จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1031

ประเทศจีน กว่างหนัน

ผู้มอิทธิพลใหญ่ในกว่างเป่ยอยู่ในงานสี่วีรบุรุษถูกหลินหยุนตัดหัว

เสิ่นเหยียนผู้มีอิทธิพลใหญ่ในกว่างหนันยอมจำนนต่อปรมาจารย์หลิน และมีชีวิตอยู่ต่อไป

ยิ่งกว่านั้น ภายใต้ชื่อเสียงและอำนาจของปรมาจารย์หลิน อำนาจของตระกูลเสิ่นก็ขยายออกไปอย่างก้วางขวาง

ต่อมาเสิ่นเหยียนเข้าร่วมชางฉองกรุ๊ป ความแข็งแกร่งของตระกูลเสิ่นก็ถูกยกระดับขึ้น และโดยพื้นฐานแล้วได้ครอบคลุมกว่างหนันและกว่างเป่ยสองมณฑล

ตระกูลเสิ่นรู้สึกขอบคุณปรมาจารย์หลินมาก

แม้ว่า ตอนนั้นที่หวางซูเฟินกำลังประสบปัญหา เสิ่นเหยียนได้พูดสำนวนอย่างกล้าหาญต่อหน้าหวางซูเฟิน โดยให้คำมั่นว่าจะอยู่ร่วมเป็นร่วมตายกับชางฉองกรุ๊ป

แต่น่าเสียดาย เสิ่นเหยียนกับเจี่ยงสงเหมือนกัน คาดเดานิสัยตัวเองผิดไป

ท้ายที่สุด เขาเป็นเพียงนักธุรกิจคนหนึ่ง สิ่งสำคัญของนักธุรกิจคือการแสวงหาผลประโยชน์และหลีกเลี่ยงข้อเสีย

เมื่อเห็นการสิ้นพระชนม์อันน่าสลดใจของควีนจิน เจี่ยงสงทรยศ และเมื่อคิดว่าปรมาจารย์หลินตายแล้ว ทางออกเดียวในอนาคตคือการเข้าร่วมกับตระกูลหวาง

ในที่สุดเสิ่นเหยียนก็เลือกที่จะทรยศ

อย่างไรก็ตาม เมื่อวานนี้ หลังจากที่เขาได้รับข่าวบางอย่าง เสิ่นเหยียนก็เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายตลอดทั้งคืน

ชุดกระโปรงสีแดง อุปนิสัยที่เย็นชา เสิ่นมี่มีท่าทางหยิ่งผยองเดินเข้าไปในห้องทำงานของเสิ่นเหยียน

“คุณพ่อคะ พ่อหาหนูเหรอ?” เสิ่นมี่เป็นสาวงามที่โด่งดังในกว่างหนันและกว่างเป่ย

เธอเป็นคนเย็นชาและหยิ่งยโสเสมอ และไม่เห็นชายใดอยู่ในสายตา

จนกระทั่งถึงงานสี่วีรบุรุษเธอก็ได้พบกับชายที่เป็นเหมือนเทพมาร

ชายคนนั้น ถูกลิขิตเป็นปมในใจเธอไปชั่วชีวิต

เสิ่นเหยียนพูดว่า “นั่งสิ”

เสิ่นมี่ยกกระโปรงขึ้น และนั่งบนเก้าอี้อย่างสง่างาม มองไปที่เสิ่นเหยียน

“หูเหวยซินแห่งเจียงเป่ยตายแล้ว เจี่ยงสงแห่งชางฉองกรุ๊ปก็ตายแล้ว ผู้ทรยศชางฉองกรุ๊ปเหล่านั้นก็ตายแล้ว เจ้าบ้านตระกูลลู๋และตระกูลเสิ่นในอูซุก็ตายแล้วเช่นกัน”

“พวกเขาทั้งหมดถูกปาดคอด้วยดาบ”

เมื่อเสิ่นเหยียนพูดถึงตรงนี้ ไม่ได้พูดต่อ แต่มองไปที่เสิ่นมี่ด้วยดวงตาที่ร้อนรน

เสิ่นมี่มองไปที่เสิ่นเหยียน ด้วยใบหน้าที่นิ่งสงบ “คุณพ่อสงสัยว่าเขากลับมาแล้วใช่ไหม!”

“ นอกจากเขา ยังมีใครอีกเหรอ?” เสิ่นเหยียนพูดเสียงเคร่งขรึม น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ดูเหมือนว่าชื่อนั้น เป็นข้อห้ามที่มนุษย์ไม่สามารถพูดถึงได้

เสิ่นมี่พูด “บางทีอาจไม่ใช่เขา แต่เป็นลูกน้องของเขาที่ทำ”

เสิ่นเหยียนยิ้มเบาๆ “หวังว่าจะไม่ใช่เขาจริงๆ”

“มิเช่นนั้น ด้วยนิสัยของเขา จะไม่ปล่อยพวกเราไปอย่างแน่นอน”

เสิ่นมี่พูดว่า “ฉันจะตรวจสอบให้ดี มีคนตายมากมาย ต้องมีพยานเห็นฆาตกร!”

“ใช่เขากลับมาหรือเปล่า เร็วๆนี้ก็รู้เอง”

“ไปได้!” เสิ่นเหยียนพูด

เสิ่นมี่ออกไป

นอกประตู หานตันซึ่งเป็นเพื่อนสนิทรอเธอตั้งนาน เมื่อเห็นใบหน้าที่เคร่งเครียดของเธอ อดไม่ได้ที่จะถาม “มีอะไรเหรอ? ถูกคนเฒ่าที่บ้านตำหนิเหรอ?”

“มันก็แค่ปฏิเสธการนัดเจอกับชายงี่เง่าไม่ใช่เหรอ? ต้องขนาดนั้นเลยเหรอ!”

เพื่อนสนิทคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นจากมหาวิทยาลัยของเสิ่นมี่ และทั้งสองคนจะพูดคุยกันทุกเรื่อง แม้กระทั่งเรื่องส่วนตัวของผู้หญิง พวกเธอทั้งสองคนก็ไม่อายที่จะพูด

แม้กระทั่ง พวกเธอทั้งสองมักพูดถึงเรื่องผู้ชาย

เสิ่นมี่มองมาที่เธอ และพูดว่า “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องการนัดเจอกัน เขากลับมาแล้ว”

หานตันดูงุนงง “ใครกลับมาแล้ว? เขา คือคนไหนกัน?”

ดวงตาของเสิ่นมี่ กลายเป็นความหวาดกลัว “เขาไม่ใช่มนุษย์”

“พุด! “หานตันยิ้ม เลิกคิ้วสวย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย “เสี่ยวมี่ เธอกลายเป็นคนเลวแล้วเหรอ ถึงกับมาหลอกและแกล้งฉัน! ไม่ใช่มนุษย์ ทำไมเธอถึงจริงจังขนาดนั้น!”

เสิ่นมี่มองเธอ และพูดอย่างจริงจัง “เขาไม่ใช่มนุษย์ เพราะเขาคือเทพเจ้า!”

“พุด!” หานตันประชดอีกครั้ง

“เสี่ยวมี่ ถ้าเธอยังมาเล่นตลกแบบนี้กับฉันอีกแล้ว เชื่อหรือไม่ฉันจะให้เธอต้องมาขอความเมตตาจากฉัน!” ดวงตาของหานตันมองไปที่เอวที่เพรียวบางของเสิ่นมี่ และพูดอย่างไม่หวังดี