เมื่อได้ยินว่าหลินหยุนแสดงอาการโกรธ ประธานาธิบดีรัสเซียที่อยู่ปลายสายก็กัดฟันสู้
“ท่าน ฉันตกลง”
“ฉันจะให้คนจัดการข้อมูลเทคโนโลยีเครื่องยนต์ของเครื่องบินรบรุ่นที่หกให้เรียบร้อย และส่งให้ถึงมือคุณทันที”
หลินหยุนพูดเบาๆ “ตกลง”
พูดตามตรง อันที่จริงหลินหยุนไม่สนใจเทคโนโลยีเครื่องยนต์ของเครื่องบินรบรุ่นที่หกของรัสเซียเลยสักนิด
เทคโนโลยีเครื่องบินรบที่เขาเข้าใจนั้น มันล้ำหน้ามากกว่าของรัสเซียหลายเท่า
ในตอนแรก เขาเคยอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ดวงหนึ่งซึ่งตรงนั้นทางเทคโนโลยีล้ำหน้ากว่าโลกมาก ซึ่งเครื่องบินรบที่นั่นสามารถกระโดดข้ามดวงดาวได้
หากนำเทคโนโลยีใดๆออกมา ก็สามารถทำลายเทคโนโลยีชั้นสูงใดๆในโลกนี้ได้
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพราะว่าสิ่งที่หลินหยุนเข้าใจนั้นล้ำหน้าเกินไป ถึงแม้จะพูดออกมาเทคโนโลยีในโลกปัจจุบันก็ไม่สามารถทำได้
หลังจากตกลงตามเงื่อนไขของหลินหยุนแล้วประธานาธิบดีรัสเซียก็พูดอย่างสุภาพ “ถ้าอย่างนั้นท่าน ความโกรธแค้นของท่านที่มีต่อรัสเซีย ตอนนี้ยกเลิกไปหมดสิ้นได้ไหม?”
หลินหยุนพูดว่า “ขอเพียงจากนี้ไปอย่ามายั่วโมโหฉัน ระหว่างพวกเราก็สามารถอยู่อย่างสันติสุข”
ในที่สุดประธานาธิบดีรัสเซียก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “แน่นอนอยู่แล้ว”
ภายในใจประธานาธิบดีรัสเซียอยากด่าแช่ง “ไม่ยั่วโมโหคุณ ใครจะไปกล้ายั่วโมโหคุณ!แม้แต่ระเบิดนิวเคลียร์ยังระเบิดไม่ตาย สูญเสียกองทัพภาคเหนือระดับสูงทั้งหมดยังไม่เพียงพอเหรอ? หากยังยั่วโมโหคุณ ประมาณว่าคงต้องเปลี่ยนประธานาธิบดีแล้วจริงๆ”
“มีเรื่องอื่นอีกไหม?” หลินหยุนถาม
“ไม่มีแล้วๆ” ประธานาธิบดีรัสเซียตอบ
“ถ้างั้นก็วางสายแล้วนะ”
“โอเค ขออวยพรท่าน อืม ขอให้มีความสุขกับการเดินทางครั้งนี้!” ประธานาธิบดีรัสเซียพูดเช่นนี้
หลังจากพูดเช่นนี้ เขาก็รู้สึกราวกับว่าเขาได้กินแมลงวันเข้าไป ซึ่งลำบากใจมาก และอึดอัดใจมาก
พูดตามตรง ไม่มีใครในโลกนี้เคยทำให้เขารู้สึกอัดอั้นตันใจขนาดนี้
อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ เพราะนี่คือบุคคลที่สามารถฆ่าเขาได้ทุกเมื่อ
ยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่มีพละกำลังใดๆที่จะต้านทาน
ข้อมูลเทคโนโลยีเครื่องบินรบรุ่นที่หกก็ถูกส่งให้หลินหยุนในเวลาอันรวดเร็ว
มีหลายกล่อง
คนที่มาส่งข้อมูล เป็นนายพลใต้บังคับบัญชาที่เก่งกาจของประธานาธิบดีรัสเซีย ดูเหมือนว่าประธานาธิบดีรัสเซียได้ฝากฝังเป็นพิเศษ และเขาก็ให้เกียรติหลินหยุนอย่างมาก
“ท่านหลินชางฉองที่มีเกียรติ ประธานาธิบดีของเราถามท่านว่า สิ่งของเหล่านี้มีมากเกินไป ต้องการให้พวกเราช่วยส่งไปยังประเทศจีนโดยตรงหรือไม่?”
หลินหยุนพูดเบาๆ “ไม่จำเป็น”
จากนั้น ต่อหน้านายพลที่มีความสามารถนี้ สะบัดมือ ข้อมูลในกล่องขนาดใหญ่เหล่านั้นก็หายไป
นายพลผู้มีความสามารถตกตะลึงอยู่นาน ก่อนจะอุทานออกมา “ท่านเทพแห่งสว่างที่เคารพ นี่คือเวทมนตร์ใช่หรือไม่?”
“นายไปได้แล้ว” หลินหยุนพูดอย่างไร้ความรู้สึก
“ครับ ผมขอลา”
หลินหยุนใช้เวลาอีกหนึ่งวัน เพื่อฟื้นจากอาการบาดเจ็บ พลังของกัมมันตภาพรังสีนิวเคลียร์ในร่างกาย ได้ขจัดออกจากร่างกาย
จากนั้น ก็ไปรวมตัวกับคาร์นอตวิลเลี่ยมและคนอื่นๆ
หลังจากพบคาร์นอตวิลเลี่ยม หลินหยุนถึงรู้ว่าตางอู่กับฉูเหอ ดูเหมือนจะมีเรื่องบางอย่างที่ต้องทำ และได้กลับไปประเทศจีนแล้ว
“อ้อจริงสิ ตอนที่เขาสองคนกำลังจะจากไป พวกเขาฝากข้อความให้คุณ บอกให้คุณรีบกลับไปที่ประเทศจีน” คาร์นอตวิลเลี่ยมพูดอย่างไม่แยแส
ดวงตาของหลินหยุนเย็นชาเล็กน้อย
ตางอู่กับฉูเหอ ทั้งสองคนเป็นคนในสำนักหลงถัง สองสามวันนี้พวกเขาจะต้องติดต่อกับคนในสำนักหลงถัง มีธุระต้องไปก่อน มันก็ไม่แปลก
อย่างไรก็ตาม พวกเขาเสนอให้เขารีบกลับไปประเทศจีนโดยเร็วที่สุด และข้อความโดยประโยคที่เปิดเผยออกมาค่อนข้างผิดปกติ
“ดูเหมือนว่า ต้องเป็นคนที่ได้ยินว่าฉันตายแล้ว ก็รู้สึกกระสับกระส่าย”
“มีค่ายกลกระบี่ล้างผลาญห้าธาตุ แม่และคนอื่นๆคงไม่ตกอยู่ในอันตราย”
“พอดี ครั้งนี้ฉันจะได้รู้ว่า ในช่วงวิกฤติหัวเลี้ยวหัวต่อเช่นนี้ ใครคือคนที่ภักดีต่อฉันที่สุด”
คาร์นอตวิลเลี่ยมกลอกตา สัมผัสถึงออร่าสังหารอันเยือกเย็นบนร่างของหลินหยุน และยักไหล่ “จะมีคนโชคร้ายอีกแล้ว”
หลินหยุนเหลือบมองเขา แล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ กลับบ้าน”
“ไป” คาร์นอตวิลเลี่ยมแสดงสีหน้าทนไม่ไหวแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...