จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1081

ใบหน้าของหลินหยุนราบเรียบ แต่คนที่อยู่ใกล้เขากลับเหมือนตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง

ความเย็นนั้นแผ่ซ่านเข้ากระดูก น่ากลัวอย่างยิ่ง

“รู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?” หลินหยุนถาม

หวางซูเฟินเอ่ย "ฉันได้ยินเสียงโหย่วหรงร้องตะโกนขึ้นมา หลอหยวนเจ้าสัตว์เดรัจฉาน!"

หลอหยวนป้า เจ้าสำนักน้อยของสำนักชิงชาง

คิดไม่ถึงว่าคนของสำนักชิงชางจะกล้าดีขนาดนี้ ถึงกับฉวยโอกาสที่หลินหยุนจากไปมาปล้นคนไปอย่างเปิดเผย

หลินหยุนเอ่ย "เห็นที ฉันคงยังฆ่าไปไม่มากพอ!"

“ซูจื่อเหลียง ไปนำคนของสำนักชางฉองมาให้หมด ปกป้องบุคคลสำคัญของชางฉองกรุ๊ป ฉันจะไปที่โลกบู๊โบราณสักหน่อยในตอนนี้!”

“ครับ!” ซูจื่อเหลียงตอบรับ จากนั้นก็รีบโทรสั่งคนทันที

หลินหยุนมองดูหวางซูเฟินและฉินหลัน จากนั้นก็เอ่ย "แม่ พี่ฉินหลัน ช่วงนี้พวกคุณพยายามอย่าออกไปไหน รอผมกลับมา!” “ได้!”

หวางซูเฟินและฉินหลันพยักหน้า พวกเธอเองก็รู้ถึงความเคร่งเครียดของสถานการณ์ดี

พวกคนโลกบู๊โบราณนั้นหากคลุ้มคลั่งกันขึ้นมา ก็ไม่สนใจต่อกฎหมายอะไรในโลกมนุษย์

หลินหยุนเรียกชางฉองกรุ๊ปในทันที จากนั้นจึงโทรหา หงซานเหอ

“ท่านหง ฉันต้องการทำลายสำนักชิงชาง” คำพูดของหลินหยุนเผยให้เห็นถึงความน่ายำเกรงที่ไม่อาจปฏิเสธได้

หงซานเหอชะงักไปและตอบว่า “ตกลง!”

จากนั้น หงซานเหอก็บอกหลินหยุนเกี่ยวกับข้อมูลและการกระจายอำนาจของโลกบู๊โบราณ

หลินหยุนไปที่โลกบู๊โบราณเพียงลำพัง

ในขณะนี้ วิดีโอที่ถ่ายโดยกองเรือบรรทุกเครื่องบินนอทิลัสกำลังถูกเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายสิบครั้งในบ้านของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา

ในเวลานี้ ในห้องของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกามีเจ้าหน้าที่ระดับสูงกำลังยืนอยู่ จนแทบจะเป็นการรวมตัวของเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งหมด

"หยุดวิดีโอก่อนเถอะ!"

ประธานาธิบดีพูทกล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง: “พวกคุณล้วนเห็นมันชัดหรือยัง?”

ทุกคนพยักหน้า!

"พวกเราดูมันอย่างชัดเจนแล้ว"

“ลำแสงนั่นมันคือพลังอะไรกันแน่?”

“พลังของเทพเจ้างั้นหรือ?”

พูทส่ายหัว "ไม่ บนโลกนี้ไม่มีเทพเจ้า มีเพียงแต่ผู้ครอบครองพลังมหาศาลเท่านั้น!"

"และหลินชางฉองก็คือผู้ที่ครอบครองกลัวพลังมหาศาลคนนั้น!"

“นั่นไม่ใช่ลำแสงแต่มันคือดาบ ดาบที่ยาวและแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่านอทิลัสของเรา!”

“เมื่อเผชิญกับพลังเช่นนี้ ปืนป้องกันระยะใกล้ ปืนป้องกันระยะไกลและเรือรบบนนอทิลัสพวกนั้นล้วนกลายเป็นแค่ของประดับตกแต่งเท่านั้น!”

ชายหัวโล้นคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “เป็นไปไม่ได้!"

“คนคนหนึ่งจะสามารถมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”

“ฉันคิดว่ามันเป็นอาวุธเลเซอร์ของจีน!”

พูทด่าลั่น "ฟองเพโอ นายมันเจ้าหมูโง่!"

“เห็นอยู่ชัดๆว่านั่นเป็นการโจมตีจากคนๆหนึ่ง นายใช้ตากินข้าวหรือไงกัน?”

“คนคนนั้นก็คือหลินชางฉอง!”

รมว.กลาโหมกล่าวขึ้น "จีนมีคนที่เป็นราวกับมารร้ายอย่างหลินชางฉองอยู่ แล้วพวกเราจะทำยังไงดี?”

“คนของฉันไม่อยากสู้กับมารร้ายแบบนี้!”

“ไร้สาระ ถ้านายไม่อยาก แล้วฉันอยากไปหรือไงกัน หรือว่าพวกเราจะแค่ยอมแพ้ไปเลยก็จบแล้ว!” หัวหน้ากองทัพเรือกลอกตาด้วยท่าทางหยิ่งยโสและไม่อยากอยู่ร่วมกับเพื่อนร่วมทีมโง่ๆของเขา

“ยอมแพ้? อัปยศ! นายมันบัดซบ!” อีกคนด่าขึ้นมา

“พวกเราจะต้องหาวิธีที่จะฆ่าหลินชางฉองคนนี้ให้ได้ ต้องหาให้ได้!” พูทตบโต๊ะ