จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 463
สรุปบท บทที่ 463 ความรักระหว่างเพื่อน หึหึ: จอมนักรบท้าโลก
ตอน บทที่ 463 ความรักระหว่างเพื่อน หึหึ จาก จอมนักรบท้าโลก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 463 ความรักระหว่างเพื่อน หึหึ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายใช้ชีวิต จอมนักรบท้าโลก ที่เขียนโดย ต้วนจื้อเวยหนีซือ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
ยังคงลังเลอยู่ครั้งแล้วครั้งเล่า ลู่ยี่เดินออกมาจากห้องผ่าตัด
หยางจุนเทียนเดินเข้าไปถามอย่างร้อนใจว่า "หมอลู่ เพื่อนผมเขาเป็นยังไงบ้าง"
ลู่ยี่ก้มหน้าต่ำ ยากจะเปิดปากพูดออกมา
เขากระแอมไอหนึ่งเสียง ไม่ตอบแต่กลับถามขึ้นว่า "คือว่า เจียงชื่อคนนั้นตอนนี้เขาอยู่ไหน"
"เจียงชื่อ หมอลู่ คุณถามถึงเจียงชื่อทำไม"
"นายแค่บอกกับฉันว่าเขาอยู่ไหนก็พอแล้ว"
"เออ......เจียงชื่อยังอยู่ที่สนามฝึกซ้อม"
"ได้ ฉันรู้แล้ว"
ลู่ยี่ไม่พูดอะไรอีก ออกไปจากโรงพยาบาลทันที ทั้งที่ยังคงสวมชุดกาวน์สีขาวตรงไปขับรถมุ่งไปยังสนามฝึกซ้อม
ใช้เวลาไม่ถึงสิบนาที เขาก็มาถึงสนามฝึกซ้อม
"เจียงชื่อ"
ลู่ยี่วิ่งเข้ามาด้วยความรีบร้อนลนลาน พูดกับเจียงชื่อว่า "เจียงชื่อ เถียนจีจะตายอยู่แล้ว ทำไมนายยังนั่งนิ่งอยู่ที่นี่ได้"
เจียงชื่อถามเสียงเรียบๆว่า "เถียนจีจะตายแล้ว หมอลู่ในฐานะที่คุณเป็นหมอเจ้าของไข้ ก็สมควรเป็นคุณที่ทำการรักษาไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่อยู่ที่โรงพยาบาล กลับวิ่งมาหาผมที่นี่ทำไม "
"เจียงชื่อ"
ลู่ยี่มองไปรอบๆ เขยิบเข้าไปพูดเสียงเบาที่ข้างหูของเขา "เรื่องก่อนหน้านี้นายเองก็น่าจะรู้ดี โรคของเถียนจีฉันรักษาไม่ได้ มีเพียงนายเท่านั้นที่จะรักษาเขาได้"
"ฉะนั้น เจียงชื่อ นายต้องไปกับฉัน ถ้าหากช้ากว่านี้ คงต้องตายแน่ๆ "
เจียงชื่อโบกมือไปมา "ไม่ได้"
"ไม่ได้？"
"อืม ด้วยสถานการณ์ของผมในตอนนี้ หยางจุนเทียนคงไม่ให้ผมทำการรักษาเถียนจีแน่"
ลู่ยี่ร้อนใจ "พวกเขาเป็นเพื่อนที่รักกันมาก ทำไมจะไม่ให้นายรักษาล่ะ"
"เอาเป็นว่า แค่ให้หยางจุนเทียนมาหาผม ถ้าไม่อย่างนั้น ผมไม่มีทางไปโรงพยาบาลแน่"
"นี่......"
ลู่ยี่ส่ายหน้า กัดฟันเดินจากไป กลับไปหาหยางจุนเทียน
ลู่ยี่ยิ้ม"ฉันก็บอกแล้วไม่ใช่เหรอ ไปหาเจียงชื่อ มีแต่เจียงชื่อเท่านั้นที่จะรักษาเถียนจีให้หาย ช่วยชีวิตเขาได้"
หยางจุนเทียนกำหมัดขึ้นมา
ล้อเล่นอะไรกัน
เขามองเจียงชื่อเป็นศัตรูคู่อาฆาต ให้เขาไปขอร้องเจียงชื่อ นั่นมันทรมานยิ่งกว่าฆ่าเขาตายซะอีก
"เป็นไปไม่ได้"
"เป็นไปไม่ได้？ถ้าอย่างนั้นชีวิตของเพื่อนนายก็คงจะรักษาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว ถึงตอนนั้นนายอย่าผลักภาระมาที่ฉันนะ"
ลู่ยี่สองมือล้วงกระเป๋า เดินวางมาดจากไป
ตอนนี้ปัญหาทั้งหมดได้ตกอยู่ที่หยางจุนเทียนคนเดียว ไม่เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว
เขาไม่สนใจความเป็นความตายของคนไข้ เขาสนใจแต่เพียงว่าชื่อเสียงของเขาจะเสียหายหรือเปล่า แม้ว่าตอนนี้คนไข้จะตายไปแล้ว ก็จะสามารถปัดความรับผิดชอบออกไปได้ทั้งหมด เขาไม่สนใจอีกแล้ว
หยางจุนเทียนเดินเข้าไปในห้องผ่าตัด มองเถียนจีที่นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด
เขาตัดฟันเสียงดังกรอด
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบท้าโลก
บทที่ 1 2 3 หาย...