จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 826

นอกจากเจียงชื่อกับคนขับรถคนนั้น คนอื่นๆ ในกลุ่มไม่รู้เรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ ทุกคนยังคิดแค่ว่าเป็นงานออกงานสินค้าตามปกติ

ในระหว่างทางกลับ คนขับรถรู้สึกไม่สบายใจมาก เขาไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้เลยแม้แต่ครู่เดียว

และในเวลาเดียวกัน

ณ ด้านในสำนักงานออฟฟิศของผู้จัดการทั่วไปในเครื่องประดับเส้ายิน

โหวหยังถูกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสามจับไว้แน่นๆ เขาไม่สามารถขัดขืนได้เลย แค่เขาขยับตัวก็ถูกเฆี่ยนตีแล้ว และในตอนนี้ เขาทำได้เพียงเฝ้ารอความตายเท่านั้น

นี่ก็คือผลลัพธ์ที่กล้าต่อกรกับนายทุนรายใหญ่

เหวยซือมองดูนาฬิกาของเขา ตามเหตุผลแล้ว ตอนนี้การตรวจสอบของกรมศุลกากรควรจะสิ้นสุดลงแล้ว และถ้าหากทุกอย่างเป็นไปตามแผน เจียงชื่อก็ควรอยู่ในรถตำรวจและกำลังถูกนำส่งตัวไปยังสถานีตำรวจแล้ว

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด!!! ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด!!!

และแล้ว สายจากกรมศุลกากรก็โทรเข้ามารายงานสถานการณ์

เหวยซือรีบรับสายทันทีและถามอย่างมีความสุขว่า "สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง? ไอ้เจียงชื่อถูกส่งตัวไปสถานีตำรวจแล้วใช่ไหม? ผมบอกให้คุณถ่ายรูปตอนที่เจียงชื่อทำหน้าเศร้า คุณถ่ายแล้วยัง?"

ปลายสายเงียบไปครู่หนึ่ง

เหวยซือเริ่มกังวลขึ้น "พูดสิ? สัญญาณไม่ดีเหรอ?"

"เออ คือว่า ท่านผู้จัดการทั่วไปครับ พอดีสถานการณ์ได้เปลี่ยนไปเล็กน้อยครับ เกรงว่าอาจจะทำให้คุณผิดหวังนะครับ"

"ว่าไงนะ?"

เหวยซือรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีเลย

เป็นอย่างที่คิด ปลายสายอีกด้านของโทรศัพท์ได้ส่งข่าวที่ไม่คาดคิดให้กับเหวยซือ หรือเรียกได้ว่าเป็นข่าวร้าย

"คืออย่างงี้ครับ ท่านผู้จัดการทั่วไป กล่องดำนั่นหายไปโดยไม่ทราบสาเหตุ และมันไม่ได้อยู่บนรถของเจียงชื่ออีกด้วยครับ"

"ดังนั้น เจ้าหน้าที่ด่านศุลกากรหามันไม่เจอ ก็เลยไม่ได้จับผิดเจียงชื่อครับ"

"ตอนนี้เจียงชื่อเสร็จสิ้นภารกิจแล้ว เขากำลังพาคนกลับไปที่เครื่องประดับดาวฤกษ์แล้วครับ"

ครอกแครก!!

โทรศัพท์มือถือหล่นลงพื้น

ต่อให้เป็นชายที่เคร่งขรึมและมีความเป็นผู้ใหญ่อย่างเหวยซือ ในเวลานี้เขาก็ต้องตกใจจนยืนทื่อเหมือนตอไม้และไม่สามารถเชื่อความจริงนี้ได้

"เป็นไปไม่ได้"

"เราวางแผนเพอร์เฟคขนาดนี้ มันจะผิดพลาดได้ยังไงกัน?"

"เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้แน่นอน"

เหวยซือรีบเข้าไปหาโหวหยังแล้วชักคอเสื้อของโหวหยังมาและตวาดอย่างเสียงดังว่า "สรุปแกได้ใส่กล่องดำเข้าไปในรถมันจริงไหม? ทำไมด่านศุลกากรหากล่องไม่เจอ?"

ในขณะนี้ โหวหยังก็รู้สึกโล่งอกขึ้นมาทันที

ทันใดนั้น เขารู้สึกว่าได้ขึ้นสวรรค์จากนรก และมีความสุขอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เขาไม่เคยรู้สึกมีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย เขาต้องขอบคุณฟ้า ขอบคุณเจียงชื่อที่ไม่ปล่อยให้แผนของเหวยซือประสบความสำเร็จ

สะใจ!!!

สะใจจริงๆ!!!

โหวหยังหัวเราะออกมาดังๆ และเป็นเสียงหัวเราะที่ออกมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

"หัวเราะหาแมร้งเหรอ?" เหวยซือง้างมือแล้วตบหน้าโหวหยัง