จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 941

ตอนแรกนึกว่าการบุกเข้ามาก็ใหญ่โตพอแล้ว แต่ตอนนี้กลับให้บทเรียนครั้งใหญ่กับเผิงหย่าหลิงซะได้

เทพแห่งสงครามชูร่า?

เจียงชื่อเป็นเทพแห่งสงครามชูร่าอย่างนั้นเหรอ?!

ความจริงแบบนี้มันทำให้เธอยากที่จะรับได้ ถ้ารู้อย่างนี้ตั้งแต่แรก เธอก็ไม่มีทางลงมือกับเจียงชื่ออย่างแน่นอน

การลงมือกับเจียงชื่อก็ไม่ได้ต่างอะไรกับการรนหาที่ตาย

ความจริงลำพังแค่ตำแหน่งผู้บริหารสูงสุดของเขตเจียงหนานมันก็มากพอที่จะทำให้เผิงหย่าหลิงสิ้นหวังแล้ว บวกกับฐานะเทพแห่งสงครามชูร่าแล้ว ฮึๆ ต่อให้เป็นตระกูลจ้าวก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาแน่นอน

ที่น่าขันคือ เผิงหย่าหลิงยังคิดว่าตัวเองนั้นวิเศษ เข้าใจจริงๆ ว่าในเขตเจียงหนานยังไม่มีใครสามารถทำอะไรเธอได้อยู่ดี

เธอจ้องมองเจียงชื่อด้วยความหวาดหวั่น จากนั้นก็มองไปที่ติงหงเหย้า "ตกลงคุณไปล่วงเกินท่านผู้นี้ได้ยังไง? ติงหงหย้า คุณทำให้ฉันเดือดร้อนเข้าแล้ว!"

เรื่องถึงขั้นนี้ ‘รัก’ ที่เธอมีต่อติงหงเหย้าก็ไม่หลงเหลืออีกต่อไป

เอาตัวยังแทบไม่รอด แล้วจะมีเวลาไปสนใจเรื่องรักๆ ใคร่ๆ อีกได้ยังไง

เผิงหย่าหลิงพุ่งตัวเข้าไป ทั้งเตะทั้งต่อยใส่ติงหงเหย้า ตัวเองใช้ชีวิตอยู่ดีๆ จู่ๆ ชายที่สมควรตายนี่ก็เดินเข้ามา ในเวลาสั้นๆ เพียงหนึ่งวันก็ทำลายชีวิตของเธอไปซะแล้ว

ทำลายจนไม่เจอชิ้นดี

เรื่องถึงขั้นนี้ก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก ติงหงเหย้าผลักเผิงหย่าหลิงล้มลงกับพื้น

"นังสาระแน ไสหัวไปให้พ้น!"

"กูคิดว่าการที่มึงขายตัวให้ตระกูลจ้าวน่าจะมีประโยชน์สักหน่อย ฮึๆ ที่ไหนได้ สุดท้ายก็ยังไปเป็นแค่เศษสวะ!"

"รู้มั้ยว่าทำไมหลายปีที่ผ่านมาฉันถึงไม่รักเธอสักที? ก็เพราะเธอมันเป็นขยะที่โง่และหลงตัวเองที่สุดยังไงล่ะ!"

ติงหงเหย้าก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว เขาได้พูดสิ่งที่อยู่ในใจทั้งหมดออกมา