จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1028

เจียงเป่ย

นี่เป็นจุดแรกที่หลินหยุนแวะมาหลังจากกลับมาจากทางเหนือ

หูเหวยซินผู้มีอิทธิพลใหญ่ในเจียงเป่ย บุคคลที่ยอมจำนนต่อหลินหยุน และยังเป็นผู้บริหารระดับสูงของชางฉองกรุ๊ป

หูเหวยซินคนนี้ มีงานอดิเรกพิเศษที่ชอบคือ เช่นเดียวกับโจโฉ ชอบภรรยาคนอื่น

ในขณะนี้ หูเหวยซินอยู่ในคฤหาสน์ของเขา กอดซ้ายอุ้มขวา แน่นอนว่า ผู้หญิงที่ดูเป็นผู้ใหญ่สองคนนี้ในวัยประมาณสามสิบ ก็เป็นภรรยาของคนอื่นด้วย

ผู้หญิงสองคนพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเอาใจหูเหวยวิน อย่างไรก็ตามในเจียงเป่ย ไม่มีใครกล้าที่จะยั่วยุผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งเจียงเป่ยคนนี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ตอนนี้ผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งเจียงเป่ยคนนี้ ก็ได้พึ่งพิงตระกูลหวางซึ่งเป็นผู้นำสี่ตระกูลใหญ่

หูเหวยซินอยู่ภายใต้การบัญชาของหลินหยุนได้เก็บกดอารมณ์มาเป็นเวลานาน และในที่สุดก็มีโอกาสปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มที่

ท้องฟ้าเริ่มมืดมิด หูเหวยซินเพลิดเพลินกับการนวดของผู้หญิงทั้งสองคน

จุดบุหรี่ให้ตัวเอง สูดลมหายใจเข้าลึกๆ รู้สึกถึงกลิ่นยาสูบที่เข้ามาในจมูกและปากของเขา และหรี่ตาลงอย่างสบายใจ

“หืม ปรมาจารย์หลินก็คือคนงี่เง่า!”

“มีพลังแข็งแกร่งที่น่าทึ่งเช่นนั้น ถึงกับไปที่ทุ่งน้ำแข็งตอนเหนือสุดในรัสเซียซึ่งเป็นสถานที่ห่วยแตกเช่นนั้นเพื่อไปหาที่ตาย”

“อยู่ในประเทศจีนเพลิดเพลินกับไวน์และสาวงาม และคฤหาสน์เลิศหรูเช่นนี้ไม่ดีกว่าเหรอ?”

ผู้หญิงสองคนนั้น ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ปรมาจารย์หลินเป็นสุดยอดเทพเซียน การแสวงหาของเทพเจ้ากับมนุษย์ธรรมดาอย่างพวกเรานั้น มันแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง!”

หูเหวยซินยิ้มอย่างชั่วร้าย และเอื้อมมือไปจับหน้าอกของผู้หญิง “แล้วคุณชอบเทพเซียน หรือคุณชอบพี่ชายอย่างฉัน?”

ผู้หญิงคนนั้นยิ้มอย่างมีเลศนัย และมุดเข้าไปในอ้อมกอดของหูเหวยเซียน “ฉันเป็นมนุษย์ธรรมดา แน่นอนต้องชอบแบบพี่ชาย”

หูเหวยซินยิ้ม และจับตัวผู้หญิงคนนั้นที่ใดที่หนึ่ง “น่าเสียดาย ถ้าฉันมีพลังเหมือนปรมาจารย์หลิน กูจะจัดการผู้หญิงเป็นร้อยในหนึ่งวัน!”

“ไอ้หนุ่มนั่นไม่รู้จักใช้ประโยชน์ สิ้นเปลืองของเปล่าๆ!”

หูเหวยซินเล่นกับผู้หญิงสองคนอย่างได้อารมณ์เต็มที่ ไม่ได้สังเกตว่าประตูห้องถูกเปิดในตอนไหน

ร่างหนึ่ง ยืนอยู่อย่างเงียบๆที่ประตู ได้ยินคำพูดของเขาจนหมด

จู่ๆก็มีลมกระโชกแรง หูเหวยซินที่อยู่บนเตียงก็รู้สึกเย็นที่คอเล็กน้อย โดยไม่ได้ตั้งใจ ได้เหลือบมองไปที่ประตู

เมื่อเห็นสิ่งนั้น ชั่วขณะหูเหวยซินก็ตกตะลึง

“ใคร?”

เมื่อหูเหวยซินเห็นหน้าตาคนที่มาชัดเจน ชั่วขณะก็ตกใจและร้องเสียงดัง “หลิน ปรมาจารย์หลิน!”

“นาย นาย นายเป็นคนหรือผีกันแน่?”

หลินหยุนดูเฉยเมย “หูเหวยซิน ผู้มีอิทธิพลใหญ่แห่งเจียงเป่ย”

“แกตายได้แล้ว”

“ไม่ ไม่ ปรมาจารย์หลิน คุณฟังฉันอธิบาย ฉันไม่มีทางเลือกถึงต้องเข้าร่วมตระกูลหวาง ฉันถูกบังคับ……”

ในที่สุดหูเหวยซินก็ตั้งสติได้ ที่แท้หลินหยุนยังไม่ตาย!

หลินหยุนไม่ฟังคำอธิบายของเขา มีแสงสีแดงส่องประกาย และดาบเฮ่าเทียนก็ปาดลงคอของเขาโดยตรง

ความเฉียบคมที่สุดยอด ทำให้คอของหูเหวยซินมีเพียงเลือดหยดเล็กๆไหลออกมา แต่ว่า เขาได้หมดลมหายใจแล้ว

“อ๊ะ!”

“ฆ่าคนแล้ว!”

ผู้หญิงสองคนกรีดร้องด้วยความสยดสยอง และหนึ่งในนั้นก็ตาเหลือก และหมดสติไป

หลินหยุนหันหลังและเดินจากไป

ไปสถานที่ต่อไป

จงโจว สำนักงานใหญ่ชางฉองกรุ๊ป

ตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อน ฉินหลันถูกบังคับให้ออกจากสำนักงานใหญ่ชางฉองกรุ๊ป

เจี่ยงสง ถูกตระกูลหวางแต่งตั้งให้เป็นลูกน้องตระกูลหวางผู้รับผิดชอบชางฉองกรุ๊ป

เจี่ยงสงคนนี้เป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม หัวสูงเย่อหยิ่ง และเดิมทีภูมิหลังก็ไม่ดี

ในตอนแรกเห็นความแข็งแกร่งของหลินหยุน เและภักดีต่อหลินหยุนมาโดยตลอด

โดยเฉพาะก่อนที่หวางซูเฟินจะจากไป เจี่ยงสงมีทัศนคติที่ดีในการอยู่ร่วมเป็นร่วมตายกับชางฉองกรุ๊ป

แต่หลังจากที่หวางซูเฟินจากไป

เมื่อตระกูลหวางได้เชิญแดนเทพเจ้าผู้แข็งแกร่ง มายืนอยู่ในสำนักงานใหญ่ของชางฉองกรุ๊ป

ขณะที่ควีนจินสิ้นพระชนม์ต่อหน้าพวกเขา

เจี่ยงสงพึ่งค้นพบว่า ที่แท้เขายังเป็นผู้มีอิทธิพลใหญ่ในหลินโจวที่มีนิสัยอันธพาลคนนั้น