จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1023

ลำพังคนเดียว ต่อให้ต้องตกลงไปภายในหุบเขาลึก เพียงแค่ให้ความหวังกับเขาเล็กน้อย เขาก็ยังสามารถที่จะคิดหาวิธีการปีนป่ายขึ้นมาได้

แต่ว่า ถ้าหากแม้แต่ความหวังเพียงเล็กน้อยก็ยังไม่มี มีแต่เพียงความสิ้นหวังอย่างที่สุด

ถ้าอย่างนั้นคนผู้นี้ก็คงจะหมดหวังทุกสิ่งทุกอย่างพังทลายลง

จิตใจของเขา ปณิธานของเขา ต่างก็ถูกทำลายลง

ภาพบนจอมอนิเตอร์ใหญ่ หลินหยุนกำลังเดินอยู่บนซากปรักหักพัง

ซากปรักหักพังเหล่านั้น ที่อยู่เบื้องหน้าของเขา ราวกับพื้นราบเรียบอย่างไรอย่างนั้น

เขาไม่ได้เดินบนซากปรักหักพังไปเรื่อย ๆ ตามอำเภอใจ ดูเหมือนกับว่าจะมีจุดมุ่งหมาย

กองบัญชาการใหญ่กองทัพภาคเหนือ ผู้บังคับบัญชาสูงสุดกับผู้บังคับบัญชาชั้นสูงทั้งหมด กำลังมองดูหลินหยุนผ่านทางหน้าจอมอนิเตอร์ โดยคาดเดาอยู่ว่าเขากำลังคิดจะทำอะไร

ในที่สุด หลินหยุนก็หยุดฝีเท้าลงที่กองซากปรักหักพังแห่งหนึ่ง

หลินหยุนมองไปยังหลุมที่ถูกทับถมปกคลุมด้วยซากของสิ่งก่อสร้าง และพูดขึ้นว่า: “ออกมาเถอะ ไม่ต้องหลบซ่อนตัวแล้ว”

น้ำเสียงของเขาสงบนิ่ง แต่ว่าเหมือนกับใช้ลำโพงอย่างไรอย่างนั้น ดังไปจนถึงภายในหลุม

โคโมโดยิ้มเยาะและพูดขึ้นอย่างเหยียดหยาม: “ไอ้หลินชางฉองคนนี้ คิดที่จะหลอกให้พวกเราออกไป เขาคิดว่าพวกเราจะติดกับอย่างนั้นเหรอ? ”

ไม่คาดคิดว่า ราชาองครักษ์ลับจะลุกยืนขึ้น พร้อมกับพูดด้วยสีหน้าที่จริงจังว่า: “ออกไปกันเถอะ เขาหาพวกเราพบแล้ว”

“อะไรกัน! นี่เป็นไปได้อย่างไร! ” โคโมโดตกตะลึง

“ราชา ท่านอย่าได้ถูกเขาหลอกเลย หลุมนี้ฉันขุดตั้งนาน อย่างน้อยก็น่าจะลึกประมาณยี่สิบกว่าเมตร เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะหาพวกเราเจอ! ”

ราชาองครักษ์ลับไม่อยากที่จะสนใจเขา แล้วก็กระโดด ลอยตัวขึ้นมาจากหลุม และพูดไว้คำหนึ่ง

“หากนายไม่อยากออกมา คิดจะตายอยู่ในนี้ก็ถือว่าไม่เลวเลย”

โคโมโดตื่นตระหนกขึ้นทันที: “ราชา อย่าได้ทิ้งฉันเอาไว้! ”

พูดจบ ก็กระโดดตามขึ้นมา

ตูม!

ซากปรักหักพังที่ทับถมอยู่ปากหลุม ได้ถูกพลังที่แข็งแกร่งพัดลอยกระเด็นออกไป

ตอนที่พวกเศษซากกระจัดกระจายนั้นลอยผ่านร่างของหลินหยุน ก็ได้ถูกพลังที่ไร้ตัวตนพัดจน

กระเด็นออกไป ซึ่งบริเวณหนึ่งเมตรโดยรอบตัวของหลินหยุนนั้น เหมือนกับพื้นที่ปิดอย่างสมบูรณ์

ราชาองครักษ์ลับกับโคโมโดพุ่งตัวออกมาจากหลุม แล้วมายืนอยู่เบื้องหน้าของหลินหยุน

“แม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์ก็ยังไม่สามารถสังหารนายได้ นายเกินขีดจำกัดของมนุษย์ไปแล้ว”

ราชาองครักษ์ลับพูดขึ้นด้วยสีหน้าท่าทางที่เคารพและยำเกรง

“มนุษย์? ” หลินหยุนยิ้มเล็กน้อย: “นายกับฉันไม่สามารถเรียกว่ามนุษย์ได้อีกแล้ว”

“ในเมื่อนายถือว่าฉันเป็นประเภทเดียวกันกับนาย อย่างนั้นก็ปล่อยฉันไปเถอะ? ” ราชาองครักษ์ลับทำเป็นตบตาเพื่อขอความเมตตา

“ประเภทเดียวกัน? ” หลินหยุนหัวเราะ

“ฉันพูดเมื่อไรว่าเป็นประเภทเดียวกันกับนาย? ”

“ฉันไม่ใช่มนุษย์ เพราะว่าฉันในสายตาของมนุษย์ในปัจจุบันนั้น คือระดับเทพเซียน”

“ส่วนที่นายไม่ใช่มนุษย์นั้น เป็นเพราะนายคือลูกผสมระหว่างเผ่าโลหิตกับเผ่ามนุษย์”

ราชาองครักษ์ลับโกรธเคืองอย่างมาก: “หลินชางฉอง ประเทศจีนของนายมีคำพูดที่ว่านักรบฆ่าได้ แต่เหยียดหยามไม่ได้”

“ต่อให้วันนี้ฉันต้องตายไป ก็จะต้องให้นายชดใช้อย่างสาสม”

เงาร่างของราชาองครักษ์ลับ ได้หายวับไป ทันใดนั้น ทั่วทั้งท้องฟ้าก็ถูกปกคลุมด้วยม่านดำ

น้ำเสียงที่โมโหดังสนั่นกึกก้องอยู่บนท้องฟ้า

“หลินชางฉอง ต่อให้ฉันตาย นายก็จะต้องชดเชยกับความหลงระเริงของนายอย่างสาสม! ”

“เคล็ดระเบิดโลหิต! ”

หลินหยุนสีหน้าค่อย ๆ เคร่งขรึมขึ้น: “วิชาต้องห้ามของเผ่าโลหิต! ”

“นี่เป็นการเดิมพันทุกสิ่งทุกอย่างที่มีความสัมพันธ์กับสายเลือดของนายเลยทีเดียว”

เคล็ดระเบิดโลหิตของเผ่าโลหิตนั้น ไม่ใช่เพียงแต่ระเบิดร่างกายของราชาองครักษ์ลับเท่านั้น แต่จะรวมไปถึงผู้ที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับเขา ซึ่งรวมถึงญาติสนิทและเพื่อนของเขาด้วย

เคล็ดระเบิดโลหิตจะปลิดชีวิตทุกคนที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับราชาองครักษ์ลับ

แน่นอนว่า ผู้ที่ถูกปลิดชีวิตเหล่านี้ ล้วนเป็นทายาทผู้สืบทอดที่ราชาองครักษ์ลับได้ฝึกฝนพัฒนาขึ้นมา ส่วนคนที่มอบโลหิตให้กับราชาองครักษ์ลับนั้น จะไม่ได้รับผลกระทบ

นี่คือวิชาลับในการตัดขาดผู้สืบสกุลของตนเองโดยแท้

วิชาลับนี้ ได้ถูกเผ่าโลหิตเรียกขานว่าวิชาต้องห้าม ต่อให้เป็นคนของเผ่าโลหิตที่แท้จริงก็ยังไม่เคยใช้วิชานี้มาก่อนเลย

คิดไม่ถึงว่า ลูกผสมบนโลกนี้จะสามารถใช้เคล็ดระเบิดโลหิตได้ด้วย

วิชาลับนี้ จะทำให้ตนเองไร้ผู้สืบสกุล โดยพลังอานุภาพที่แสดงออกมานั้น ก็จะรุนแรงไร้เทียมทานเช่นกัน

หลินหยุนไม่อาจมองข้ามได้

แล้วก็ก้าวเดินออกมาอย่างรวดเร็ว

พร้อมกับแสดงอิทธิฤทธิ์ขึ้นนภาในทันที