จอมนักรบท้าโลก นิยาย บท 950

เดิมทีภารกิจในครั้งนี้มันก็เต็มไปด้วยความเสี่ยงอยู่แล้ว ตอนนี้ดันมาเกิดข้อผิดพลาดแบบนี้อีก สือเหวินปิ่งก็แทบจะสิ้นหวังแล้ว

เปียวจื่อเองก็ทำหน้างงไม่ต่างกัน พูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่นว่า "ผมเองก็ไม่รู้ บ่ายวันนี้ผมไปกินเหล้ากับสาวคนหนึ่งที่ร้านเหล้า หลังกินไปหลายแก้ว ผมก็ถูกคนพาไปบนเตียงอย่างมึนๆ งงๆ แล้วผมทั้งเหนื่อยทั้งง่วงทั้งเมา เลยไม่ได้คิดอะไรมาก จึงตัดสินใจนอนมันซะเลย ใครจะไปคิด พอนอนไปได้พักหนึ่ง พี่ก็พาคนไปจับตัวผมออกมาแล้ว"

พอฟังที่เปียวจื่อพูดจบ สือเหวินปิ่งก็เสียวสันหลังวาบ

นี่มันเป็นเรื่องบังเอิญเหรอ?

ถ้ามันเป็นเรื่องบังเอิญ มันจะไม่บังเอิญเกินไปหน่อยเหรอ?

แต่ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ งั้นมันก็ไม่เท่ากับว่า.....แผนการของพวกเขาถูกคนรู้ตั้งแต่แรกแล้วอย่างนั้นเหรอ แถมยังวางกับดักไว้ล่วงหน้าอีก?

สือเหวินปิ่งไม่เชื่อว่าในโลกจะมีเรื่องที่บังเอิญแบบนี้

งั้นก็เหลือแค่ความเป็นไปได้ที่สองเท่านั้น

"แย่แล้ว!"

พอสือเหวินปิ่งรับรู้ได้ถึงความผิดปกติ โยนมีดผ่าตัดลง ก้าวเท้าแล้ววิ่งไปที่รถตู้ทันที เตรียมที่จะชิ่งแล้ว

แต่น่าเสียดาย มันช้าไปเสียแล้ว

ไฟทุกดวงในโรงรถสว่างขึ้นทันที ด้านนอกโรงรถก็มีรถตำรวจเจ็ดแปดคันมาถึงอย่างรวดเร็ว

ทั้งนอกและในตำรวจหลายสิบคนที่ถือปืนไว้ในมือและล้อมพวกเขาเอาไว้

"สือเหวินปิ่ง พวกคุณถูกล้อมเอาไว้แล้ว ยกมือขึ้นไปกุมหัว แล้วนั่งลงกับพื้น!"

จบแล้ว ทุกอย่างมันจบแล้ว

มองดูไปรอบๆ สือเหวินปิ่งรู้ดีว่าไม่มีทางหนีอีกต่อไปแล้ว

เขาคิดว่าแผนการทุกอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ในความเป็นจริง ทุกบทสนทนา ทุกการเคลื่อนไหวต่างก็อยู่ในสายตาของตำรวจทั้งนั้น

แผนการชั่วๆ ที่พวกเขาวางไว้มันถูกเปิดเผยไปนานแล้ว

สือเหวินปิ่งนั้นไม่มีทางหนีรอดแล้ว

แต่ว่า สือควนยังมีโอกาสหนีรอดไปได้

เขาแอบล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง จากนั้นก็กดไปที่เครื่องมือสื่อสาร เพื่อส่งสัญญาณให้พ่อที่อยู่ในสนามบิน

ทางตำรวจสังเกตเห็นพิรุธทันที

"สือเหวินปิ่ง เอามือออกจากกระเป๋ากางเกงเดี๋ยวนี้!"

สือเหวินปิ่งไม่ยอมทำตาม

"บุก!"

ตำรวจเคลื่อนไหวทันที ตำรวจหลายคนบุกเข้าไป แล้วกดสือเหวินปิ่งลงพื้นอย่างรวดเร็ว ดึงมือของเขาออกมาจากนั้นก็ใส่กุญแจมือเอาไว้

ทำการจับกุมสือเหวินปิ่งได้สำเร็จ

สือควนที่นั่งอยู่ในอาคารผู้โดยสาร ถือตั๋วสองใบไว้ในมือ ในฝ่ามือเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อ

เขาเอาแต่หันมองไปยังทางเข้าของอาคารผู้โดยสาร

คาดหวังที่จะได้เห็นลูกชายของตน

ภารกิจในคืนนี้มันสำคัญมาก จะสามารถกลายเป็นเศรษฐีล้านล้านได้หรือไม่ ก็ต้องดูที่การทำงานของสือเหวินปิ่งในคืนนี้นี่แหละ

ความจริงที่ผ่านมาสือควนไม่เคยอยากใช้วิธีที่ง่ายและรุนแรงแบบนี้ นี่มันไปใช่สไตล์ของเขา แต่เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้เขาเองก็ไม่ไปสนใจอะไรมากมายขนาดนั้นแล้ว

สิบนาทีหลังจากนั้น ที่ทางขึ้นเครื่อง

สือควนที่สวมหมวกใส่แว่นดำได้เดินไปอย่างรวดเร็ว

แต่พอเขาเดินไปได้ไม่นาน ก็มีตำรวจหลายคนมาขวางทางเขาไว้

คนที่นำทีมก็ไม่ใช่ใครอื่น หากแต่เป็นเซี่ยเมิ่งจื้อนั่นเอง

"คุณสือครับ คุณกำลังจะเดินทางไปไหนเหรอครับ?" เซี่ยเมิ่งจื้อจ้องมองสือควนที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มที่ไม่ชอบใจหลังจากที่รอดมาเนิ่นนาน ในที่สุดก็สามารถจับตัวไอ้หมอนี่ได้สักที

แต่ทว่า.....

ชายที่อยู่ตรงหน้ากลับถอดแว่นดำออก แล้วจ้องมองเซี่ยเมิ่งจื้อตาละห้อย และถามไปว่า "คุณตำรวจ นี่คุณจำคนผิดรึเปล่าครับ?"

เซี่ยเมิ่งจื้อช็อกไปทันที

ชายที่อยู่ตรงหน้ารูปร่างหน้าตาคล้ายกับสือควนมาก แม้แต่เสื้อผ้าที่ใส่ก็เหมือนกันไม่มีผิด

เขาไม่ใช่สือควน

เกินคาดจริงๆ!

เซี่ยเมิ่งจื้อได้สั่งคนให้จับตาดูสือควนอยู่ตั้งหลายชั่วโมง สุดท้ายก็ยังคลาดสายตาไปซะได้

สือควนนั้นเจ้าเล่ห์จริงๆ

ในสถานการณ์แบบนี้ยังรู้จักใช้แผนจักจั่นลอกคราบอีก สุดยอด

เซี่ยเมิ่งจื้อตะโกนออกมาเสียงดัง "ปิดสนามบินเอาไว้ ห้ามใครเข้าออกเด็ดขาด ถึงต้องขุดดินลงไปสามฟุตก็ต้องหาตัวสือควนออกมาให้ได้!"