อ่านสรุป บทที่ 1115 อเมริกายอมแพ้แล้ว จาก จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ โดย จูผาซู่
บทที่ บทที่ 1115 อเมริกายอมแพ้แล้ว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย จูผาซู่ อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
ดาบทะลุสวรรค์ก็ได้แสดงแสนยานุภาพที่น่าสะพรึงกลัวอย่างไร้เทียมทานออกมา
ในขณะที่ดาบนี้ฟาดฟันลงไปนั้น ราวกับทั่วทั้งนภาก็สั่นสะเทือนไปด้วย
ร่างของเอดัวร์โดก็ถูกกระแทกกระเด็นลอยออกไป
จนกระทั่งกระเด็นถอยออกไปถึงพันเมตร แล้วจึงตกลงมาบนพื้นอย่างแรง
บนพื้นดินก็ถูกทับจนเป็นรอยหลุมลึกที่ใหญ่โต พร้อมกับฝุ่นละอองที่ฟุ้งกระจายไปทั่ว
ทุกคนต่างก็รู้สึกช็อกกับพละกำลังที่สะท้านฟ้าของหลินหยุนอีกครั้งหนึ่ง
มิหนำซ้ำยังถึงขั้นที่พูดอะไรไม่ออก ไม่สามารถบรรยายอะไรออกมาได้เลย
โดยเฉพาะผู้คนชาวอเมริกัน ล้วนแต่รู้สึกชาไปหมดทั้งตัว!
พวกเขาในตอนนี้ สำหรับเทพมารอย่างหลินหยุนคนนี้แล้ว พวกเขาไม่เหลือความคิดที่จะต่อต้านอะไรอีกแล้ว เหลือเพียงแต่ความหวาดกลัวที่เหลือล้น
ไพ่ใบสุดท้ายของอเมริกาเหรอ?
พลเอกเอดัวร์โดที่สวมชุดเกราะทองคำนั้นเหรอ?
ฮ่าๆๆ!
พลเอกเอดัวร์โดยังเคยคุยไว้ก่อนหน้านั้นว่า ถ้าหากพวกเขาใช้ไพ่ใบสุดท้ายนี้ละก็ จะสามารถทำให้โลกทั้งใบดับสูญไปจนหมดสิ้นได้อีกด้วย
แต่ว่าตอนนี้ล่ะ?
ก็ยังไม่สามารถที่จะต้านทานกับเทพมารอย่างหลินชางฉองได้เลยไม่ใช่เหรอ?
ความภาคภูมิใจและความเชื่อมั่นตัวเองของประชาชนชาวอเมริกาทั้งหมด ก็ได้ถูกทำลายจนหมดสิ้นไปแล้ว
ในขณะที่ทุกคนต่างก็คิดว่าเกมได้จบลงแล้วนั้น
ภายในหลุมลึกนั้น ก็มีประกายแสงสีทองระเบิดออกมาอีกครั้งหนึ่ง
เอดัวร์โดก็ปรากฏตัวขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
ประชาชนชาวอเมริกาเมื่อเห็นฉากนี้แล้ว ความเชื่อมั่นในใจที่ได้หายไปจนหมดนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอีกครั้ง
ทุกคนต่างก็มองดูเอดัวร์โดที่อยู่บนท้องฟ้าด้วยความมึนงง
“ยังไม่ตาย! พลเอกเอดัวร์โดยังไม่ตาย!”
“ภายใต้การโจมตีที่น่ากลัวขนาดนั้น พลเอกเอดัวร์โดก็ยังมีชีวิตอยู่อีกเลย!”
“พวกเราก็ยังมีโอกาสพลิกเกมกลับมาได้อีก!”
“ความหวังสุดท้ายของอเมริกาเราก็ยังมีอยู่!”
“พลเอกเอดัวร์โด โปรดเอาชนะเทพมารอย่างหลินชางฉองด้วยเถิด!”
“โปรดนำพาชาวอเมริกาไปสู่เส้นทางที่รุ่งโรจน์อีกครั้งด้วยเถิด!”
“โปรดพิสูจน์ให้คนทั่วโลกรู้อีกครั้งว่า อเมริกาเรายังคงเป็นชนเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ไม่มีใครสามารถสั่นคลอนได้เหมือนเดิมด้วยเถิด!”
ไม่มีใครรู้สึกดีใจเลย
ไม่มีคนรู้สึกตื่นเต้นเลย
ยิ่งไม่มีใครมีความเชื่อมั่นที่จะเอาชนะได้เลย
ทุกคนต่างก็ตั้งใจอธิษฐานอยู่
แต่ว่าคนชาวจีนทางนั้นกลับตื่นเต้นอย่างผิดปกติ!
เอดัวร์โดนี้สามารถเอาชีวิตรอดจากการโจมตีที่แข็งแกร่งขนาดนี้ของหลินหยุนได้
ดูไปแล้วก็เหมือนยังไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรอีกด้วย แสดงให้เห็นถึงพละกำลังที่น่ากลัวของเขา
สายตาของเอดัวร์โดตอนนี้ยังคงจ้องเขม็งไปที่ร่างของหลินหยุน
ได้ยินแต่เขาพูดขึ้นว่า “หลินชางฉอง! แกแข็งแกร่งเกินไปแล้ว! แกเป็นคู่ต่อสู้ที่คุ้มค่าแก่การเคารพนับถือจริงๆ!”
“แต่ถ้าแกโจมตีได้แค่ระดับนี้เท่านั้นเอง ยังไงก็ไม่สามารถที่จะเอาชนะฉันได้หรอก!”
“ชุดเกราะทองคำในตัวของฉันชุดนี้ เห็นแล้วยังล่ะ?”
“ความจริงแล้ว นี่ไม่ได้ผลิตจากอเมริกาเรา และก็ยิ่งไม่ใช่เทคโนโลยีของพวกเราอีกด้วย!”
“คนทั่วโลกต่างก็รู้ว่า อเมริกาเราได้รับซากอารยธรรมชาวเผ่ามายาชั้นสูงมา!”
“ส่วนชุดเกราะทองคำชุดนี้ ก็ได้มาจากตอนที่พวกเราแกะรอยซากอารยธรรมชาวเผ่ามายา ซึ่งเป็นสิ่งของที่ชาวเผ่ามายาทิ้งไว้ให้!”
“หลังจากที่ได้ชุดเกราะนี้มาแล้ว พวกเราก็ตรวจสอบด้วยวิธีทั้งหมดที่พวกเรามีอยู่แล้ว แต่สำหรับวัสดุที่ใช้ผลิตขึ้นมานั้น จนถึงทุกวันนี้ก็ยังคงไม่รู้อะไรเลย!”
“พวกเราเคยเอาชุดเกราะชิ้นนี้วางไว้บริเวณใจกลางจุดระเบิดนิวเคลียร์!”
“รวมทั้งท่ามกลางระเบิดโปรตอนฟิชชั่นด้วย!”
“ผลก็คือไม่ได้รับความเสียหายอะไรเลย!”
“ภายใต้พลังรงมหาศาลที่สามารถถล่มฟ้าดินได้พวกนั้น ไม่สามารถทำให้ชุดเกราะชิ้นนี้เกิดร่องรอยขีดข่วนอะไรขึ้นมาได้เลย!”
“ฉัน เอดัวร์โด ไม่เคยเป็นทหารมาก่อน!”
“ไม่เคยจับปืนมาก่อนเลย!”
“ไม่เคยผ่านสนามรบที่ไหนมาก่อนแม้แต่ครั้งเดียวเลย!”
“ยิ่งไม่รู้จักบัญชาการรบอีกด้วย!”
“แต่ว่า ฉันกลับเป็นหนึ่งในพลเอกห้าดาวของอเมริกาได้!”
“รู้ไหมว่านี่เป็นเพราะอะไร?”
“เพราะว่า หลังจากอเมริกาได้ชุดเกราะชิ้นนี้มาแล้วได้ใช้เวลาค้นหามานานถึงสามสิบปีเต็ม ฉันเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่สามารถสวมใส่ชุดเกราะชิ้นนี้ได้อย่างลงตัวพอดีถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นไป”
ฟ้าดินก็ระเบิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นอีกสองครั้ง!
พลังแรงมหาศาลที่น่าสะพรึงกลัวก็แพร่กระจายลงไปสู่ด้านล่าง
เอดัวร์โดก็รับรู้ถึงความน่ากลัวของพลังมหาศาลนี้
ขณะนี้พลังงานของเขาก็ได้รวบรวมถึงขั้นสุดท้ายแล้ว!
เขากัดฟันไว้แน่น แล้วคำรามเสียงดังสนั่นหวั่นไหวด้วยความโกรธแค้นว่า “หลินชางฉอง! แกไปตายซะเถอะ!”
กระแสพลังงานสีแดงและสีทองที่รวมกันอยู่ในมือของเอดัวร์โดนั้น ก็ถูกเขาผลักออกไปอย่างสุดแรง แล้วพุ่งไปยังหลินหยุนที่อยู่กลางอากาศนั้น
หลินหยุนกลับดูเหมือนว่ามองไม่เห็น
สายตาของเขา ยังคงมองไปยังสวรรค์ชั้นเก้า ตัวเองกำลังมุ่งเดินขึ้นบันไดสีเขียวที่อยู่ตรงข้างหน้า!
ร่างของเขาก็ลอยละล่องขึ้นไปอีกครั้ง
ก้าวเท้าขึ้นบันไดขั้นที่สี่
สีหน้าหลินหยุนก็ขาวซีดขึ้นมาทันที
ในขณะที่ขาข้างหนึ่งของเขาเพิ่งจะเหยียบลงบนขั้นบันไดสีเขียวนั้น
เดิมทีฟ้าดินที่กำลังจะถูกกดดันไว้นั้นตอนนนี้ก็เกิดเสียงระเบิดที่น่าสยดสยองขึ้นมาอีกครั้ง
ราวกับเป็นเสียงร้องโหยหวนของฟ้าดิน
สายตาของหลินหยุนมั่นคงแน่วแน่ ในปากก็พ่นเลือดแดงสดออกมาอย่างแรง
จากนั้นขาอีกข้างหนึ่งของเขาก็เหยียบลงบนบันไดขั้นที่สี่
พลังแรงที่กดดันฟ้าดินอยู่นั้นก็ระเบิดลงไปยังพื้นด้านล่าง!
นี่เป็นการยกระดับสูงขึ้นของอิทธิฤทธิ์ขึ้นนภา ย่ำฟ้าเก้าที พลังแรงที่แข็งแกร่งกว่าขึ้นสวรรค์ชั้นเก้าเสียอีก พลังฝึกฝนของหลินหยุนตอนนี้ก็ใกล้ถึงแดนยาทองแล้ว จึงกล้าที่จะใช้ย่ำฟ้าหนึ่งทีที่แข็งแกร่งกว่าเช่นนี้ออกมา
พลังงานโจมตีที่สะท้านฟ้าสะเทือนแผ่นดินของเอดัวร์โดนั้น ทันใดนั้นก็ถูกกดดันลงไปจนหมดสิ้น
พลังคุ้มกันที่แข็งแกร่งของชุดเกราะทองคำก็แตกละเอียดภายในชั่วพริบตา
ในขณะที่พลังคุ้มกันของชุดเกราะได้แตกละเอียดไปนั้น ร่างกายของเขาก็สูญเสียการปกป้องจนหมดสิ้นแล้ว จึงเผยตัวออกมาอยู่ท่ามกลางพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวนั้น
หลินหยุนชี้นิ้วออกไปหนึ่งทีด้วยสีหน้าที่ขาวซีด
ลำแสงสีเขียวก็พุ่งตรงออกไป แล้วห่อหุ้มร่างของเอดัวร์โดอยู่ภายใน
หลินหยุนก็โรยตัวลงมายังพื้นดิน
เอดัวร์โดก็ถูกพลังแรงห่อหุ้มไว้ แล้วตกลงมาอยู่ตรงหน้าเขา
เอดัวร์โดในตอนนี้ ราศีบนใบหน้าหายไปจนหมดสิ้นแล้ว
คุกเข่าลงบนพื้นทันที!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์
จบแค่นี้จริงดิ ไม่มั้ง เหมือนคนเขียนโดนตัดจบใน 5 ตอน อะไรกันนี่ อ่านถึงประมาณตอนที่ 1,500-1,600 พอละ หลังจากนั้นเละ ช่วงสุดท้ายนี่มั่วบ้านงานมั่ก ๆ...
1...
1...
1...
1...
นิยายจีนหลายๆหรือเกือบทุกเรื่องจะจบแบบงง..เหมือนคนแต่งจบไม่เป็น..คือเนื้อเรื่องแต่งไปได้เรื่อยๆแต่หาตอนจบไม่เจอคือถ้าจะจบก็จบแบบงง..หนักสุดน่าจะเรื่องฉินหรังละครับ.ฉินหรังไปสถานที่หนึ่งได้ต้นไม้แล้วโดนระเบิดออกมาอีกทีก็1ปีผ่านไป ไปหาแม่แล้วเปลี่ยนชื่อเลยครับ จงหยู่นางเอกต้นเรื่องหายไปเลย ฉินหรังได้กลับนางฟ้า ผมนี้งงเลยคนแต่งน่าจะเมาแฟบนะ...
จบแบบงงๆครับ...