จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1052

“เป็นความมืดมิดที่สมควรตายนั้นอีกแล้ว!”

คาร์นอตวิลเลียมอยู่ภายใต้ความมืดนั้น ร่างกายก็สั่นไปหมดทั้งตัว

ไม่ใช่เป็นเพราะว่าหวาดกลัว ในฐานะที่เป็นชนเผ่าโลหิตคนหนึ่ง ความมืดมิดสำหรับพวกเขาแล้ว ก็เหมือนกับความสัมพันธ์ระหว่างปลากับทะเล

แต่ว่า สิ่งที่คาร์นอตวิลเลียมหวาดกลัวนั้น กลับเป็นเงามืดตอนวัยเด็กที่ฝังลึกลงไปในส่วนลึกของจิตใจต่างหาก

ถึงแม้หลินหยุนอยู่ภายใต้ความมืดมิดก็ตาม แต่ว่า ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการมองเห็นของเขาเลย

เขามองดูพลังการจู่โจมที่รุนแรงของพวกดยุกฟิลนั้น ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

“ข้ามีหนึ่งกระบี่ที่ทลายนภาได้!”

ดาบเฮ่าเทียนพร้อมด้วยลำแสงสีแดง ราวกับดาวตกที่อยู่ท่ามกลางความมืดมิด ตกลงมาอยู่ในมือของหลินหยุน

หลังจากนั้น หลินหยุนก็ใช้กระบี่ฟาดลงไปท่ามกลางแรงจู่โจมของบรรดายอดฝีมือเผ่าโลหิตพวกนั้นหนึ่งที

ดายเดียวทะลุสวรรค์！

ในเมื่อสามารถทะลุสวรรค์ได้ แล้วนับประสาอะไรกับสรรพสิ่งในโลกที่จะสามารถต้านทานไว้ได้!

อย่างน้อยที่สุด ยอดฝีมือเผ่าโลหิตพวกนี้ก็ไม่สามารถต้านทานไว้ได้

ถึงแม้ว่าพลังฝึกฝนของหลินหยุนตอนนี้ยังไม่สามารถทลายฟ้าได้ แต่ว่าถ้าเขากลับไปยังโลกเทพเซียนอีกครั้งละก็ ดาบทะลุสวรรค์ก็จะเพียบพร้อมไปด้วยพลังมหาศาลในการทะลุฟ้าอย่างแท้จริง

รอยฟาดฟันของดาบนั้นตอนแรกก็เป็นแค่เส้นขีดเดียวเท่านั้น ก็กลายเป็นรอยร้าวที่คล้ายกับสามารถแยกฟ้าแยกแผ่นดินได้ทันที

การโจมตีของพวกฟิลนั้น เมื่ออยู่ตรงหน้ารอยร้าวที่แยกฟ้าแยกแผ่นดินเช่นนั้น ไม่สามารถต้านรับไว้ได้เลย

ไม่ว่าจะเป็นล้อดับเทพของฟิลหรือว่าเป็นพลังเวทต์สังหารก็ตาม เมื่อเผชิญหน้ากับกระบวนเพลงดาบนี้แล้ว แม้แต่ตอบโต้ก็ยังไม่สามารถทำได้เลย ทั้งหมดล้วนถูกกวาดล้างออกไปหมดสิ้น

หลังจากนั้น ลำแสงของดาบทะลุสวรรค์ก็ไม่ได้ลดน้อยถอยลงไปเลย ยังคงฟาดฟันไปยัง ยอดฝีมือของเผ่าโลหิตพวกนั้นด้วยความว่องไวอย่างต่อเนื่อง

“เป็นไปได้ยังไง!”

พวกดยุกฟิลมองดูฉากนี้แล้ว ต่างก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยอาการช็อก

พวกเขาร่วมมือกันโจมตีพร้อมกันเช่นนี้ แม้แต่แกรนด์ดยุกแดร็กคิวล่าก็ไม่มีทางที่จะต้านทานไว้ได้อย่างง่ายดายเลย

แต่ว่าหลินหยุนทำได้

อีกอย่าง พลังแรงของดาบนี้ยังคงมีอยู่ต่อไปอย่างต่อเนื่อง มิหนำซ้ำลดลงเพียงแค่สามส่วนจากเมื่อครู่เท่านั้นเอง

สามารถจินตนาการได้ว่า พลังแรงของกระบวนท่าดาบนี้ มีความรุนแรงมากเพียงใด

“ถอย!”

ดยุกฟิลรับรู้ถึงอันตรายที่ไม่เคยพบมาก่อนเลย จึงรีบตัดสินใจตะโกนออกไปอย่างเด็ดเดี่ยว

หลังจากนั้น ดยุกฟิลก็รีบโปรยหมอกดำกระจายออกไป เพื่อให้ทุกคนหลบหนีไปได้อย่างสะดวก

แต่ว่า เก้ากระบี่ต้าเต๋าของหลินหยุนนั้น เป็นกระบวนท่าจู่โจมที่บรรดานักปราชญ์อาวุโสจำนวนนับไม่ถ้วนของสำนักต้าเต๋า ได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างเต็มที่จนสามารถคิดค้นออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ถ้าหากคนบนโลกพวกนี้ต่างก็สามารถหลบพ้นไปได้อย่างง่ายดายละก็ งั้นจะได้ชื่อว่า เป็นผู้ครอบครองจักรวาลอันยิ่งใหญ่ได้อย่างไร?

ชี่ที่ไหลเวียนในร่างกายของทุกคน ต่างก็ถูกดาบทะลุสวรรค์สกัดกั้นไว้แล้ว

ดยุกเผ่าโลหิตที่อยู่ใกล้ที่สุดคนแรก ก็ถูกดาบเฮ่าเทียนสับร่างออกเป็นสองท่อน จนหัวใจ แตกละเอียดตายคาที่ทันที

ยอดฝีมือเผ่าโลหิตคนที่สอง ท่าทางคล่องแคล่วว่องไวมาก ทันใดนั้นก็เหาะไปอยู่บนยอด ปราสาทโบราณอีกหลังหนึ่งที่ห่างออกไปร้อยเมตร

แต่ว่า ความเร็วของดาบทะลุสวรรค์กลับเร็วกว่าเขาอีกมากเลย

หลังจากที่สังหารดยุกเผาโลหิตคนแรกไปแล้ว ดาบเฮ่าเทียนก็พุ่งตามไปในชั่วพริบตาเดียว แล้วพุ่งทะลุจากหน้าอกของยอดฝีมือเผ่าโลหิตคนนั้นออกมา

หัวใจแตกละเอียดตายคาที่ทันที

ติดตามด้วยคนที่สาม

ไม่มีดยุกเผ่าโลหิตแม้แต่คนเดียว ที่สามารถรอดพ้นจากการสังหารศัตรูพร้อมกันด้วยกระบวนเพลงเดียวของดาบเฮ่าเทียนได้เลย

ฟิลยืนอยู่กับที่ เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว สีหน้าบนใบหน้านอกจากความหวาดกลัวแล้ว ก็ยังคงเป็นความหวาดกลัว

“เป็นไปได้ยังไงที่แข็งแกร่งขนาดนี้!”

“ต่อให้เป็นเทพแห่งสงครามของชาวจีน ก็ยังเทียบไม่ได้กับหนึ่งในสิบส่วนของเขาเลย!”

“ไอ้หนุ่ม แกเป็นใครกันแน่?”

ดยุกฟิลตัดสินใจยกเลิกการหลบหนี เขารู้ดีว่า ภายใต้การโจมตีที่แข็งแกร่งเช่นนี้ เขาไม่มีโอกาสที่จะหลบหนีไปได้เลย

จึงคิดหันมาต่อสู้ อาจไม่แน่ยังพอมีโอกาสในการรอดชีวิตก็ได้

“แกยังไม่คู่ควรที่จะต้องรู้”

หลินหยุนพูดอย่างเรียบๆ ดาบเฮ่าเทียนก็ได้สังหารพวกดยุกเผ่าโลหิตไปจนหมดแล้ว สุดท้ายก็ฟันลงไปยังดยุกฟิล

ฟิลใบหน้าแดงก่ำ กัดฟันพูดด้วยความโกรธว่า “ไอ้หนุ่ม คนจีนพวกแกมีคำพูดที่ว่า ฆ่าได้แต่หยามไม่ได้ แกเหิมเกริมขนาดนี้ ก็จะต้องชดใช้อย่างสาสมแน่นอน!”

“ต่อให้ฉันต้องตาย ฉันก็จะให้แกชดใช้อย่างสาสม!”