จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 455

ระยะห่างระหว่างรถกับคนใกล้เข้ามามากแล้ว

ความเร็วรถพุ่งเข้าไปไวขนาดนี้ พอไม่ระวัง ไม่เพียงช่วยชีวิตคนไว้ไม่ได้ แม้แต่ชีวิตของตนเองยังเสี่ยงเข้าไปด้วย

หยางจุนเทียนชอบหลินเมิ่นหยุน

แต่ดูจากความลังเลในเวลานี้ อย่างน้อยเขายังไม่ชอบถึงขั้นที่จะยอมสละชีวิตของตนเองเพื่อหลินเมิ่นหยุนได้

เสียงคำรามนับวันยิ่งใกล้

เจียงชื่ออยากจะหลบออกเป็นเรื่องที่ง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ แต่หลินเมิ่นหยุนจะทำอย่างไรกัน?

หลินเมิ่นหยุนในเวลานี้ตกใจจนสีหน้าซีดเซียว ขาทั้งสองขาเหมือนตอกยึดกับพื้นไว้ ขยับไม่ได้

ตามองเห็นว่ากำลังจะสูญเสียชีวิตไป

ในชั่วพริบตาเดียวนั้นเอง เจียงชื่อโอบเอวของหลินเมิ่นหยุนไว้ด้วยมือข้างเดียว พอกระโดดตัวไปทั้งสองคนก็ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกัน ร่างกายขวางอยู่กลางอากาศ

รถเฟอร์รารี่ชนเข้าไปใต้ร่างกายของทั้งสองคนอย่างรวดเร็วแล้ว

ทั้งกระบวนการแทบจะใช้เวลาเพียงแค่ศูนย์จุดห้าวินาที แม้แต่กะพริบตายังไม่พอ รถเฟอร์รารี่แทบจะขับเฉียดด้านหลังของเจียงชื่อผ่านไป

ตึง!!!

รถขับผ่านไปว่องไว

เจียงชื่อโอบหลินเมิ่นหยุนไว้ ล้มลงพื้นอย่างแรง

เพื่อไม่ให้หลินเมิ่นหยุนได้รับบาดเจ็บ เจียงชื่อจึงให้ตนเองเป็นเบาะรองรับ เพื่อให้หลินเมิ่นหยุนบาดเจ็บน้อยลงตอนที่ตกลงมา

"เมิ่นหยุน!"

หยางจุนเทียนถึงได้พุ่งเข้ามาแล้ว ร้อนใจรีบดึงหลินเมิ่นหยุนขึ้นมาทันที "เธอไม่เป็นอะไรนะ?"

หลินเมิ่นหยุนตะลึงอยู่แวบหนึ่ง ถึงตอบสนองกลับเข้ามา

เธอดิ้นหลุดจากหยางจุนเทียน มองเข้าไปทางเจียงชื่อที่อยู่บนพื้น ถามด้วยเสียงสะอึกสะอื้น "เจียงชื่อ เจียงชื่อนายไม่เป็นอะไรนะ? นายอย่าเป็นอะไรไปเด็ดขาดเลยนะ ถ้านายเกิดเรื่องขึ้น ฉันคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต"

เห็นหลินเมิ่นหยุนร้อนใจและกังวลเช่นนี้ แม้แต่น้ำตายังไหลลงมาเช่นกัน อาการหึงหวงของหยางจุนเทียนยิ่งเข้มขึ้น

เขาอยากให้เจียงชื่อตายไปได้เสียก็ดีจนใจแทบขาด