จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 859

เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถ เจียงชื่อยิ้มพลางมองติงเมิ่งเหยน ผู้เป็นภรรยา และจงใจเอ่ยถามว่า: "ท่าทางของคุณเมื่อครู่นี้หยิ่งผยองพอตัวเลยนะ ดีใจแทบแย่เลยใช่ไหมล่ะ?"

ติงเมิ่งเหยนแสร้งทำเป็นไม่สนใจ "ฉันไม่เหมือนคุณสักหน่อย ที่เห็นการแทงใจดำแก้แค้นคนอื่นเป็นเรื่องมีความสุขน่ะ"

"อ้อ อย่างนั้นเหรอ?"

"แน่นอน!"

แม้จะพูดออกมาแบบนั้น ทว่าอันที่จริงติงเมิ่งเหยนดีใจตนแทบบ้าอยู่แล้ว

แม้จะราวกับไม่มีคุณธรรมมาก ที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ทว่าจะว่าไปแล้ว เฮาจือเหม่ยผู้นี้น่าหมั่นไส้จริงๆ

"นั่งดีๆ กลับบ้านกินข้าวกัน"

เจียงชื่อเหยียบคันเร่งออกรถไป รถยนต์พุ่งไปข้างหน้า

แม้ว่าวันนี้จะไม่ได้ซื้อเครื่องประดับ ทว่าติงเมิ่งเหยนกลับได้รับสิ่งที่มีค่ามากกว่าเครื่องประดับเสียอีก

กลับถึงบ้าน

ติงฉี่ซานและซูฉินสองสามีภรรยาก็จัดเตรียมอาหารเต็มโต๊ะเป็นที่เรียบร้อย

พวกเขาคิดว่าติงเมิ่งเหยนจะซื้อเครื่องประดับที่สุดแพงกลับมา และเพื่อให้ลูกสาวมีความสุข ทั้งสองคนจึงได้ทำอาหารเต็มโต๊ะเป็นการพิเศษเพื่อฉลองให้กับเธอ

ผลปรากฏว่า เห็นติงเมิ่งเหยนกลับมามือเปล่า อีกทั้งเจียงชื่อก็เช่นกัน

ติงฉี่ซานขมวดคิ้ว พร้อมเอ่ยถามว่า: "เมิ่งเหยน ทำไมลูกถึงกลับมามือเปล่าล่ะ? เจียงชื่อเห็นว่าของแพงเลยไม่ซื้อให้ลูกเหรอ?"

ซูฉินเช็ดมือเดินเข้ามา "นี่นะเจียงชื่อ เธอทำแบบนี้ไม่ถูกต้องนะ เมื่อก่อนไม่มีเงินก็แล้วไปแล้ว ตอนนี้เธอได้เงินเดือนตั้งเยอะแล้ว ก็ควรที่จะชดเชยให้เมิ่งเหยนดีๆ หน่อยสิ พูดไว้ดิบดีว่าจะพาเขาไปซื้อเครื่องประดับ แล้วทำไมกลับมามือเปล่าล่ะ?"

เจียงชื่อมีสีหน้าใสซื่อบริสุทธิ์

ติงเมิ่งเหยนจึงกู้สถานการณ์แทนเขา: "พ่อคะ แม่คะ เรื่องนี้ไม่ใช่ความผิดเจียงชื่อนะคะ หนูไม่อยากได้เองต่างหาก"

ติงฉี่ซานแค่นหัวเราะ "ให้มันน้อยๆ หน่อย ผู้หญิงที่ไหนจะไม่ชอบเครื่องประดับกัน? ลูกไม่ต้องพูดแทนเขาเลย ผู้ชายน่ะนะ พอมีเงินเข้าก็กลายเป็นคนเลว เมิ่งเหยน ลูกทนลำบากมาหลายปีก่อนหน้านี้ตั้งมากมาย ตอนนี้ถึงเวลาใช้จ่าย ไม่ต้องช่วยเขาประหยัด"

ติงเมิ่งเหยนยิ้มพลางเคลื่อนเก้าอี้มานั่ง "แม้ว่าเจียงชื่อจะไม่ได้ซื้อเครื่องประดับเป็นของขวัญให้หนู แต่ว่าเขาได้ให้ของขวัญที่มีค่ามากกว่าอีกให้หนูค่ะ!"

"หือ?"

ติงฉี่ซานเอ่ยถามพร้อมกับซูฉิน: "ของขวัญอะไร?"

ติงเมิ่งเหยนนำสัญญาที่เพิ่งเซ็นไปฉบับนั้นวางไว้บนโต๊ะ พร้อมทั้งตบอย่างลำพองใจ "เขาช่วยหนูหางานที่เหมาะสมงานหนึ่งค่ะ"

งานหรือ?

ติงฉี่ซานยิ่งไม่พอใจมากกว่าเดิม

เขาเอ่ยอย่างไม่พอใจว่า: "เจียงชื่อตอนนี้นายก็ได้เงินเดือนไม่น้อยนะ ทำไมต้องให้เมิ่งเหยนไปทำงานอีกด้วย? นายให้เขาอยู่พักผ่อนที่บ้าน เตรียมตัวมีลูกตลอดเวลาไม่ได้เหรอ?"

ติงเมิ่งเหยนทำปากมุ่ย "พ่อคะ หนูเป็นคนที่เอาแต่กินนอนไม่ทำงานแบบนั้นหรือไงคะ?"