จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1128

โม่เฉินรีบเอ่ยขึ้น "ยังมีอีกสำนัก ถือเป็นสำนักหลอมเครื่องรางที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกบู๊โบราณ! ชื่อว่าสำนักหลอมเขา"

หลินหยุนพยักหน้าและเอ่ยขึ้น “นำทางไป!”

ในไม่ช้า ที่สำนักหลอมเขา

หลินหยุนและโม่เฉินปรากฏขึ้นอีกครั้ง

สำนักหลอมเขาก็เป็นเช่นเดียวกับสำนักเป่ยเฉินไม่มีผิด ที่นั่นไม่มีเงาใครให้เห็นแม้แต่ครึ่ง

เมื่อค้นหาทั้งสำนักก็ไม่พบสิ่งที่มีค่าอะไร

โม่เฉินขมวดคิ้วและพูดว่า “เห็นได้ชัดว่าพวกเขาได้รับข่าวแล้ว! เกรงว่าไม่ว่าตอนนี้พวกเราจะไปที่สำนักไหนก็จะเจอสถานการณ์แบบนี้ทั้งนั้น!”

หลินหยุนเยาะเย้ยและกล่าวว่า “มุ่งห้าไปสี่ตระกูลผู้พิทักษ์!”

โม่เฉินพยักหน้า

พวกเขามุ่งหน้าไปยังเขาเอ๋อเหมย

เขาเอ๋อเหมยเป็นหนึ่งในสี่สำนักผู้พิทักษ์

นำโดยตระกูลหลิว

เมื่อหลินหยุนและโม่เฉินมาถึง ก็ไม่มีสถานการณ์อย่างเช่นก่อนหน้านี้อีก

อย่างไรก็ตาม

ในไม่ช้านักบู๊ทั้งหมดของเขาเอ๋อเหมยก็มารวมตัวกันและมาตรงหน้าของหลินหยุน ท่าทางราวกับว่ากำลังเตรียมต่อสู้อย่างเต็มที่!

โม่เฉินประสานมือไปให้ชายชราคนหนึ่งและกล่าวว่า “ประมุขหลิว คุณคงรู้จุดประสงค์ที่เรามาที่นี่ ดังนั้นผมจะไม่พูดอะไรมากแล้ว! ในฐานะตระกูลผู้พิทักษ์ หวังว่าประมุขหลิวจะสามารถสนับสนุนเรา!”

เมื่อชายชราได้ยินคำพูดนั้น เขาก็เหลือบมองหลินหยุน จากนั้นก็พูดเยาะเย้ย “ขออภัยจริงๆเขาเอ๋อเหมยของฉันไม่มีอะไรที่พวกคุณต้องการ! ทั้งสองท่านเชิญกลับไปทันทีเถอะ!”

ดวงตาของหลินหยุนเป็นประกาย ความหนาวเหน็บเย็นเฉียบก็ถูกปล่อยออกมาในทันใด

กลิ่นอายที่หนาวเหน็บทำให้ทุกคนในเขาเอ๋อเหมยตะลึงไปทันที จากนั้นก็รีบถอยกลับไปอย่างรวดเร็วด้วยความกลัว

ประมุขหลิวมองไปที่หลินหยุนและเอ่ยเสียงเข้ามว่า “หลินชางฉอง พวกเรารู้ว่าคุณมีพลังที่แข็งแกร่ง เราไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ!"

“แต่อย่าลืมล่ะว่า! พวกเราเป็นหนึ่งในสี่ผู้พิทักษ์!”

"ถ้าไม่มีพวกเรา ค่ายกลสี่พิทักษ์จะพังในไม่ช้า! ถ้าคุณคิดจะลงมือกับเรา จงคิดถึงผลที่ตามมาให้ดี!"

ดวงตาของหลินหยุนฉายแววเย็นชาครู่หนึ่งและพูดอย่างเย็นชาว่า "ในโลกนี้ ไม่มีใครสามารถคุกคามฉันหลินชางฉองได้!"

เมื่อเสียงจบลง แขนของหลินหยุนก็สะบัดออกไปทันที!

พลังที่น่าหวาดกลัวอย่างที่ไม่มีใครเทียบได้แผ่ซ่านออกไปในทันที

ผู้แข็งแกร่งระดับแนวหน้าของเขาเอ๋อเหมยกว่า 20 คนกระอักเลือดและกระเด็นออกไปทันที จากนั้นก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง

“ถ้ายังส่งเสียงดังกว่านี้ ตาย!”

พูดไป ร่างของเขาก็วาบหายไปและมุ่งหน้าไปยังยอดเขา

โม่เฉินรีบตามไป

เขาเอ๋อเหมยนั้นสมกับที่เป็นหนึ่งในสี่ผู้พิทักษ์

ในโกดังมีของดีอยู่ไม่น้อย

แม้ว่าจะไม่เจอควอตซ์ม่วงและแม่ทองที่เป็นของสำคัญ แต่ก็พบของอีกสามสิ่งที่ต้องใช้

เมื่อเดินออกจากโกดัง ทั้งสองก็ลอยขึ้นไปในอากาศท่ามกลางสายตาหวาดกลัวของผู้แข็งแกร่งในเขาเอ๋อเหมย

หลังจากออกจากเขาเอ๋อเหมยพวกเขาก็ไปยังสองตระกูลผู้พิทักษ์

และก็ยังไม่พบควอตซ์ม่วงและแม่ทอง

ใบหน้าของโม่เฉินดูปั้นยากและกล่าวว่า “คุณหลิน แม้แต่สี่ตระกูลผู้พิทักษ์ก็หาไม่เจอของทั้งสองสิ่งนี้ เกรงว่า จากนี้ไปคงลำบากแล้ว!”

หลินหยุนเอ่ยเสียงเรียบ “ไม่เป็นไร นายไปหาของอันอื่นเถอะ ที่เหลือมอบให้ฉัน! หลังจากหาเจอแล้วไปรอฉันที่เขาคุนชาง!”

พูดจบ หลินหยุนก็บินหายไปอีกครั้ง

แต่เดิมหลินหยุนต้องการสร้างเสถียรภาพให้กับอาคมโดยอิงจากค่ายกลสี่พิทักษ์จริงๆ

แบบนั้นเขาจำเป็นต้องใช้ควอตซ์ม่วงและแม่ทองถึงจะทำได้

แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนใจแล้วจริงๆ!

เขาต้องการจัดเรียงค่ายกลใหม่ และรวมค่ายกลสี่พิทักษ์เข้าไปด้วย

จากนี้ไป ผนึกค่ายกลก็จะไม่มีความสัมพันธ์ใดๆ กับตระกูลผู้พิทักษ์อีกต่อไป!

สี่ตระกูลผู้พิทักษ์รู้ดีถึงความสัมพันธ์ของตนกับผนึกประตูเซียน

อีกทั้งยังมีแนวโน้มที่จะอาจหาญไม่เกรงกลัวอยู่ด้วย

หลังจากจัดเรียงค่ายกลใหม่ ความสัมพันธ์นี้ก็จะถูกทำลายไปโดยสิ้นเชิง