จอมยุทธ์กบฏโลก นิยาย บท 17

บทที่17 ครอบครัวเดียวกัน

คำขอของฮัวเมิ่งหยวนทำให้ทั้งห้องเงียบลงไม่มีใครกล้าพูดอะไร ประเด็นสำคัญคือเธอยังทำหน้าออดอ้อนด้วย

“ไม่ได้！เธอยังเรียนมหาลัยอยู่เอารถไปทำอะไร”

ฮัวเหวินฮุยไม่สามารถรับปากกับการขอที่ไม่มีเหตุผลแบบนี้ รีบปฏิเสธทันที

ในเวลานี้ ฮัวเมิ่งหยวนไม่พอใจทันที

“พี่สาวเคยตบหน้าฉัน นี่คือสิ่งที่เธอต้องชดใช้ ให้รถMercedes-Benzกับฉันสักคันจะเป็นไรไป ในเมื่อฉู่เทียนเจียงมีเงินเยอะมากๆ ก็ให้เขาซื้อให้อีกคันสิ”

“ฉันซื้อรถ ซื้อรถอะไร ซื้อให้ใคร ไม่เกี่ยวกับเธอ”

ตอนนี้ ฉู่เทียนเจียงเดินลงมาจากชั้นบน โดยแสดงสีหน้าท่าทางที่พอใจต่อฮัวเมิ่งหยวน

สมัยก่อนตอนที่เข้าตระกูลฮัว โดนฮัวเมิ่งหยวนกลั่นแกล้งสารพัด ตอนนี้เขาเป็นเทพแห่งนักสู้ ถึงแม้จะไม่เอาเรื่องพวกนี้มาใส่ใจ แต่วันนั้นวันที่เขาพึ่งกลับมา ได้ยินฮัวเมิ่งหยวนเรียกอีอีว่าลูกนอกสมรส นี่เป็นเรื่องที่เขารับไม่ได้จริงๆ

เธอยิ้มแสยะมองหน้าฉู่เทียนเจียง ฮัวเมิ่งหยวนไม่ได้รู้สึกกลัวแม้แต่นิดเดียว

“ทำไม？เข้ากองทัพไปไม่กี่ปีมีเงินออมหน่อย ทำเป็นไม่รู้ว่าตัวเองเป็นใคร？ข้าจะบอกเจ้าฉู่เทียนเจียง เจ้าเป็นหนี้บุญคุณครอบครัวเรา ทั้งชีวิตก็ใช้หนี้ไม่หมด เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้”

ตอนนี้หลิวหลานก็พูดขึ้นมาว่า

“เทียนเจียง ยังไงเมิ่งหยวนก็เป็นน้องสาวของภรรยา คุณพูดแบบนี้มันเกินไป”

ถึงแม้ตอนนี้หลิวหลานจะชอบฉู่เทียนเจียงมากๆ แต่ฮัวเมิ่งหยวนเป็นลูกสาวแท้ๆของเขา คนเป็นแม่ยังไงก็รักลูกตัวเองมากกว่า

“อิอิ แม่รักฉันที่สุด พี่สาวพูดมาเลย ว่ารถMercedes-Benzคันนี้ให้ฉันไหม พวกเรานักศึกษา ถ้าบ้านมีฐานะและอยู่ในเมือง ทุกคนมีรถขับกันหมด มีแต่ฉันคนเดียวที่ยังต้องนั่งแท็กซี่ โดนทุกคนหัวเราะเยาะดูถูกมานานแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาของฉันที่จะเอาคืน

ฉู่เทียนเจียงขี้เกียจพูดอีก เติมน้ำใส่แก้วแล้วเดินขึ้นห้องไป เรื่องของคนในบ้าน เขาไม่อยากยุ่ง ขอเพียงภรรยากับลูกสบายดีเขาก็พอใจแล้ว

เมื่อเห็นฮัวจิ่นถิงเงียบไม่พูดอะไร ฮัวเมิ่งหยวนรู้ว่ามีโอกาส รีบพูดทันทีว่า

“ยังไงฉันก็ไม่สน ถ้าพี่ไม่ยอมยกรถคันนี้ให้ฉันเพื่อเป็นการขอโทษที่เคยตบหน้า ฉันจะไม่กลับบ้านอีกเลย ช่วงปิดเทอมก็ไม่กลับมา พวกคุณก็คิดซะว่าไม่เคยมีฉันแล้วกัน”

“ถิงถิง！ ”

หลิวหลานตะโกนออกมา ฮัวเหวินฮุยที่อยู่ข้างๆก็ไม่รู้จะทำยังไงได้เพียงนั่งลงบนโซฟา ลูกสาวสองคน คนหนึ่งนิสัยดีเรียบร้อยเชื่อฟังพ่อแม่ ส่วนอีกคนนิสัยต่างกันมากทั้งดื้อทั้งเอาแต่ใจ ทั้งสองคนก็เป็นแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ คนเป็นพ่ออย่างเขาก็จนปัญญาไม่รู้จะทำยังไง！

“เมิ่งหยวนเธอขับไปเลย แต่ฉันหวังว่าเธอคงจะเปลี่ยนแปลงตัวเอง ให้ความเคารพฉู่เทียนเจียงมากขึ้น ยังไงเขาก็เป็นพี่เขยของเธอ ยังมีอีกเรื่อง จากนี้ไปถ้าฉันได้ยินว่าเธอเรียกอีอีว่าลูกนอกสมรส หรือปฏิบัติไม่ดีต่ออีอี ก็อย่าหาว่าพี่สาวคนนี้ไม่เตือน”

เมื่อรู้ว่าได้รถMercedes-Benz ฮัวเมิ่งหยวนก็ไม่ได้สนใจคำพูดที่เหลือของพี่สาว กอดฮัวจิ่นถิงด้วยความดีใจมากๆ

“เย้！พี่สาวฉันใจดีที่สุด ฮ่าๆ！ ”

ในอีกด้าน ณ คฤหาสน์อันใหญ่ของตระกูลเฉินผู้มั่งคั่ง ไฟในห้องทำงานยังสว่างอยู่

เฉินเจียงเหอนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้โบราณที่อยู่ด้านหลังโต๊ะทำงาน สีหน้าของเขาไม่ค่อยดี เพราะหลานชายเฉินเสี่ยวเฟิงที่ยืนอยู่ด้านหน้าเขา สภาพของเขาชั่งน่าสังเวชจริงๆ

“คุณปู่ ท่านจะต้องจัดการเรื่องนี้ให้ผมนะ ผม……ผมไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไปแล้ว”

เฉินเสี่ยวเฟิงร้องไห้ เฉินเจียงเหอตบไปที่โต๊ะทำงาน

“พวกเจ้าสองคน！ทำอะไรอยู่ ทำไมเสี่ยวเฟิงบาดเจ็บขนาดนี้ ทำไมพวกเจ้าไม่ช่วย？”

บอดี้การ์ดสองคนมองหน้ากัน หนึ่งในนั้นยิ้มขมขื่นและพูดว่า

“ท่านเฉิน คุณรู้หรือไม่ว่าคนที่หักขาคุณชายเฉินและยังพูดข่มขู่ว่าจะฝังเขาทั้งเป็นคือใคร？”

เฉินเจียงเหอมองพวกเขาด้วยสายตาที่ไม่พอใจมากๆ

“อย่าพูดมา รีบบอกมา”

“เขาชื่อฉู่เทียนเจียง ชื่อนี้ท่านอาจจะไม่คุ้น แต่ฉู่เทียนเจียงคนนี้ คือคนที่อยู่ในห้างประมูลวันนั้น ชายวัยกลางคนที่เข้ามาเป็นคนสุดท้าย”

อะไรนะ！