จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 54

บทที่54 ของมืองสอง

เมิ่งจื้อติ้งมั่นใจว่าฝ่ายตรงข้ามจะต้องยอมมาแต่งงานด้วยอย่างแน่นอน นี่เป็นโอกาสที่ดี ไม่เพียงได้แต่งงานกับครอบครัวที่‘ร่ำรวย’ หนำซ้ำยังสามารถช่วยครอบครัวจัดการหนี้ก้อนโตได้อีกด้วย

มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่จะปฏิเสธ

แต่ว่า……

ติงเมิ่งเหยนยิ้มและส่ายหัว พร้อมกับผลักเช็คกลับไป “ต้องขอโทษจริงๆ ถ้าหากฉันต้องใช้ชีวิตกับคนที่ไม่มีคุณภาพอย่างนายไปตลอดชีวิต ฉันยอมฆ่าตัวตายไปกับหนี้ก้อนโตเลยดีกว่า”

หมายความว่า-----ความตายยังดีกว่าการต้องอยู่กับนาย

เมิ่งจื้อติ้งโกรธ ฉีกเช็คออกเป็นเสี่ยงๆ เขายืนขึ้นพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงที่โหดเหี้ยมว่า “เธอมันผู้หญิงสำส่อน ของชำรุดมือสอง ฉันเห็นถึงความสวยอันน้อยนิดของเธอ ก็เลยมอบโอกาสให้ คิดว่าตัวเองมีดีมากงั้นสิ หยิ่งผยองงั้นเหรอ เธอคิดว่าฉันจะมองเป็นของมีค่าหายากเหรอ？เชิญเธอกับสามีที่ไร้ประโยชน์เน่าตายไปด้วยกันเลย ของชำรุดมือสอง!”

ติงฉี่ซานต้องการที่จะขัดขวางไว้ แต่ถูกเมิ่งจื้อติ้งผลักออก

เขาชี้นิ้วไปที่ติงฉี่ซานแล้วพูดว่า “ไอ้แก่ แกยังจะคิดทำงานกับพ่อฉันงั้นเหรอ？เหอะ เหอะ รอโดนไล่ออกได้เลย！”

เมิ่งจื้อติ้งกระแทกประตูอย่างแรงและเดินออกไป

ภายใน เหลือเพียงติงเมิ่งเหยนและติวฉี่ซานสองพ่อลูก ทั้งสองมองหน้ากันไม่พูดอะไรออกมา

ติงฉี่ซานด่าอย่างดุเดือดว่า “ดูสิ่งที่เธอทำซะสิ！ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้เจอคนอย่างเสี่ยวเมิ่ง หาหนทางที่ดีในการปลดหนี้ แล้วเธอล่ะ？เสียแรงเปล่าที่ฉันตั้งใจช่วยเหลือ แต่ยังกลับทำให้คนอื่นเขาต้องขุ่นเคืองใจอีก เมิ่งเหยน นี่เธอกำลังบังคับให้พ่อตายๆไปซะทีใช่ไหม？”

ติงเมิ่งเหยน ก้มหัวลง ไม่มีคำพูดใดๆ

ก่อนหน้านี้ถูกเมิ่งจื้อติ้งพูดจาให้อับอายต่อหน้าสาธารณชน ก็เสียใจมากพอแล้ว ตอนนี้แม้แต่คนใกล้ชิดก็พลอยที่จะกล่าวว่าตนเองไปด้วยอีก ในฐานะที่เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง เธอไม่สามารถที่จะกลั้นเก็บมันไว้ได้จริงๆ

น้ำตาค่อยๆไหลออกมาจากเบ้าตา

เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป เธอร้องไห้ออกมาเสียงดัง สะอึกสะอื้นอยู่บนโต๊ะ

“ร้องไห้ สักแต่ร้องไห้ มันจะมีประโยชน์อะไร？”

ติงฉี่ซานตบโต๊ะด้วยความโกรธ เขาคิดวิธีอะไรไม่ออกทั้งนั้น

จากนั้นก็มีสายโทรศัพท์จากซูฉินโทรเข้ามา พูดว่า “ตาแก่รีบกลับบ้านมาได้แล้ว ซีเหมินพาคนจากศาลมาที่หน้าประตู สั่งให้เราชำระเงินกู้ภายในเวลาที่กำหนด เราควรทำยังไงกันดี？”

จะทำยังไง？

คิดอะไรไม่ออกแล้ว！

เดิมทีหากทุกอย่างเป็นไปตามแผน แค่เพียงติงเมิ่งเหยนยอมตกลงที่จะหย่าร้าง ก็สามารถที่จะปลดหนี้อย่างราบรื่นไปแล้ว อีกทั้งจะได้ไต่ระดับความสัมพันธ์กับผู้อำนวยการอีกด้วย

ตอนนี้มันกลับตาลปัตรไปหมดแล้ว จบเห่กัน

ติงฉี่ชานชี้ไปที่ติงเมิ่งเหยนพร้อมกับพูดว่า “ฉันจะไม่พูดเหตุผลอะไรกับแกอีกแล้ว วันนี้ฉันจะทิ้งคำพูดนี้ไว้ หากแกยังยืนยันที่จะคบกับเจียงชื่อ งั้นแกก็คบกับมันไปพร้อมกับหนี้เก้าร้อยล้าน ไม่ต้องลากฉันกับแม่แกเข้าไปด้วย ถึงเวลานั้น ฉันยินดีที่จะตัดขาดความเป็นพ่อลูก แล้วก็จะไม่ชดใช้เงินแทนแกด้วย！”

ทุกๆคำพูดเหมือนกับมีด ที่คอยทิ่มแทงหัวใจ

ติงฉี่ซานสะบัดมือเดินออกไป เขารีบกลับไปที่บ้าน ติงเมิ่งเหยนร้องไห้อยู่ตรงนั้นสักครู่ จากนั้นก็ลุกขึ้นและเดินจากไป

จากนั้นประมาณหนึ่งชั่วโมง ทั้งสองก็กลับไปที่วิลล่าหลังเก่า

เช่นเดียวกับครั้งที่แล้ว หน้าประตูมีคนมาขวางไว้อยู่ เพียงแต่ว่าครั้งนี้ไม่ใช่เสือหมอบที่มาจากบริษัทรับจ้างทวงหนี้ หากแต่เป็นคนดำเนินการที่ทางศาลนั้นส่งมา

“ครั้งนี้มันเกิดอะไรขึ้นอีกล่ะ？ติงฉี่ซานก้าวขึ้นมาถาม

ซีเหมือนขยับแว่นของเขา แล้วพูดอย่างแผ่วเบาว่า “โปรดให้ฉันได้แนะนำ ด้านข้างฉันคนนี้คือ คนดำเนินการที่ทางศาลนั้นส่งมาจัดการข้อพิพาทเรื่องหนี้สิน ---คุณเฉินจาว

“ในมุมมองของ‘ผู้ปกครอง’ของครอบครัวคุณ แม้แต่คนที่มาจากบริษัทรับจ้างทวงหนี้ก็ยังหนีไปได้ บริษัทของเราจึงจำเป็นต้องใช้มาตรการป้องกันตัวเองบางประการ คุณเฉินจาวคือคนที่ทางศาลส่งตัวมา หากคุณยังกล้าที่จะลงมืออีกล่ะก็ ตอนนั้นการจ่ายหนี้ก็คงไม่ง่ายดายแบบนี้แล้วนะ”

ติงฉี่ซานพยักหน้าอย่างแรง“ครับครับครับ ฉันทราบแล้วฉันทราบแล้ว พวกเราจะไม่ลงมือทำอะไรอย่างแน่นอน พวกเราแค่รู้สึกว่าหนี้เก้าร้อยล้านมันช่างมากมายซะเหลือเกิน มันจะเป็นไปได้ยังไงที่จะจ่ายรวดเดียวหมด？”

เฉินจาวยืนขึ้น “ในข้อนี้ ทางศาลก็เข้าใจอย่างแจ่มแจ้งครับ มันไม่ได้หมายความว่าพวกคุณจะต้องใช้หนี้มากมายมหาศาลขนาดนั้นในรวดเดียว วันนี้ที่มาหาพวกคุณ ก็เพื่อที่จะมอบการแก้ไขปัญหาที่เหมาะสมให้ครับ

“พวกคุณเตรียมว่าจะจ่ายเงินคืนอย่างไร จะคืนเงินเมื่อไหร่？คืนกี่ครั้ง？ในแต่ละครั้งคืนเท่าไหร่？ดอกเบี้ยที่เกิดขึ้นควรคำนวณอย่างไร？ทั้งนี้ควรระบุทุกอย่างให้ชัดเจน”