จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1025

ประธานาธิบดีจีนยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ถูกต้องแล้ว”

“จริงเหรอ! ” ใบหน้าที่แก่ชราของหงซานเหอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

แต่อีกไม่นาน รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็สูญหายไป

เพราะว่าเขาคิดถึงปัญหาที่เคร่งเครียดขึ้นมาโดยฉับพลัน

หงซานเหอมองไปที่ประธานาธิบดีจีนอย่างจริงจัง และพูดขึ้นอย่างเคร่งเครียดว่า: “หากดูจากรูปการณ์นี้แล้ว เขาคงจะไปที่รัสเซียเพื่อแก้แค้นอย่างแน่นอน”

“อีกทั้ง จากลักษณะนิสัยของไอ้หนุ่มนั่น พวกคนรัสเซียที่แอบโจมตีทำร้ายเขาเหล่านั้น คงจะไม่เหลือชีวิตรอดเป็นแน่”

“คราวนี้คงจะทำให้รัสเซียได้รับความเดือดร้อนอย่างหนักแล้ว”

“ฉันคาดว่า เรื่องราวในครั้งนี้ น่าจะเป็นทางกองทัพภาคเหนือที่เป็นผู้ลงมือ”

“อีกทั้งคงจะเป็นแม่ทัพระดับสูงของกองทัพภาคเหนือ”

“ไม่ใช่ว่าไอ้หนุ่มนั้นคิดที่จะกำจัดแม่ทัพระดับสูงของกองทัพภาคเหนือหรอกนะ? ”

หงซานเหอหายใจอย่างรุนแรง และมองไปที่ประธานาธิบดีจีนด้วยความวิตกกังวล

“ถูกต้อง” ประธานาธิบดีจีนยิ้มเยาะอย่างน่าประหลาดขึ้น

หงซานเหอขมวดคิ้วและพูดขึ้นว่า: “ไอ้หนุ่มนั่นยังคงหลงระเริงขนาดนั้นอยู่อีก! ”

“ผู้บังคับบัญชาระดับสูงของกองทัพภาคเหนือต่างก็เป็นแม่ทัพอาวุโสของรัสเซียที่ผ่านศึกการรบมา อย่างยาวนาน ทุกคนล้วนเป็นบุคคลสำคัญระดับชาติของรัสเซีย จะถูกเขาสังหารลงได้อย่างไรกัน”

“ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพภาคเหนือ คงจะไม่ยอมอย่างเด็ดขาด”

ประธานาธิบดีจีนพูดขึ้นทันทีว่า: “มีข่าวแจ้งมาว่า วันนี้บนท้องฟ้าที่ตำบลอูปะของรัสเซียมีเมฆรูปเห็ดพุ่งขึ้นหลายสิบลูก ซึ่งมีคนสงสัยว่าเกิดมาจากระเบิดนิวเคลียร์”

หงซานเหอขมวดคิ้ว เขาสัมผัสได้อย่างฉับไวถึงข้อมูลบางส่วนที่ผิดปกติ

ประธานาธิบดีจีนพูดขึ้นอีกว่า: “ตำบลอูปะคือเส้นทางหลักที่ผ่านไปยังสโมกเมืองหลวงของรัสเซียและเมืองวาดอร์ที่ตั้งของกองบัญชาการใหญ่กองทัพภาคเหนือ”

สีหน้าของหงซานเหอ แสดงออกถึงอาการที่น่าเหลือเชื่อ: “ท่านกำลังสงสัยว่า การระเบิดของนิวเคลียร์ในครั้งนี้พุ่งเป้าหมายไปที่ไอ้หนุ่มนั้นใช่ไหม? ”

ประธานาธิบดีจีนพยักหน้า: “ไม่ใช่สงสัย แทบจะแน่นอนแล้ว”

“มิเช่นนั้น ประธานาธิบดีรัสเซียก็คงจะไม่รีบร้อนเพื่อที่จะพูดคุยกับเขา”

หงซานเหอพูดขึ้นอย่างตื่นตกใจว่า: “ถ้าพูดแบบนี้ ก็หมายความว่าแม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์ก็ไม่สามารถทำอะไรต่อเขาได้! ”

ประธานาธิบดีจีนพยักหน้า โดยที่ไม่ได้พูดตอบอะไร

หงซานเหอทั้งกังวลและดีใจ ที่ดีใจก็คือหลินหยุนไม่ได้เสียชีวิตลงภายใต้พ่อของระเบิดทั้งหมด อีกทั้งยังแข็งแกร่งทรงพลังเพิ่มขึ้นอีก ที่กังวลก็คือ ตอนนี้แม้แต่อาวุธนิวเคลียร์ก็ไม่สามารถที่จะคุกคามอะไรเขาได้ นั้นก็แสดงว่า ทั่วทั้งโลกมนุษย์นี้ไม่สามารถที่จะบังคับยับยั้งเขาได้อีกแล้ว

ถ้าหากเขาคิดจะทำอะไร ไม่เพียงแต่ทางการจีน ต่อให้คนทั่วทั้งโลก ก็ไม่สามารถที่จะยับยั้งเขาได้

“ไอ้หนุ่มนี้ ช่างเป็นผู้ที่ทำให้ทุกคนปวดหัวเสียจริง”

“ดูเหมือนว่า ผู้นำแม่ทัพสูงสุดของรัสเซียคนนั้นคงจะตกที่นั่งลำบากแล้ว”

ผู้ไม่ธรรมดาที่แม้แต่อาวุธนิวเคลียร์ก็ยังไม่กลัว เงื่อนไขที่เขาเสนอขึ้นนั้น ทางรัสเซียคงจะต้องตอบตกลงอย่างแน่นอน

แต่ว่า คำพูดของประธานาธิบดีจีนหลังจากนี้ กลับทำให้หงซานเหอตกตะลึงถึงกับพูดไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง

“การทิ้งพ่อของระเบิดทั้งหมด ไม่ใช่แม่ทัพคนใดคนหนึ่งที่เป็นผู้รับผิดชอบ แต่ผู้บังคับบัญชาระดับสูงทั้งหมดของกองทัพภาคเหนือต่างก็เข้าร่วมด้วย แม้แต่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพภาคเหนือ ก็เข้าร่วมด้วยเช่นกัน”

“ตอนนี้เขาไม่ได้ต้องการเพียงแค่ชีวิตของแม่ทัพระดับสูงของกองทัพภาคเหนือคนใดคนหนึ่งเท่านั้น

แต่ต้องการชีวิตของผู้บังคับบัญชาระดับสูงทั้งหมดของกองทัพภาคเหนือ แม้แต่ผู้บังคับบัญชาสูงสุดของกองทัพภาคเหนือก็ยังไม่ละเว้น”

หงซานเหอตะลึงคาที่

ผู้ที่สามารถทำให้แม่ทัพอาวุโสที่ผ่านศึกการรบมาอย่างยาวนาน ตกตะลึงจนถึงกับอึ้งอยู่กับที่นั้น

หลินหยุนคือคนแรก

ผ่านไปชั่วครู่ หงซานเหอถึงสงบนิ่งลงได้

“มิน่าล่ะที่ประธานาธิบดีรัสเซีย ถึงต้องโทรศัพท์มาขอความช่วยเหลือด้วยตนเอง”

“ไอ้หนุ่มนี้ คิดที่จะทำลายหักแขนข้างหนึ่งของรัสเซียเลยทีเดียว! ”

“แล้วท่านตอบกลับเขาไปว่าอย่างไร? หากพวกเราเข้ามาแทรกแซงในเวลานี้ ไอ้หนุ่มนั้นอาจจะไม่เชื่อฟังก็เป็นได้! ”

“แต่ว่า ถ้าหากไม่ตกลง ก็คงจะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างพวกเราทั้งสองประเทศ”

“ไอ้หนุ่มนี้ ยังไม่คิดที่จะหยุดเลยแม้แต่น้อย เพิ่งกลับออกมา ก็สร้างปัญหาความวุ่นวายมากมายขนาดนี้”

ประธานาธิบดีจีนพูดว่า: “ฉันตอบตกลงไปแล้ว”

“ฉันจะลองโน้มน้าวหลินหยุนดู” ประธานาธิบดีจีนยิ้มอย่างลึกลับ

หงซานเหอมองไปที่รอยยิ้มของเขา เหมือนกับว่าเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นได้

“เขาไม่มีทางที่จะฟังคำโน้มน้าวของท่านหรอก”

“ดังนั้น ก็เป็นการถือโอกาสแสดงน้ำใจให้กับรัสเซีย”

“แต่ว่า อย่าได้ให้ไอ้หนุ่มนั้นสร้างปัญหาความวุ่นวายมากจนเกินไป ถ้าหากบีบบังคับจนรัสเซียถึงกับร้อนรนกระวนกระวายแล้ว ผลลัพธ์ที่ตามมาอาจจะถึงกับหายนะ ซึ่งต้องทราบว่าจำนวนระเบิดนิวเคลียร์ที่พวกเขามีอยู่ในคลังนั้น เพียงพอที่จะทำลายล้างโลกได้เลย”

ก็เพียงแค่เด็กหนุ่มธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น แต่ว่า หลินหยุนให้ความรู้สึกต่อพวกผู้มีอิทธิพลอำนาจของกองทัพภาคเหนือว่า เหมือนดั่งภูเขาขนาดใหญ่ที่กำลังจะทับถมพวกเขาลงมาแล้ว

“หลิน หลินชางฉอง! ”

มีบางคนที่อดทนต่อบรรยากาศที่อัดอั้นหดหู่ไม่ได้ จึงตะโกนเรียกออกมา

เสียงที่เรียกนี้ ทำให้จิตใจของทุกคน พุ่งขึ้นไปติดอยู่ที่ลำคอ

สายตาของหลินหยุน ได้กวาดมองไปยังแม่ทัพทั้งหมด สุดท้าย ก็หยุดลงที่ร่างของผู้บังคับบัญชาสูงสุดที่นั่งอยู่ด้านหลังของโต๊ะบัญชาการ

“ใครเข้าร่วมการโจมตีด้วยพ่อของระเบิดทั้งหมดบ้าง เสนอตัวออกมาหน่อย”

“หากใครที่ไม่ได้เข้าร่วม ก็แยกตัวจากไปในตอนนี้เลย”

น้ำเสียงของหลินหยุนเฉยชาอย่างมาก แต่กลับมีความน่าเกรงขามที่ทำให้ทุกคนยากที่จะต่อต้าน

พวกคนเหล่านี้ ต่างก็คิดที่จะออกไปจากที่นี่ แต่ว่า การโจมตีด้วยพ่อของระเบิดนั้น พวกเขาล้วนเข้าร่วมในการวางแผน พวกเขาจึงไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้

“ในเมื่อไม่มีใครออกไปจากที่นี่ ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าคนที่อยู่ที่นี่ต่างก็เข้าร่วมกันทั้งหมด”

น้ำเสียงของหลินหยุนยังคงเฉยชา แต่ว่า พวกผู้มีอิทธิพลอำนาจของกองทัพภาคเหนือที่ได้ยินนั้นต่างก็เย็นยะเยือกไปทั่วทั้งลำคอ ราวกับว่ามีดาบล่องหน ลอยอยู่บนศีรษะของพวกเขา ที่พร้อมจะร่วงตกลงมาได้ทุกเมื่อ

มีแม่ทัพที่อารมณ์ร้อนในที่สุดก็อดทนไม่ไหวแล้ว จึงได้พูดตวาดใส่หลินหยุนว่า: “หลินชางฉอง นายอย่ากำเริบเสิบสานเกินไปหน่อยเลย ต่อให้นายมีพลังความสามารถที่เก่งกาจ แต่ นายอย่าลืมว่านายคือชาวจีน”

“พวกเราไม่สามารถทำอะไรกับนายได้ แต่ว่า ชาวจีนล่ะ? ที่นั่นน่าจะมีญาติพี่น้องของนาย เพื่อนและคนที่นายเป็นห่วงเป็นใยอยู่ล่ะสิ! ”

“ถ้าหากนายฆ่าพวกเราแล้ว ลองคิดถึงชาวจีน ลองคิดถึงพวกญาติพี่น้องและเพื่อนเหล่านั้นของนายดูนะว่า นายจะเป็นผู้ที่ก่อความหายนะให้กับพวกเขา”

หลินหยุนสีหน้าท่าทางเย็นลง: “นายกำลังข่มขู่ฉัน”

พูดจบ หลินหยุนก็ยื่นมือออกมาแล้วชี้ขึ้น ลำแสงพลังทิพย์ก็ยิงพุ่งออกไป ทะลุที่บริเวณระหว่างคิ้วของแม่ทัพคนนั้น

โครม!

ร่างกายที่สูงใหญ่ของแม่ทัพคนนั้น ก็ล้มลงในทันที

“อ่า! ”

คนอื่น ๆ สีหน้าท่าทางเต็มไปด้วยความตกตะลึงและหวาดกลัว

พวกเขาเคยได้ยินมาโดยตลอดว่าหลินชางฉองนั้นเก่งกาจมากแค่ไหน แต่ว่า การได้ยินได้ฟังจากที่คนอื่นบอกเล่าก็มักรู้สึกว่าเป็นเพียงภาพลวงตา เรื่องราวมากมาย มีเพียงแต่ประสบพบเจอกับตนเอง เห็นด้วยตาของตนเอง จึงจะสามารถรับรู้และสัมผัสได้อย่างลึกซึ้งที่สุด

ก็เหมือนกับในตอนนี้ หลินหยุนชี้นิ้วฆ่าคนในระยะห่างออกไปเพียงแค่สิบก้าว

ความตื่นตะลึงอย่างลึกซึ้งที่ได้เห็นกับตาของตนเองนั้น แทบจะทำให้พวกเขาคุกเข่ากราบไหว้เลยทีเดียว