จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 12

บทที่12 ได้โปรดอย่าโศกเศร้า

“ฉู่เทียนเจียง คุณทำเกินไปนะ！”

ฮัวว่านถงไม่สามารถทนต่อไปได้ ตะโกนเสียงดังออกมา แต่ฮัวฝู้โก๋กลับเดินไปข้างหน้า โค้งคำนับต่ออีอีหนึ่งครั้ง

“อีอี ปู่รองต้องขอโทษหนูด้วย”

ขนาดพ่อยังทำแล้ว ฮัวว่านถงจะทำอะไรได้ ได้แต่ทำตามเท่านั้น

อีอีหวาดกลัวจนมุดหัวเข้าไปในอกของฉู่เทียนเจียง ไม่กล้าพูดอะไรเลย

เมื่อเขายืนขึ้น สายตาอันเลือดเย็นของฮัวฝู้โก๋ก็จ้องมองไปที่ฉู่เทียนเจียง

“ถ้าวันนี้เรื่องเงินกู้ไม่ได้รับการอนุมัติ ฉู่เทียนเจียง คุณคงไม่อยากทราบผลลัพธ์ที่จะตามมาแน่ๆ”

ฉู่เทียนเจียงไม่ได้สนใจกับคำข่มขู่คุกคามแบบนี้ ตอนที่ต่อสู้กับศัตรูนอกแผ่นดิน คำข่มขู่และภัยคุกคามที่รุนแรงกว่านี้เป็นพันเท่าหมื่นเท่าเขาก็เคยเจอมาเยอะ ถ้าเขากลัวจริงๆ ก็คงไม่มีชีวิตรอดมาจนถึงทุกวันนี้？

“พวกคุณยังไม่ได้ขอโทษพ่อของฉัน พ่อออกไปคุยธุรกิจ พวกคุณรออยู่ในสนามหน้าบ้าน แน่นอน พวกคุณเลือกจะกลับไปก็ได้”

พ่อลูกสองคนเปิดประตูเตรียมจะกลับบ้านเมื่อได้ยินคำพูดนี้ร่างกายหยุดนิ่งชั่วครู่ พวกเขาไม่พูดอะไรเลยและเดินออกจากประตูไป

หลิวหลานรีบเดินไปดูที่หน้าต่างด้วยความระมัดระวัง ไม่ต้องพูดก็รู้ พวกเขาสองคนรออยู่ที่สนามหน้าบ้านจริงๆ ไม่ได้จากไป

“เทียนเจียง ทำอย่างนี้ดีเหรอ คุณไม่กลัวอารองแก้แค้นทีหลังหรือไง？ฉันจะพูดกับคุณตรงๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้น พวกเราจะโยนความผิดทุกอย่างให้คุณ เพราะว่าพวกเราต้องปกป้องอีอี”

คำพูดแบบนี้ แม้แต่ฮัวจิ่นถิงก็ยังรับไม่ได้

“คุณแม่ คุณ……”

“ไม่มีอะไรหรอกที่รัก ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมจะรับผิดชอบเอง เพราะฉันเป็นผู้ชาย ต้องปกป้องครอบครัวของตนเอง”

คำพูดของฉู่เทียนเจียง ทำให้ฮัวจิ่นถิงมองเขาเปลี่ยนไป เธอรู้สึกว่า ผู้ชายคนนี้ที่ไปกองทัพมาสี่ปี เขาเปลี่ยนไปจริงๆ

หลังผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ประตูบ้านเปิดออก ฮัวเหวินฮุยเดินเข้ามา หลิวหลานมองเห็นสีหน้าของเขา รีบถามขึ้นมาทันที

“เหล่าฮัว คุณทำไมทำหน้าตกใจเหมือนเห็นผี”

ฮัวเหวินฮุยพูดด้วยเสียงแหบแห้ง และชี้ไปที่ด้านนอกว่า

“พี่รองกับฮัวว่านถงอยู่ด้านนอก พวกคุณรู้ไหม？เมื่อกี้ฉันตกใจมาก ตอนกำลังจะเอ่ยปากถาม พวกเขาก็โค้งคำนับขอโทษฉัน ยังบอกสัญญาโรงอิฐเหมือนเดิม เธอดูสิฉันเหมือนคนเจอผีหรือเปล่า？”

หลังจากที่หลิวหลานเล่าความเป็นมาของเรื่องทั้งหมด ฮัวเหวินฮุยก็จนปัญญาจริงๆ ยิ้มแบบขมขื่น

“เฮ้อ สะใจอะสะใจ แต่ครั้งนี้คงผิดใจกับพี่รองแน่ๆ จากนี้ไป ยังไม่รู้จะเกิดอะไรบ้าง”

ในอีกด้านหนึ่ง ในรถMercedes-Benzที่อยู่บนถนน ฮัวว่านถงนั่งหายใจแรงๆด้วยความโกรธ

“คุณพ่อ ！ฉันรับไม่ได้กับเรื่องที่เกิดขึ้น ไม่เคยมีใครทำให้พวกเราอัปยศอดสูแบบนี้ ยิ่งไปกว่านั้นมันคือฉู่เทียนเจียงผู้ชายไร้ประโยชน์ที่แต่งเข้าตระกูลเราอีก！ ”

ฮัวฝู้โก๋ปิดตาลงอย่างช้าๆ และมีเสียงพูดออกมา

“หุบปาก”

หลังจากผ่านไปห้านาที โทรศัพท์มือถือของฮัวฝู้โก๋ดังขึ้น เขาหยิบออกมาดู รีบรับโทรศัพท์ทันที

“เหล่าฮัว ประสิทธิภาพในการทำงานของคุณดีจริงๆ ฉู่เทียนเจียงได้โทรศัพท์หาฉันแล้ว ทางฝั่งฉันพรุ่งนี้จะไปเซ็นชื่อที่ธนาคาร แค่นี้แหละ”

หายใจเข้าลึกๆหนึ่งครั้ง ฮัวฝู้โก๋หันหัวมองไปที่ลูกชายตัวเอง

“เรื่องกู้เงินตกลงเสร็จแล้ว ว่านถง มีบางเรื่อง ถึงเวลาลงมือแล้ว”

เขาชกหมัดไปที่เก้าอี้ด้านหน้า ฮัวว่านถงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา

“ฉันจะทำให้ฉู่เทียนเจียงพิการและนอนอยู่บนเตียงไปตลอดชีวิต”

ตอนดึกเวลาประมาณสามทุ่ม ฉู่เทียนเจียงที่กล่อมอีอีจนนอนหลับลงมาด้านล่างแล้วพูดว่า

“ที่รัก ฉันจะออกไปข้างนอก”

ฮัวเหวินฮุยไม่พอใจ

“คุณจะไปทำอะไร？ตอนนี้คุณแค่ออกจากบ้าน ฉันก็รู้สึกว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น คุณอยู่บ้านเฉยๆไม่ต้องไปไหนไม่ได้เหรอ？”

เปลี่ยนรองเท้าเสร็จ ฉู่เทียนเจียงพูดจบเปิดประตูแล้วเดินออกไป

“จะไปไหว้พ่อกับแม่ของฉัน”