สรุปเนื้อหา บทที่ 1081 ทั้งโลกตกตะลึง – จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บท บทที่ 1081 ทั้งโลกตกตะลึง ของ จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย จูผาซู่ อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
ใบหน้าของหลินหยุนราบเรียบ แต่คนที่อยู่ใกล้เขากลับเหมือนตกลงไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง
ความเย็นนั้นแผ่ซ่านเข้ากระดูก น่ากลัวอย่างยิ่ง
“รู้ไหมว่าใครเป็นคนทำ?” หลินหยุนถาม
หวางซูเฟินเอ่ย "ฉันได้ยินเสียงโหย่วหรงร้องตะโกนขึ้นมา หลอหยวนเจ้าสัตว์เดรัจฉาน!"
หลอหยวนป้า เจ้าสำนักน้อยของสำนักชิงชาง
คิดไม่ถึงว่าคนของสำนักชิงชางจะกล้าดีขนาดนี้ ถึงกับฉวยโอกาสที่หลินหยุนจากไปมาปล้นคนไปอย่างเปิดเผย
หลินหยุนเอ่ย "เห็นที ฉันคงยังฆ่าไปไม่มากพอ!"
“ซูจื่อเหลียง ไปนำคนของสำนักชางฉองมาให้หมด ปกป้องบุคคลสำคัญของชางฉองกรุ๊ป ฉันจะไปที่โลกบู๊โบราณสักหน่อยในตอนนี้!”
“ครับ!” ซูจื่อเหลียงตอบรับ จากนั้นก็รีบโทรสั่งคนทันที
หลินหยุนมองดูหวางซูเฟินและฉินหลัน จากนั้นก็เอ่ย "แม่ พี่ฉินหลัน ช่วงนี้พวกคุณพยายามอย่าออกไปไหน รอผมกลับมา!” “ได้!”
หวางซูเฟินและฉินหลันพยักหน้า พวกเธอเองก็รู้ถึงความเคร่งเครียดของสถานการณ์ดี
พวกคนโลกบู๊โบราณนั้นหากคลุ้มคลั่งกันขึ้นมา ก็ไม่สนใจต่อกฎหมายอะไรในโลกมนุษย์
หลินหยุนเรียกชางฉองกรุ๊ปในทันที จากนั้นจึงโทรหา หงซานเหอ
“ท่านหง ฉันต้องการทำลายสำนักชิงชาง” คำพูดของหลินหยุนเผยให้เห็นถึงความน่ายำเกรงที่ไม่อาจปฏิเสธได้
หงซานเหอชะงักไปและตอบว่า “ตกลง!”
จากนั้น หงซานเหอก็บอกหลินหยุนเกี่ยวกับข้อมูลและการกระจายอำนาจของโลกบู๊โบราณ
หลินหยุนไปที่โลกบู๊โบราณเพียงลำพัง
ในขณะนี้ วิดีโอที่ถ่ายโดยกองเรือบรรทุกเครื่องบินนอทิลัสกำลังถูกเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลายสิบครั้งในบ้านของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา
ในเวลานี้ ในห้องของประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกามีเจ้าหน้าที่ระดับสูงกำลังยืนอยู่ จนแทบจะเป็นการรวมตัวของเจ้าหน้าที่ระดับสูงทั้งหมด
"หยุดวิดีโอก่อนเถอะ!"
ประธานาธิบดีพูทกล่าวด้วยสีหน้าตกตะลึง: “พวกคุณล้วนเห็นมันชัดหรือยัง?”
ทุกคนพยักหน้า!
"พวกเราดูมันอย่างชัดเจนแล้ว"
“ลำแสงนั่นมันคือพลังอะไรกันแน่?”
“พลังของเทพเจ้างั้นหรือ?”
พูทส่ายหัว "ไม่ บนโลกนี้ไม่มีเทพเจ้า มีเพียงแต่ผู้ครอบครองพลังมหาศาลเท่านั้น!"
"และหลินชางฉองก็คือผู้ที่ครอบครองกลัวพลังมหาศาลคนนั้น!"
“นั่นไม่ใช่ลำแสงแต่มันคือดาบ ดาบที่ยาวและแข็งแกร่งเสียยิ่งกว่านอทิลัสของเรา!”
“เมื่อเผชิญกับพลังเช่นนี้ ปืนป้องกันระยะใกล้ ปืนป้องกันระยะไกลและเรือรบบนนอทิลัสพวกนั้นล้วนกลายเป็นแค่ของประดับตกแต่งเท่านั้น!”
ชายหัวโล้นคนหนึ่งเอ่ยขึ้นว่า “เป็นไปไม่ได้!"
“คนคนหนึ่งจะสามารถมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวแบบนี้ได้อย่างไรกัน?”
“ฉันคิดว่ามันเป็นอาวุธเลเซอร์ของจีน!”
พูทด่าลั่น "ฟองเพโอ นายมันเจ้าหมูโง่!"
“เห็นอยู่ชัดๆว่านั่นเป็นการโจมตีจากคนๆหนึ่ง นายใช้ตากินข้าวหรือไงกัน?”
“คนคนนั้นก็คือหลินชางฉอง!”
รมว.กลาโหมกล่าวขึ้น "จีนมีคนที่เป็นราวกับมารร้ายอย่างหลินชางฉองอยู่ แล้วพวกเราจะทำยังไงดี?”
“คนของฉันไม่อยากสู้กับมารร้ายแบบนี้!”
“ไร้สาระ ถ้านายไม่อยาก แล้วฉันอยากไปหรือไงกัน หรือว่าพวกเราจะแค่ยอมแพ้ไปเลยก็จบแล้ว!” หัวหน้ากองทัพเรือกลอกตาด้วยท่าทางหยิ่งยโสและไม่อยากอยู่ร่วมกับเพื่อนร่วมทีมโง่ๆของเขา
“ยอมแพ้? อัปยศ! นายมันบัดซบ!” อีกคนด่าขึ้นมา
“พวกเราจะต้องหาวิธีที่จะฆ่าหลินชางฉองคนนี้ให้ได้ ต้องหาให้ได้!” พูทตบโต๊ะ
ข่าวนอทิลัสถูกโจมตีจนจมไม่นานก็กลายเป็นข่าวไปทั่วโลกในไม่ช้า
พวกที่กำลังต้องการจะหาเรื่องจีนและเตรียมพร้อมที่จะยั่วยุคนจีน หลังจากได้ยินเรื่องนี้กต่างก็กลายเป็นว่าง่ายไปกันหมดทันที
จีน น่าหวาดกลัวขนาดนี้เชียว!
ในขณะนี้ หลินหยุนยังไม่รู้ชัดเจนเกี่ยวกับสถานการณ์ระหว่างประเทศ เขากำลังมุ่งหน้าไปยังโลกบู๊ตามแผนที่ของหงซานเหอ
อันที่จริง โลกบู๊โบราณนั้นยังคงอยู่ในอาณาเขตของจีน
อย่างไรก็ตาม ที่หลายปีมานี้มีผู้คนภายนอกรู้จักเพียงน้อยนิด ก็เพราะตำแหน่งของโลกบู๊โบราณนั้นอยู่ภายในบาเรีย
หลินหยุนมาถึงภูเขาใหญ่ทางตะวันตกเฉียงเหนือ ซึ่งก็คือเขาเก้าหัว
ยอดเขาใหญ่เก้ายอดผุดขึ้นสู่เมฆ บนยอดเขาหลักปกคลุมไปด้วยหมอก เป็นการยากที่คนทั่วไปจะสามารถมาถึงยอดเขาได้
อย่างไรก็ตาม สำหรับหลินหยุน ไม่ว่าภูเขาจะสูงแค่ไหนก็ไร้ซึ่งปัญหา
และระหว่างยอดเขาทั้งเก้านั้นมีแผ่นหมอกหนาทึบ และที่ทำให้คนต้องแปลกใจก็คือแสงสว่างก็ยังไม่สามารถทะลุผ่านมันไปได้
อย่างไรก็ตาม หากไม่สังเกตให้ดีๆ ก็จะไม่พบปรากฏการณ์ประหลาดนี้เลย
“ที่นี่ก็คือที่ตั้งของสำนักชิงชาง!”
“โลกบู๊โบราณได้สืบทอดมานับพันปี แน่นอนว่าสำนักพวกนี้ หากไม่มีพลังแดนยาทองก็คงไม่สามารถเปิดบาเรียนี้ออกได้เลย!”
“ดูเหมือนว่าคนรุ่นแรกของโลกบู๊โบราณพวกนั้น จะต้องเปลี่ยนจากบู๊เข้าสู่เต๋าแล้ว และไม่แน่ว่าอาจกลายเป็นผู้บำเพ็ญเซียนไปแล้วก็ได้”
หลินหยุนมาถึงด้านล่างของความว่างเปล่าและชี้นิ้วออกไป
ทำลายอุปสรรค!
ทันใดนั้น กลุ่มเมฆก็ลอยขึ้นในความว่างเปล่า และแท่นหนึ่งก็ปรากฏขึ้น
แท่นนั้นแต่เดิมเป็นส่วนหนึ่งของภูเขา ต่อมามันถูกซ่อนไว้ด้วยพลังเวทย์มนต์อันยิ่งใหญ่และกลายเป็นประตูของสำนักชิงชาง
ด้วยสายตาของหลินหยุน เขาสามารถมองเห็นบ้านที่ซ่อนอยู่ท่ามกลางภูเขาและป่าไม้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...