จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 1169

โรยตัวลงมาถึงพื้น

สีหน้าหลินหยุนไร้ความรู้สึก

สายตามองไปยังท่านเฒ่ายันต์

“ปล่อยเธอออกมา!”

“ไม่งั้น!”

“ตาย!”

ท่านเฒ่ายันต์หัวเราะเยาะ “แกก็คือหลินหยุนเหรอ?”

“แกที่เป็นคนฆ่าพี่น้องสองคนของลูกศิษย์ฉัน!”

“แล้วทำลายเนื้อตัวของลูกศิษย์ฉันใช่ไหม?”

“ไอ้เด็กเวร!”

“แกกล้าหาญชาญชัยมากนะ!”

พูดพลางเขาก็โบกมือขึ้น ยื่นนิ้วมือทั้งห้าไปจบหลินหยุนไว้

พลังแรงที่ไร้เงาก็ม้วนตัวกวาดไปล้อมรอบหลินหยุนไว้ตรงกลาง

หลินหยุนส่งเสียงฮื่อใส่ จากนั้นก็ชกหมัดออกไปอย่างแรงหนึ่งที

“โป้ง!”

พลังหมัดที่รุนแรงมหาศาล

ก็กระแทกไปยังพลังแรงไร้เงาที่เข้ามาห่อหุ้มนั้นแตกละเอียดไปทันที

ท่านเฒ่ายันต์ถอยหลังโซซัดโซเซไปสองก้าว

นัยน์ตาก็แสดงความตื่นตกใจออกมาทันที

ยาทอง!

ทันใดนั้นเขาสามารถรับรู้ได้แล้ว

นี่คือพลังแรงของยาทอง!

“ไอ้เด็กเปรต!”

“คิดไม่ถึงจริงๆเลย!”

“อายุแกแค่ยี่สิบต้นๆเท่านั้นเอง ถึงกับสำเร็จแดนยาทองแล้ว!”

“ฉันดูถูกแกไปหน่อย!”

หลินหยุนพูดอย่างเย็นชาว่า “ปล่อยเธอออกมา! ไม่งั้น ตาย!”

ท่านเฒ่ายันต์หัวเราะเยาะแล้วพูดว่า “หญิงคนนี้เป็นติ่งของฉันแล้ว ไอ้หนู แกคิดจะช่วยเธอ งั้นก็ต้องดูว่าแกมีความสามารถเช่นนั้นไหม!”

“รนหาที่ตาย!”

เมื่อสิ้นเสียงหลินหยุนแล้ว

กระแสกลิ่นอายก็ถูกปลดปล่อยออกมาทันที

รังสีพิฆาตปรากฏขึ้น!

จากนั้นก็ชกหมัดออกไปอย่างแรงหนึ่งที

สีหน้าท่านเฒ่ายันต์เปลี่ยนสีทันที เงาร่างก็ลอยตัวขึ้น แล้วถอยหลังออกไป

หลินหยุนหายตัววับเข้ามาข้างกายของฉินเหมย

“น้าฉินครับ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

“เสี่ยวหยุน นายกลับมาทำไมอีกล่ะ?”

ตอนนี้ได้เห็นหลินหยุนแล้ว

ในใจของฉินเหมยก็รู้สึกตื้นตันเป็นอย่างมาก

แต่ว่ายังไงเธอก็ไม่อยากให้หลินหยุนปรากฏตัวออกมาในเวลานี้เลย

“น้าฉินครับ!”

“ทุกอย่างมอบให้ผมก็แล้วกัน!”

“คนพวกนี้ ไม่สามารถทำอะไรท่าน และคนตระกูลฉินได้หรอก!”

“พวกเขาอยู่ในสายตาผมเป็นเพียงแค่มดตัวน้อยฝูงหนึ่งเท่านั้นเอง!”

แล้วพยุงตัวฉินเหมยขึ้นมาจากพื้น

หลินหยุนกวาดสายตามองไปยังผู้อาวุโสผู้ใหญ่ของสำนักสุริยัน และยังมีคนของทูตวิญญาณที่หนึ่งแห่งวิหารผนึกวิญญาณพวกนั้น

สุดท้ายก็มาหยุดอยู่ตรงฝานฉิงที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกลนัก

ชี้ไปยังท่านเฒ่ายันต์นั้นแล้วพูดว่า “แกเป็นคนพาเขามาใช่ไหม?”

เมื่อเห็นหลินหยุนหันมาถามตัวเอง ฝานฉิงก็เปิดปากพูดด้วยสีหน้าเย้ยหยันว่า “ไอ้เด็กเปรตหลินหยุน! แกฆ่าพี่น้องฉัน ทำลายเนื้อตัวฉัน! วันนี้อาจารย์ฉันจะต้องฆ่าแกเพื่อล้างแค้นอย่างแน่นอน!”

หลินหยุนพูดอย่างเยือกเย็นว่า “งั้นแกก็ไปตายก่อนเถอะ!”

จากนั้นก็ยื่นมือออกไปจับ!

พลังแรงที่ไร้เงาก็ม้วนตัวออกไปจับตัวฝานฉิงไว้แน่นทันที!

ทันใดนั้นสีหน้าฝานฉิงขาวซีดราวกับกระดาษ ตะโกนพูดด้วยความหวาดกลัวว่า “อาจารย์! อาจารย์ช่วยฉันด้วย! เขาจะฆ่าฉันแล้ว!”

แก๊กๆ!

เนื้อตัวในร่างของฝานฉิงนี้เพิ่งจะฟื้นฟูมาได้ไม่นาน

ยังไม่ทันหลอมรวมกับจิตวิญญาณและยาทองได้สำเร็จเลย

จึงไม่สามารถที่จะแสดงพลังอิทธิฤทธิ์อะไรออกมาได้

นิ้วของหลินหยุนออกแรงเพียงเล็กน้อย เนื้อตัวของเขาที่เพิ่งจะหลอมขึ้นมาใหม่นั้นก็แตกละเอียดไปในชั่วพริบตา

รวมทั้งยาทองด้วย

ก็แตกละเอียดไปหมดเช่นกัน

เมื่อเห็นฝานฉิงดับสูญไปโดยสิ้นเชิงในชั่วพริบตาแล้ว ท่านเฒ่ายันต์ที่อยู่กลางอากาศก็บันดาลโทสะอย่างถึงที่สุด

“หลินหยุน!”

“แกถึงกับฆ่าศิษย์รักของฉัน!”

“แกสมควรตาย!”

“ฉันจะให้แก รวมทั้งตระกูลฉินทั้งหมด ตายพร้อมกับลูกศิษย์ฉันด้วย!”

พูดพลาง

เขาก็พลิกฝ่ามือขึ้น

ยันต์ฟ้าร้องเวหาจำนวนสามผืนก็ปรากฏขึ้นมา

ทันใดนั้น

ท้องฟ้าทั้งหมดก็ถูกเมฆดำปกคลุมไปทั่ว

แสงฟ้าแลบออกมาเป็นสายๆ

ยันต์ฟ้าร้องเวหาทั้งสามผืนก็ถูกเขาโยนออกมา

กลิ่นอายที่น่าสะพรึงกลัว ราวกับสามารถทำให้ฟ้าดินถล่มทลายได้ก็แผ่กระจายออกไปทั่ว

“โป้ง!”

“โป้ง!”

“โป้ง!”

หลังจากที่เสียงระเบิดดังสนั่นหวั่นไหวสามครั้งผ่านไป