จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 13

บทที่13 มันคือรถคนละประเภท

นี้……

ทั้งเจ็ดคนอยากจะเป็นบ้า สองขาอ่อนแรง ทั้งหมดคุกเข่าลงกับพื้นทันที

ไม่ต้องพูดถึงคนนับร้อยที่แต่งตัวเหมือนกันพวกนี้เป็นใคร แค่จำนวน ก็สามารถทำให้พวกเขาตายได้ง่ายๆเลย

คุกเข่ากับพื้น ทั้งหมดมองไปที่ฉู่เทียนเจียงโดยไม่ได้นัดหมาย ผู้ชายคนนี้ คนที่นั่งรถแท็กซี่ตอนดึกเพื่อมาสุสาน เขาเป็นใครกันแน่ คนที่น่ากลัวขนาดนี้ ทำไมลูกพี่ใหญ่ถึงให้พวกเรามา……

พวกเขากลัวจนปากสั่น แม้แต่คำพูดวิงวอนขอความเมตตาก็ไม่สามารถพูดออกมาได้

และคนขับแท็กซี่คนนั้น ตกใจจนก้นบุหรี่หล่นใส่กางเกง ไหม้เป็นรูถึงรู้สึกตัว ตอนนี้เขาไม่รู้จะบรรยายความรู้สึกของตัวเองยังไง

คนพวกนั้นมองไม่เห็น แต่เขาเห็นชัดเจน รถMercedes-Benzหลายสิบคันนี้ ได้จอดรอไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เพราะว่าฟ้ามืดและไม่ได้เปิดไฟหน้ารถจึงไม่ได้สังเกตเห็นรถพวกนี้

สถานการณ์แบบนี้ ทำให้ทุกคนตกตะลึงตาค้างไปเลย

ตอนนี้ ฉู่เทียนเจียงคำนับสามครั้งแล้วยืนขึ้นมา เขาหันตัวไปมองลูกน้องที่เขาฝึกด้วยตัวเองกำลังไว้อาลัยให้กับพ่อแม่ของเขา ทำให้เขาทราบซึ่งใจมาก

“ขอบใจมาก”

คำพูดสั้นๆนี้ ทำให้หม่าเหลียงที่ยืนอยู่ด้านหน้าคนนับร้อยรู้สึกเศร้าในใจ พ่อแม่ของเขายังแข็งแรงดี แต่พ่อแม่ของท่านกลับเสียชีวิตไปแล้ว

“ท่านครับ นี้คือหนังสือที่ท่านให้ผมซื้อมาให้ครับ”

หลังจากรับถุงกระดาษที่หม่าเหลียงยื่นให้ ฉู่เทียนเจียงก็ขึ้นรถแท็กซี่ไป

“พี่คนขับแท็กซี่ เรากลับกันเถอะ”

“โอเค……ได้ครับ”

คนขับรถแท็กซี่ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ รู้สึกกังวลมากๆ คุณสุดยอดขนาดนี้ มีลูกน้องที่ขับMercedes-Benzหลายสิบคัน คุณยังจะมานั่งรถแท็กซี่ของผมอีก……

สำหรับเจ็ดคนนั้น ที่รบกวนฉู่เทียนเจียงไหว้หลุมศพพ่อแม่ คงได้รับโทษประหาร

เวลาผ่านไป ใกล้ถึงเวลาเที่ยงคืน ในร้านเหล้าแห่งหนึ่ง ฮัวว่านถงรู้สึกกระวนกระวายใจ

“ฉงจื่อ โทรไปถามหน่อยว่าสถานการณ์เป็นไงบ้าง โดยปกติ พวกมันควรโทรมาแจ้งได้แล้ว”

ฉงจื่อที่กำลังกอดผู้หญิงอยู่เมื่อได้ยินคำพูด เขาจึงนึกถึงเรื่องนี้ หัวเราะแล้วกดเบอร์มือถือโทรออกไป จากนั้นได้ยินเสียงแจ้งว่าโทรศัพท์มือถือปิดเครื่องติดต่อไม่ได้

เขาได้โทรไปอีกหลายเบอร์ ทั้งหมดปิดเครื่องติดต่อไม่ได้ ฉงจื่อนั่งตัวตรงขึ้นมาทันที รู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีกับลูกน้องของเขาแน่ๆ

“คุณชายฮัว คุณกลับไปก่อนเลย เดียวผมจะไปจัดการเอง ถ้ามีเรื่องอะไรผิดพลาด คุณวางใจได้ ในเมื่อผมรับเงินคุณมาแล้ว สายสุดคือพรุ่งนี้เช้า ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”

ฮัวว่านถงไม่ได้คิดอะไรมาก เขาเคยพูดกับฉงจื่อ ฉู่เทียนเจียงเคยอยู่ในกองทัพสี่ปี พอมีฝีมือ นั้นเป็นเหตุผลที่ฉงจื่อส่งลูกน้องไปเจ็ดคน และทั้งหมดได้เตรียมอาวุธไปด้วย น่าจะจัดการปัญหาได้ไม่ยาก

“ได้ งั้นฉันกลับไปก่อน พรุ่งนี้คิดว่าคงจะได้ข่าวดีจากคุณ”

เช้าของวันใหม่มาถึง ฉู่เทียนเจียงนั่งคิดอยู่ในใจ นั่งนับเวลาที่จะถึง ยังเหลืออีกสองวัน ก็จะเป็นการฉลองวันเกิดปีแรกของอีอีหลังจากที่เขากลับมา เขาให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก สิ่งที่ต้องเตรียม เขาได้เตรียมไว้หมดแล้ว เขาต้องการเซอร์ไพรส์วันเกิดครั้งใหญ่ให้กับลูกสาว

เขาตื่นนอนแต่เช้า ฉู่เทียนเจียงได้เตรียมอาหารเช้าจนเสร็จ ได้หยิบหนังสือเล่นหนึ่งชื่อว่า《อยู่กับคุณพ่อมีความสุขจริง》แล้วนั่งอ่านอย่างจริงจัง ฮัวจิ่นถิงที่กำลังลงมาด้านล่างถึงกับผงะ หันตัวกลับแล้วมีรอยยิ้ม ฉู่เทียนเจียงที่เป็นแบบนี้ เป็นคนที่สนใจจริงๆ

“ที่รัก รอลูกสาวตื่นแล้ว พาลูกไปเล่นที่สนามเด็กเล่นซานทงไหม”

ฮัวจิ่นถิงที่กำลังนั่งลงทานอาหารเช้าไม่รู้จะว่ายังไง พูดด้วยความโกรธว่า

“คุณควรอ่านหนังสือเยอะๆ อันที่จริง……สนามเด็กเล่นซานทง ไม่เหมาะกับเด็กอายุน้อยอย่างอีอี เครื่องเล่นที่สามารถเล่นได้มีไม่เยอะ ถ้าจะเล่น ก็ควรไปสนามเด็กเล่นที่เหมาะสมกับอายุของลูก คุณเข้าใจไหม？”

ฉู่เทียนเจียงผงะไปชั่วครู่ รีบยิ้มและพูดว่า

“ใช่แล้ว ที่รักพูดมีเหตุผล คุณพูดให้ไปไหนผมก็จะพาไปที่นั่น”

หลิวหลานที่อยู่ข้างๆถอนหายใจหนึ่งครั้ง

“เฮ้อ คุณน่าจะพูดตั้งแต่เมื่อวาน คุณพ่อได้ขับรถไปโรงอิฐแล้ว พวกเจ้าคงต้องต่อรถไปเอง มันไม่สะดวก”