จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1070

หลี่เอนห้าวหัวเราะอย่างเย็นชาและมองหน้าฉินหลัน "ตอนนั้นฉันชอบแม่ของเธอมากๆ แต่สำหรับผู้ชาย ธุรกิจคือสิ่งสำคัญที่สุด ถ้าไม่มีธุรกิจที่มั่นคง จะมีผู้หญิงที่ไหนมาชอบคุณละ?"

"เพื่อกลายเป็นผู้สืบทอดธุรกิจทั้งหมดของตระกูล ฉันก็ต้องยอมเสียสละแม่ของคุณไป หลายปีมานี้ฉันไม่เคยส่งคนไปหาเธอเลย สำหรับผู้ชายและผู้หญิง เมื่อความหลงใหลในระยะเวลาอันสั้นจางหายไป มันก็ไม่เหลือความรักต่อกันอีกแล้ว"

"สำหรับตัวคุณ? ฮ่าๆๆๆ คุณก็มองเห็นแล้ว ฉันมีลูกชายและลูกสาวจำนวนมาก ฉันจะไปให้ความสำคัญกับลูกนอกสมรสที่ไม่เคยเจอหน้ามาก่อนเหรอ?"

ฉินหลันหน้าซีดทันที เธอรู้สึกเย็นไปทั่วร่างกาย เธอมองหน้าหลี่เอนห้าวด้วยความเหลือเชื่อและถาม "คุณข้ามน้ำข้ามทะเลหลายพันกิโลเมตรไปที่ประเทศจีนหาฉัน เพราะต้องการอะไรกันแน่?"

หลี่เอนห้าวหัวเราะออกมา และพูดด้วยสีหน้าเย็นชา "ในเมื่อเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นแล้ว ฉันก็จะบอกความจริงทั้งหมดให้คุณทราบ ฉันไปตามหาเธอเพราะสร้อยคอเส้นนั้นต่างหาก"

"สมัยนั้น ฉันยังอายุน้อยเกินไป ฉันไม่รู้ความสำคัญของสร้อยคอเส้นนั้น ดังนั้นฉันก็เลยมอบสร้อยคอเส้นนั้นให้แม่ของคุณ"

"หลังจากฉันได้รับตำแหน่งผู้นำตระกูลแล้ว ฉันถึงได้รู้ว่าสร้อยคอเส้นนั้นเป็นกุญแจที่จะเปิดห้องสมบัติของตระกูลหลี่"

"หลายสิบปีมานี้ ที่ฉันตามหาพวกคุณ ไม่ใช่เพราะฉันอยากเจอลูกสาวนอกสมรสอย่างคุณ แต่ฉันต้องการกุญแจที่จะเปิดห้องสมบัติของตระกูลหลี่ต่างหาก"

"สำหรับเรื่องที่จะให้คุณเป็นผู้สืบทอดบริษัทซานซัมกรุ๊ป ฉันจงใจปล่อยข่าวเรื่องนี้ออกไป เพราะฉันอยากได้ความเชื่อใจจากคุณ"

"เพราะฉันเคยลองแล้ว มีเพียงแค่กุญแจอย่างเดียวยังเปิดห้องสมบัติของตระกูลหลี่ไม่ได้ เพราะมันยังต้องใช้ของบางอย่างในการเปิดห้องสมบัติด้วย แต่มันต้องใช้อะไร ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน"

สีหน้าของฉินหลันมีแต่ความสิ้นหวังและพูดว่า "ดังนั้น คุณก็เลยเก็บฉันเอาไว้ เพื่อใช้ยามจำเป็น คุณกำลังดูว่าฉันยังมีวิธีอื่นเพื่อเปิดห้องสมบัติของตระกูลหลี่ใช่ไหม"

หลี่เอนห้าวพยักหน้า "ใช่แล้ว"

ฉินหลันหน้าซีดมากๆและพูด "เป็นอย่างนี้นี่เอง ตอนนั้นฉันยังเกิดความสงสัย ในเมื่อคุณเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักมากๆ ทำไมฉันถึงใช้นามสกุลฉิน แต่กลับไม่ได้ใช้นามสกุลหลี่"

"ดูเหมือนว่าแม่ของฉันจะรู้ธาตุแท้ของคุณ ดังนั้นเธอก็เลยไม่เคยไปหาคุณ และไม่ได้บอกอะไรกับฉันเลย เพราะแม่ไม่อยากให้ฉันมีความเกี่ยวข้องใดๆกับคุณ"

หลี่เอนห้าวหัวเราะอย่างเย็นชา "อย่างน้อยเธอก็ยังเป็นคนฉลาดและรู้ตัวดี"

"ตอนนี้ คุณน่าจะเข้าใจความสำคัญในจิตใจของฉันแล้ว คุณกับเผียวฮุ่ยเทียบกันไม่ได้จริงๆ เขาฆ่าเผียวฮุ่ยที่เป็นผู้สืบทอดของตระกูลหลี่ในอนาคตไปแล้ว ฉันจะต้องฆ่าเขา!"

ฉินหลันถามด้วยความสงสัย "ทำไมคุณถึงยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดให้ลูกสาวแต่ไม่ยอมยกให้ลูกชาย เพราะอะไรกันแน่?"

หลี่เอนห้าวพูดอย่างเย็นชา "ฉันจะบอกเรื่องนี้ให้คุณทราบ คู่หมั้นของเผียวฮุ่ยคือคิมชอมอู่ เขาเป็นคนของราชวงศ์เกาหลี เขาเป็นเจ้าชายของเกาหลี และในอนาคตเขาจะเป็นกษัตริย์คนต่อไปของเกาหลี"

"ฉันยกบริษัทซานซัมกรุ๊ปให้เธอ เพราะต้องการให้เธอมีเงินและอำนาจ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ประเทศเกาหลีก็จะตกอยู่ภายใต้การปกครองของตระกูลหลี่"

ฉินหลันพูดอย่างเย็นชา "คุณเป็นคนที่ทะเยอทะยานมากๆ"

หลี่เอนห้าวเปล่งเสียงไม่พอใจออกมา "พอแล้ว สิ่งที่ควรพูดฉันก็ได้พูดออกมาหมดแล้ว ถ้าคุณไม่อยากเจ็บตัวก็ยืนไกลๆหน่อย ฉันกลัวว่าคุณอาจจะโดนทำร้าย"

เมื่อพูดจบ หลี่เอนห้าวตะโกนออกมาทันที "บอดี้การ์ดของตระกูลหลี่ทุกคนออกมาได้!"

บริเวณรอบๆคฤหาสน์ จู่ๆก็มีบอดี้การ์ดใส่ชุดสูทสีดำยี่สิบกว่าคนปรากฏตัว ในมือของบอดี้การ์ดพวกนี้ ยังถือปืนและเล็งไปที่หลินหยุนทันที

หลินหยุนมองไปที่หลี่เอนห้าวด้วยความดูถูก "คุณคิดว่าปืนพวกนี้จะทำอะไรฉันได้เหรอ?"

หลี่เอนห้าวหัวเราะอย่างเย็นชาและพูด "ฉันรู้ว่าคุณเป็นนักบู๊ แต่ตระกูลหลี่ของเราก็มีการเตรียมพร้อมไว้แล้ว ปืนที่อยู่ในมือของพวกเขา ได้มีการทำขึ้นเป็นพิเศษ เพื่อเอามาต่อกรกับนักบู๊โดยเฉพาะ"

หลินหยุนสองมือไขว้หลังและพูดด้วยรอยยิ้ม"ใช่เหรอ? ฉันก็อยากลองดูเหมือนกัน"

หลี่เอนห้าวยกมือขึ้นและออกคำสั่งทันที "ยิงเลย!"

ปังๆๆๆ……

เสียงปืนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง กระสุนมากมายราวกับน้ำฝนพุ่งไปหาหลินหยุนทันที

แต่กระสุนเหล่านี้โดนพลังทิพย์ในร่างกายหลินหยุนผลักจนกระเด็นออกไป ทำให้หลินหยุนไม่ได้รับอันตรายอะไรเลย

"มันเป็นไปได้ยังไง!"หลี่เอนห้าวตกใจมากๆ

"แม้แต่หัวหน้าจินก็ไม่กล้ารับกระสุนที่ทำขึ้นพิเศษพวกนี้!"

หลินหยุนพูดเบาๆ "ทุกอย่างเป็นไปได้อยู่แล้ว"

เมื่อพูดจบ ร่างกายของหลินหยุนหายตัวไป และแว็บผ่านบอดี้การ์ดพวกนั้น

อ๊าก!

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังขึ้น บอดี้การ์ดพวกนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลินหยุน พวกเขาไม่มีทางสู้ได้เลย

เขาก็ไม่ต้องเปิดห้องสมบัติของตระกูลหลี่แล้ว?

คิดผิด คิดผิดจริงๆ!

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้หลี่เอนห้าวเสียใจ แต่มันก็สายไปแล้ว

ฉินหลันเดินไปยังข้างๆของหลินหยุนและพูดด้วยความซาบซึ้ง "เสี่ยวหยุน ขอบคุณมากๆ!"

หลินหยุนพูดด้วยรอยยิ้ม "คุณไม่ต้องพูดขอบคุณฉัน เพราะพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน"

"คนๆนี้ คุณคิดจะจัดการเขายังไง?"

ฉินหลันพูด "ถึงแม้เขาจะเป็นคนไร้น้ำใจ แต่ยังไงเขาก็คือพ่อแท้ๆของฉัน ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันไม่มีความเกี่ยวข้องกับเขาอีก ก็ถือซะว่าฉันไม่เคยเจอหน้าเขาละกัน!"

"ได้"หลินหยุนให้ความสำคัญกับข้อคิดเห็นของฉินหลัน

ฉินหลันพูด "เสี่ยวหยุน พวกเรากลับไปที่ประเทศจีนกันเถอะ!"

หลินหยุนพูด "คุณกลับไปก่อน ฉันยังมีเรื่องที่ต้องไปจัดการก่อน"

ฉินหลันขมวดคิ้วและพูด "เสี่ยวหยุน คิมชอมอู่เป็นคนของราชวงศ์เกาหลี ถ้าคุณฆ่าเขาจริงๆ ราชวงศ์เกาหลีคงใช้พลังทั้งหมดมาแก้แค้นคุณอย่างแน่นอน!"

"คุณไม่ต้องทำเรื่องนี้อีก พวกเรากลับประเทศจีนกับเถอะ เพราะฉันก็ไม่ได้รับอันตรายอะไรเลย!"

หลินหยุนยิ้มอย่างดูถูก "ราชวงศ์ของเกาหลี? เมื่อเทียบกับประเทศรัสเซีย ราชวงศ์เกาหลีนั้นอ่อนแอมากๆ!"

หลินหยุนไม่กลัวประเทศรัสเซียเลย สำหรับประเทศเล็กๆที่ไม่มีระเบิดนิวเคลียร์อย่างเกาหลี หลินชางฉองไม่มองอยู่ในสายตาอยู่แล้ว

"ฉันจะส่งคุณกลับไปก่อน เครื่องบินส่วนตัวที่จอมพลหงให้คนมาส่งฉันน่าจะรออยู่ที่สนามบินนานาชาติโซล คุณก็นั่งเครื่องบินส่วนตัวนี้กลับไปก่อน หลังจากฉันจัดการคนที่ชื่อคิมชอมอู่แล้ว จะรีบกลับไปประเทศจีนทันที"

ฉินหลันรู้ว่าเมื่อหลินหยุนตัดสินใจแล้ว ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงความคิดของเขาได้ เธอพูดอย่างจำใจ "โอเค แต่คุณต้องระมัดระวังตัวด้วย ถ้าไม่สามารถทำเรื่องนี้สำเร็จ คุณก็อย่าฝืนทำและรีบกลับประเทศจีนเลย!"

"ได้"