จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1051

คำพูดของคาร์นอตวิลเลียม ทำให้หลินหยุนต้องคิดไตร่ตรองใหม่แล้ว

ดูไปแล้ว เมื่อก่อนเขาคงประเมินค่าพลังอำนาจของโลกวิเศษตะวันตกต่ำเกินไปแล้ว

ลำพังแค่พลังอำนาจของเผาโลหิตอย่างตระกูลแดร็กคิวล่าเช่นนี้ ถึงกับมีมากกว่าเจ็ดกลุ่มทีเดียว นี่เทียบเท่ากับจำนวนเจ็ดสำนักใหญ่ของประเทศจีนในปัจจุบันนี้ได้เลย

อีกทั้ง ก็ยังเป็นค่ายสำนักของโลกบู๊โบราณที่แข็งแกร่งกว่าอีกด้วย

แต่ว่า แล้วพวกที่นอกเหนือไปจากเผ่าโลหิตนั้นล่ะ?

ด้วยพลังอำนาจยิ่งใหญ่ขนาดนี้ของเผ่าโลหิตแล้ว ยังไม่สามารถเป็นราชาของโลกวิเศษตะวันตกทั้งหมดได้เลย จะเห็นได้ว่านอกจากเผ่าโลหิตแล้วจะต้องมีพลังอำนาจที่แข็งแกร่งกว่าอยู่อีกมากมาย

ไม่ต้องสงสัยที่ว่าด้วยความแข็งแกร่งของนักบู๊ชาวจีน ก็ยังมีจำนวนน้อยมากที่สามารถเข้าไปในโลกทางตะวันตกได้ สงสัยว่าพลังอำนาจของโลกวิเศษตะวันตก จะต้องไม่ด้อยไปกว่าโลกบู๊ชาวจีนอย่างแน่นอน

แต่ว่า พวกนั้นสำหรับหลินหยุนแล้ว มันเพียงแค่น้อยนิดมากจนไม่ต้องไปพูดถึงเลย

ไม่ว่าเขาจะมีพลังอำนาจมากกว่านี้อีกเท่าไรก็ตาม ฉันก็ยังใช้กระบี่ด้ามเดียวจัดการให้สิ้นซากได้เช่นกัน

“พาฉันไปหาบันทึกบรรพบุรุษโลหิตด้วย” หลินหยุนมองดูคาร์นอตวิลเลียมแล้วพูดอย่างเรียบๆ

“ได้” คาร์นอตวิลเลียมหันหลังกลับ มุ่งหน้าเดินไปยังปราสาทโบราณหลังที่ใหญ่ที่สุดนั้น

ผู้คนเผ่าโลหิตทั้งหลายที่อยู่ข้างหลังพวกเขา ถึงแม้ว่าต่างก็โกรธแค้นมากก็ตาม แต่ว่าพละกำลังอันแข็งแกร่งของคาร์นอตวิลเลียมและหลินหยุนที่แสดงออกมานั้น ทำให้พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรออกมาเลยแม้แต่คำเดียว

ไม่มีใครไม่กลัวตาย ไม่ยกเว้นแม้แต่เผ่าโลหิต

ขณะที่พวกเขาเดินไปถึงด้านข้างของปราสาทโบราณหลังนั้น จู่ๆก็มีเสียงคนชราพูดดังขึ้นว่า “ถ้าเดินไปข้างหน้าอีก ตาย!”

คาร์นอตวิลเลียมขมวดคิ้ว “เสียงนี้คล้ายกับเป็นดยุกฟิล”

หลินหยุนถามว่า “เขาเก่งกาจมากเหรอ?”

คาร์นอตวิลเลียมพยักหน้า “เก่งกาจมาก นอกจากแกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าแล้ว เขาน่าจะเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลแดร็กคิวล่าแล้วล่ะ!”

หลินหยุนได้ยินแล้ว ก็หันหลังแล้วเดินหน้าต่อไป ไม่ได้เห็นดยุกฟิลอยู่ในสายตาเลย

“ฮื่อ รนหาที่ตาย!”

ภายในปราสาทโบราณก็มีเสียงคำรามด้วยความโกรธดังออกมา

หลังจากนั้น ก็ปรากฏมีชายชราที่หวีผมเรียบเงาแวววับในชุดคลุมสีแดงคนหนึ่ง เหาะลงมาจากปราสาทโบราณ

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็มีชายชราสวมชุดสีต่างๆกัน เหาะลงมาจากปราสาทโบราณที่เหลืออีกหลายหลังนั้นเช่นกัน

เสื้อคลุมบนตัวของพวกเขา ไม่ใช่ชุดคลุมยาวแบบโบราณของจีน แต่เป็นชุดคลุมแปลกประหลาดในยุคสมัยกลางศตวรรษของโลกตะวันตกพวกนั้น

ดูจากเนื้อผ้าของชุดคลุมพวกนั้นแล้ว น่าจะมีราคาแพงมาก

อีกอย่าง ดูจากการแต่งกายของพวกเขาแล้ว ตาแก่พวกนี้คงมีอายุยืนยาวหลายร้อยปีแล้ว

คาร์นอตวิลเลียมพูดว่า “พวกนี้คือดยุกแห่งตระกูลแดร็กคิวล่า นอกจาก แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าแล้ว พวกเขาก็เป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในตระกูลทั้งหมดแล้ว!”

ฟิลคำรามด้วยความโกรธว่า “คาร์นอตวิลเลียม แกในฐานะเป็นคนของตระกูลแดร็กคิวล่า ถึงกับกินบนเรือนขี้บนหลังคา รนหาที่ตาย!”

คาร์นอตวิลเลียมพูดเยาะเย้ยว่า “ถ้าต้องตาย ก็คงเป็นพวกแกที่ต้องตายก่อน!”

“ฉันในฐานะที่เป็นฝ่าบาทของตระกูลแดร็กคิวล่า พวกแกกล้าล่วงเกินฉัน ไม่สมควรตายเหรอยังไง?”

ดยุกฟิลพูดอะไรไม่ออก

ชายชราชุดแดงอีกคนหนึ่งพูดเยาะเย้ยว่า “ฟิล อย่าไปพูดไร้สาระกับเขาอีกเลย รีบฆ่าพวกเขาซะ ฉันยังจะต้องศึกษาวิจัยคัมภีร์พวกนั้นต่ออีกนะ!”

ฟิลพยักหน้า “ได้”

หลังจากนั้น ฟิลมองดูหลินหยุน แล้วพูดเยาะเย้ยว่า “ไอ้หนุ่มที่มาจากเมืองจีน ในเมื่อแกสามารถฆ่าดยุกดรูว์ได้ แสดงว่าพลังความสามารถของแกจะต้องถึงแดนเทพแล้ว”

“แดนเทพที่มีอายุน้อยขนาดนี้ ไม่รู้ว่าแกเป็นลูกศิษย์ของตาเฒ่าประหลาดชาวจีนคนนั้นหรือเปล่า? พวกเขาถึงกับยอมตัดใจให้แกมาโลกตะวันตกลำพังคนเดียว!”

“หรือว่าพวกเขามั่นใจกับพละกำลังของแกขนาดนี้เชียวเหรอ?”

“หรือว่าพวกเขารู้สึกว่า หลังจากผ่านไปหลายปีแล้ว พวกเราตาแก่นี้ได้ตายกันไปหมดแล้ว?”

หลินหยุนพูดว่า “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ ลุยเข้ามาพร้อมกันเลยสิ!”

“ฆ่าพวกแกแล้ว ฉันยังต้องไปตามหาบันทึกเผ่าโลหิตอีก”

ฟิลโกรธจัด “บังอาจ!”

ผู้เฒ่าชุดแดงอีกคนหนึ่ง ก็เริ่มลงมือแล้ว

“ไปตายซะเจ้าเด็กชาวจีน!”