"นั้นมันที่ดินสองผืนเหรอ?"

"นั้นมันที่ดินด้านหลังที่มาแทนหมู่บ้านตี้เหามากกว่านะ เข้าใจไหม?"

เจียงชื่อขมวดคิ้ว "แต่ในใบเสนอโครงการไม่ได้เขียนอย่างนั้นนะครับ เพราะตอนที่สมาชิกของหมู่บ้านตี้เหาเซ็นชื่อ พวกเขาต่างก็รู้แล้วว่าพื้นที่นี้จะปรับให้เป็นสุสาน ถ้าคุณเปลี่ยนเนื้อหาข้อเสนอโครงการตามใจชอบ ไม่ทำตามแผนการ แล้วคนเขาจะยอมเหรอครับ?"

เหอะๆ

แน่นอนว่าติงจ้งต้องรู้ทันในเรื่องนี้อยู่แล้ว

โดยปกติแล้ว ข้อเสนอโครงการเขียนอย่างไรก็ต้องทำตามเช่นนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเปลี่ยนแปลงเนื้อหาหลังจากทำการลงนามไปแล้ว

แต่ครั้งนี้มันต่างกัน