จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1128

โม่เฉินรีบเอ่ยขึ้น "ยังมีอีกสำนัก ถือเป็นสำนักหลอมเครื่องรางที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกบู๊โบราณ! ชื่อว่าสำนักหลอมเขา"

หลินหยุนพยักหน้าและเอ่ยขึ้น “นำทางไป!”

ในไม่ช้า ที่สำนักหลอมเขา

หลินหยุนและโม่เฉินปรากฏขึ้นอีกครั้ง

สำนักหลอมเขาก็เป็นเช่นเดียวกับสำนักเป่ยเฉินไม่มีผิด ที่นั่นไม่มีเงาใครให้เห็นแม้แต่ครึ่ง

เมื่อค้นหาทั้งสำนักก็ไม่พบสิ่งที่มีค่าอะไร

โม่เฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับข่าวแล้ว! เกรงว่าไม่ว่าตอนนี้พวกเราจะไปที่สำนักไหนก็จะเจอสถานการณ์แบบนี้ทั้งนั้น!”

หลินหยุนเยาะเย้ยและกล่าวว่า “มุ่งห้าไปสี่ตระกูลผู้พิทักษ์!”

โม่เฉินพยักหน้า

พวกเขามุ่งหน้าไปยังเขาเอ๋อเหมย

เขาเอ๋อเหมยเป็นหนึ่งในสี่สำนักผู้พิทักษ์

นำโดยตระกูลหลิว

เมื่อหลินหยุนและโม่เฉินมาถึง ก็ไม่มีสถานการณ์อย่างเช่นก่อนหน้านี้อีก

อย่างไรก็ตาม

ในไม่ช้านักบู๊ทั้งหมดของเขาเอ๋อเหมยก็มารวมตัวกันและมาตรงหน้าของหลินหยุน ท่าทางราวกับว่ากำลังเตรียมต่อสู้อย่างเต็มที่!

โม่เฉินประสานมือไปให้ชายชราคนหนึ่งและกล่าวว่า “ประมุขหลิว คุณคงรู้จุดประสงค์ที่เรามาที่นี่ ดังนั้นผมจะไม่พูดอะไรมากแล้ว! ในฐานะตระกูลผู้พิทักษ์ หวังว่าประมุขหลิวจะสามารถสนับสนุนเรา!”

เมื่อชายชราได้ยินคำพูดนั้น เขาก็เหลือบมองหลินหยุน จากนั้นก็พูดเยาะเย้ย “ขออภัยจริงๆเขาเอ๋อเหมยของฉันไม่มีอะไรที่พวกคุณต้องการ! ทั้งสองท่านเชิญกลับไปทันทีเถอะ!”

ดวงตาของหลินหยุนเป็นประกาย ความหนาวเหน็บเย็นเฉียบก็ถูกปล่อยออกมาในทันใด

กลิ่นอายที่หนาวเหน็บทำให้ทุกคนในเขาเอ๋อเหมยตะลึงไปทันที จากนั้นก็รีบถอยกลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว

ประมุขหลิวมองไปที่หลินหยุนและเอ่ยเสียงเข้ามว่า “หลินชางฉอง พวกเรารู้ว่าคุณมีพลังที่แข็งแกร่ง เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ!"

“แต่อย่าลืมล่ะว่า! พวกเราเป็นหนึ่งในสี่ผู้พิทักษ์!”

"ถ้าไม่มีพวกเรา ค่ายกลสี่พิทักษ์จะพังในไม่ช้า! ถ้าคุณคิดจะลงมือกับเรา จงคิดถึงผลที่ตามมาให้ดี!"

ดวงตาของหลินหยุนฉายแววเย็นชาครู่หนึ่งและพูดอย่างเย็นชาว่า "ในโลกนี้ ไม่มีใครสามารถคุกคามฉันหลินชางฉองได้!"

เมื่อเสียงจบลง แขนของหลินหยุนก็สะบัดออกไปทันที!

พลังที่น่าหวาดกลัวอย่างที่ไม่มีใครเทียบได้แผ่ซ่านออกไปในทันที

ผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้าของเขาเอ๋อเหมยกว่า 20 คนกระอักเลือดและกระเด็นออกไปทันที จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“ถ้ายังส่งเสียงดังกว่านี้ ตาย!”

พูดไป ร่างของเขาก็วาบหายไปและมุ่งหน้าไปยังยอดเขา

โม่เฉินรีบตามไป

เขาเอ๋อเหมยนั้นสมกับที่เป็นหนึ่งในสี่ผู้พิทักษ์

ในโกดังมีของดีอยู่ไม่น้อย

แม้ว่าจะไม่เจอควอตซ์ม่วงและแม่ทองที่เป็นของสำคัญ แต่ก็พบของอีกสามสิ่งที่ต้องใช้

เมื่อเดินออกจากโกดัง ทั้งสองก็ลอยขึ้นไปในอากาศท่ามกลางสายตาหวาดกลัวของผู้แข็งแกร่งในเขาเอ๋อเหมย

หลังจากออกจากเขาเอ๋อเหมยพวกเขาก็ไปยังสองตระกูลผู้พิทักษ์

และก็ยังไม่พบควอตซ์ม่วงและแม่ทอง

ใบหน้าของโม่เฉินดูปั้นยากและกล่าวว่า “คุณหลิน แม้แต่สี่ตระกูลผู้พิทักษ์ก็หาไม่เจอของทั้งสองสิ่งนี้ เกรงว่า จากนี้ไปคงลำบากแล้ว!”

หลินหยุนเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่เป็นไร นายไปหาของอันอื่นเถอะ ที่เหลือมอบให้ฉัน! หลังจากหาเจอแล้วไปรอฉันที่เขาคุนชาง!”

พูดจบ หลินหยุนก็บินหายไปอีกครั้ง

แต่เดิมหลินหยุนต้องการสร้างเสถียรภาพให้กับอาคมโดยอิงจากค่ายกลสี่พิทักษ์จริงๆ

แบบนั้นเขาจำเป็นต้องใช้ควอตซ์ม่วงและแม่ทองถึงจะทำได้

แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนใจแล้วจริงๆ!

เขาต้องการจัดเรียงค่ายกลใหม่ และรวมค่ายกลสี่พิทักษ์เข้าไปด้วย

จากนี้ไป ผนึกค่ายกลก็จะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลผู้พิทักษ์อีกต่อไป!

สี่ตระกูลผู้พิทักษ์รู้ดีถึงความสัมพันธ์ของตนกับผนึกประตูเซียน

อีกทั้งยังมีแนวโน้มที่จะอาจหาญไม่เกรงกลัวอยู่ด้วย

หลังจากจัดเรียงค่ายกลใหม่ ความสัมพันธ์นี้ก็จะถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง

"รอให้ธงค่ายกล หายไป ก็คือเวลาที่มันรวมเข้าด้วยกันแล้วอย่างสมบูรณ์!"

“หลังการรวมเข้าด้วยกัน ค่ายกลสี่พิทักษ์ก็จะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลผู้พิทักษ์อีกต่อไป!”

โม่เฉินตื่นตะลึง จนไม่สามารถอธิบายออกมาได้

ฝีมือการหลอมเครื่องรางของหลินหยุน แทบจะไปถึงระดับที่ไม่สามารถจินตนาการได้แล้ว

หลังหายใจเข้าอย่างเย็บเฉียบ โม่เฉินก็รับธงค่ายกล และโค้งคำนับให้หลินหยุนอย่างสุดซึ้ง "คุณหลิน โม่เฉินขอบคุณแทนทุกคนในโลกนี้!"

หลินหยุนเอ่ยเรียบๆ "อันที่จริงก็เป็นเพราะฉัน ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ!"

โม่เฉินพยักหน้าและกล่าวว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ เรื่องก็ไม่ควรรอช้าอีกต่อไป โม่เฉินจะไปเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ ร่างกายของเขาหายวาบไปจากที่เดิมทันที

ส่วนหลินหยุนก็ก้าวขึ้นไปในอากาศและมาถึงรอยแยกที่เขาปิดเอาไว้

เมื่อมองไปที่ตำแหน่งของรอยแยก หลินหยุนก็อดไม่ได้ที่จะลังเลอยู่บ้าง

เขาอยากจะเข้าไปในรอยแยกนั้นซะเดี๋ยวนี้

แต่ถ้าเข้าไปตอนนี้ เมื่อโม่เฉินหลอมรวมธงค่ายกล เสร็จแล้ว รอยแยกนี้ก็อาจจะหายไป

ถึงตอนนั้นหากตนคิดจะออกมาก็เกรงว่าจะยากแล้ว

นั่นเพราะเขายังไม่รู้ชัดเจนว่าเขาคุนชางอยู่ในสถานะใด

แต่ถ้าเขาไม่เข้าไปตอนนี้ เมื่อธงค่ายกล หลอมรวมเสร็จ เขาเองก็อาจจะไม่สามารถเข้าไปได้อีก

ดวงตาของหลินหยุนเป็นประกาย จากนั้นก็พูดกับตนเองว่า “ดูเหมือนว่าเราควรเตรียมการล่วงหน้า!"

เมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาก็ใช้ของที่เหลือบางส่วน วาดค่ายกลเคลื่อนย้ายสายเล็กๆลงไปโดยอาศัยรอบแยกนี้

หลังจากค่ายกลเสร็จสิ้น รอยแยกทั้งหมดก็เปลี่ยนไปทันทีและเริ่มประสานตัวปิดขึ้นมา

โม่เฉินได้วางธงค่ายกล เรียบร้อยแล้ว รอยแยกทั้งหมดก็เริ่มปิดสนิท

หลินหยุนอดไม่ได้ที่จะยินดี "โชคดีที่ฉันได้เตรียมการไว้ล่วงหน้า! ไม่อย่างนั้นหากรอยแยกปิดสนิท ก็คงไม่สามารถเข้าไปได้แล้ว!"

ครั้งนี้ ธงค่ายกล ที่เขาหลอมออกมานั้นช่างทรงพลังอย่างมาก!

ต่อให้เป็นเขา ก็เกรงว่าจะต้องก้าวเข้าสู่แดนยาทองก่อนถึงจะสามารถทำลายมันได้

นักพรตทั่วไปที่อยู่ต่ำกว่าแดนจิตปฐมล้วนไม่มีโอกาสที่จะทำได้