จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 73

บทที่ 73 อี้โม่เอนเตอร์เทนเมนต์

ระหว่างเดินทางกลับ เฉิงดันถิงได้จมอยู่ท่ามกลางความสุขมาตลอดทาง

เมื่อสติคืนกลับมา เธอพูดกับเจียงชื่อว่า “ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมาก เงินที่ติดหนี้คุณ ฉันจะพยายามจ่ายคืนโดยเร็วที่สุดนะ”

เจียงชื่อโบกมือ “ไม่ต้องคืนหรอก”

“หืม คุณใจกว้างขนาดนี้เลยเหรอ?”

“คุณเป็นหลานสาวของลุงเฉิง หลายปีมานี้ลุงเฉิงได้ทุ่มเททำผลงานมากมายให้กับบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง ทุกครั้งที่ผมอยากจะให้เงินเขา เขาไม่เคยเต็มใจยอมรับ ตอนนี้ผมจ่ายเงินให้คุณ ถือว่าผมตอบแทนลุงเฉิงก็แล้วกัน”

เฉิงดันถิงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงเลยว่าเจียงชื่อจะเป็นคนใจสปอร์ตขนาดนี้

เธอพูดไม่ออกมาตลอดทาง เมื่อกลับมาถึงบริษัทเทคโนโลยีจิ้นเมิ่ง เจียงชื่อก็พาเธอมาถึงด้านหน้าอาคารเฉิงไห่ จากนั้นก็จะไปทำธุระของตัวเอง

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

“มีอะไรอีกล่ะ?”

เฉิงดันถิงเอ่ยถามว่า “คุณไม่มีอะไรอยากจะพูดกับฉันงั้นเหรอ?”

เจียงชื่อยิ้ม “ไม่มีนี่”

“คุณจะไม่เล่าให้ฉันฟังเรื่อง…การสร้างอุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรมเหรอ?”

“ผมไม่ชอบฝืนใจคน เรื่องที่คุณไม่อยากทำ ผมก็จะไม่บังคับให้คุณทำ”

พูดจบเขาก็ออกจากห้องโถง

เฉิงดันถิงมองดูเงาด้านหลังที่เดินจากไปของเจียงชื่อแล้วจมลงสู่ห้วงความคิด

ปู่และหลานสองคนไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว เมื่อเฉิงไห่ขึ้นมาก็ถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับเฉิงดันถิง แต่ไม่รู้ว่าทำไมดูเหมือนเฉิงดันถิงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวอยู่ตลอดเวลา

เฉิงไห่เป็นผู้อาวุโส โดยธรรมชาติย่อมมองเห็นว่างมีบางอย่างที่ผิดปกติ

เขาจงใจเอ่ยถามว่า “ใครกันนะที่ทำให้หลานสาวที่แสนดีของฉันต้องว้าวุ่นใจ?”

เฉิงดันถิงตกตะลึงแล้วจงใจเม้มปาก “ไม่มีค่ะ หนูเพียงแค่รู้สึก…ไม่ใช่ผู้ชายทุกคนที่น่ารังเกียจ ยังมีผู้ชายบางคนที่มีความรับผิดชอบมาก”

เฉิงไห่หัวเราะชอบใจ

ผู้ชายที่สามารถทำให้หลานสาวของเขาทำการประเมินออกมาได้เช่นนี้ นั่นจะต้องไม่ใช่ผู้ชายธรรมดาอย่างแน่นอน เฉิงไห่เดาได้แล้วว่าเป็นใคร

“ว่ายังไงล่ะ? สนใจอยากร่วมงานกับผู้ชายคนนี้จะได้ทำความเข้าใจมากขึ้นหรือเปล่า?”

เฉิงดันถิงหน้าแดงไปแล้ว “หนูยังไม่สนใจจะทำความรู้จักผู้ชายหรอกนะคะ”

เสียงเพิ่งจะจบลง ก็มีรถคันหนึ่งมาที่ปากประตูแล้วส่งเสื้อผ้าระดับไฮเอนด์เข้ามาเซตใหญ่ ทั้งหมดคือของที่เฉิงดันถิงซื้อที่ห้างสรรพสินค้า

“ขอโทษครับไม่ทราบว่าท่านใดคือคุณเฉิงดันถิง? กรุณาเซ็นรับเสื้อผ้าของคุณด้วย”

“ฉันเองค่ะ”

เฉิงดันถิงเอาเสื้อผ้าทั้งหมดไปวางไว้บนโซฟาในห้องรับแขก มองดูเสื้อผ้าที่มีอยู่เต็มไปหมดอย่างงุนงง

เธอคิดถึงเรื่องที่ตนเองถูกคนร้ายจับตัวไว้ แล้วเจียงชื่อช่วยเธอไว้อย่างไร ยิ่งคิดถึงเรื่องที่บัตรของตัวเองหัก แล้วเจียงชื่อช่วยเหลือเธอไว้อย่างไรโดยให้อภัยและลืมเรื่องก่อนหน้านี้ทั้งหมด

แม้ว่าเจียงชื่อไม่ได้คาดหวังจะให้ตอบแทนใดๆ เฉิงไห่ก็พูดอย่างก้ำกึ่งว่า “โอ้ เสื้อผ้าเยอะขนาดนี้ นี่มันจะต้องมีราคามากกว่าหนึ่งล้านหยวนเลยใช่ไหม? ไม่ใช่ถูกๆเลยนะ”

เฉิงดันถิงมองดูเสื้อผ้าด้วยความมึนงงแล้วพูดว่า “ถึงแม้หนูจะบอกว่าไม่มีความสนใจผู้ชาย แต่หนูมีความสนใจที่จะสร้างอุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรมนะคะ”

เฉิงไห่อดไม่ได้ที่จะเผยอมุมปากขึ้น

เรื่องนี้ สำเร็จแล้ว!

เขาตะโกนเรียกเจียงชื่อให้เข้ามาว่า “คุณชายใหญ่ครับ ยินดีด้วย ดันถิงยินดีที่จะอยู่จีนช่วยคุณสร้าง อุตสาหกรรมบันเทิงและวัฒนธรรมแล้วครับ”

เจียงชื่อรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย